"เฮือก!"ไทม์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ แขนขาอ่อนแรงไปหมดจนล้มลงไปนั่งกับพื้นมือน้อยทาบลงที่หัวใจ มันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
"ไทม์!"คิงส์ก้าวลงจากรถบิ๊กไบค์คู่ใจ วิ่งหน้าตาตื่นมาดูคนตัวเล็กที่นั่งน้ำตาไหลพราก ..ไม่ใช่เพราะตกใจที่เกือบจะโดนรถชน แต่เสียใจที่ได้ยินเสียงจากคนใจร้ายอีกครั้ง
"อย่ามายุ่ง.."ไทม์พูดขึ้นเบาๆ ก้มมองมือด้านขวาที่มีรอยถลอกเล็กน้อยก่อนจะยันตัวลุกขึ้น แต่เท้าข้อก็เกิดอาการปวดร้าวไปหมด จนไทม์ต้องกัดฟันฝืนยืนค่อยๆเดินออกห่างคนตัวสูงทีละนิด...ทีละนิด คิงส์ยืนนิ่งอยู่นานเพราะไม่คิดว่าไทม์จะเอ่ยพูดเเบบนั้นกับเขา แต่เวลานี้ถ้าไม่มีคิงส์ ไทม์จะไปอยู่ที่ไหน.. จะกลับไปบ้านตัวเอง ที่พ่อไม่รัก? แถมแม่เลี้ยงก็ยังหวังจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับไทม์อีก
"ไทม์! มึงเลิกบ้าซะที ไปขึ้นรถ กลับคอนโดกู!"คิงส์ตวาดลั่นเดินไปดักหน้าคนตัวเล็กก่อนจะฉวยโอกาสหยิบกระเป๋าจากไหล่เล็กไป ไทม์เม้มริม
