ประกาศิตรักนายหัว

น้ำมันพรายที่ว่าแน่ยังแพ้ของดีของพี่

    "ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง แพรเกรงใจ" เนื้อแพรบอกสิงหราชและคิดในใจ 

    "ซื้อไว้ให้พวกนางแบบ พริตตี้อยู่ละสิไอ้คนเจ้าชู้ ฉันต้องหาทางเอาตัวรอดถอนหมั้นให้ได้" เนื้อแพรคิดในใจ

    "เกรงใจทำไมน้องแพร ของผัวก็เหมือนของเมียจริงไหมครับพ่อ" เหมราชพูดและยักคิ้วให้เนื้อแพร

    "ไว้ค่อยว่ากันก็ได้ลูก เทอมหน้าอีกหลายเดือนพ่อว่ารีบกินข้าวเถอะจะได้รีบไปส่งน้อง แกต้องกลับเกาะรังนกเดี๋ยวจะมืดค่ำมันเดินทางลำบาก" สิงหราชพูด

    "แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อนะเหม นี่พ่อเขาก็หาการ์ดมาค่อยตามคุ้มครองลูกเพิ่มนะ ตั้งแต่โดนลอบยิงคราวนั้นบอกตรงๆนะแม่ใจคอไม่ดีเลยลูก อย่าเดินทางกลับเกาะให้มันมืดค่ำมากนักนะลูก" อุษาพูดอย่างเป็นห่วงลูกชาย

    "ครับแม่ ผมจะรักษาเนื้อรักษาตัวไว้รอปั๊มหลานให้แม่เลี้ยงหลายๆคนแน่ ๆ ใช่ไหมครับน้องแพร" เหมราชบอกแม่และหันไปถามเนื้อแพร

    "เคระ ๆ เอ่อแพร" เนื้อแพรถึงกับสำลักข้าว

    "เขินเลยทีนี้ลูกสะใภ้แม่ น้ำครับน้องแพร" เหมราชพูดเป็นเรื่องตลกและส่งน้ำให้เนื้อแพร

    เนื้อแพรรับน้ำมาดื่มและนั่งกินข้าวไม่พูดอะไรอีกสงบปากสงบคำ เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จเหมราชก็ขับรถไปส่งเนื้อแพรที่คอนโดเสร็จจึงขับรถกลับไปเกาะรังนก

    "ไอ้ชาติ ไอ้โตมรมันพาเมียมันมาหรือยัง" เหมราชถามชาติชาย

    "โทรมาบอกผมว่า คุณบัวหลับอยู่ในรถครับนาย น่าจะลงเรือมาตอนหัวค่ำ บอกผมว่าจะพักที่กระท่อมท้ายเกาะ คืนนี้นายไม่ต้องรอหรอกครับ คงเช้าแหละกว่านายหัวโตมรจะไปเจอนาย" ชาติชายบอกนายหัว

    "ว่าแต่ มึงเห็นเมียไอ้โตแล้วหรือยัง เขาบอกว่าสวย สวยกว่าเมียกูหรือเปล่าไอ้ชาติ" เหมราชถามชาติชาย

    "เมียนายคนไหนละครับ" ชาติชายถามนายตนเอง

    "ไอ้ชาติ วอนโดนตีนเดี๋ยวเถอะมึง มึงห้ามพูดแบบนี้ให้เนื้อแพรได้ยินนะ ยิ่งหาเรื่องจะขอถอนหมั้นกูอยู่" เหมราชดุชาติชายทันที

    "อ๋อ คุณแพรนี่เองที่นายนับเป็นเมียแล้วคนอื่นๆละนาย นับไหมครับ" ชาติชายหยอกนายของตัวเองเล่น

    "ไอ้ชาติ ยังไม่หยุดอีกนะมึง" เหมราชเริ่มไม่พอใจ

    "ครับผมไม่หยอกนายแล้ว ผมเคยเห็นคุณบัวในเฟซบุ๊กนายหัวโตมรครับ ยังเด็กครับตาโต ตัวเล็กๆ ผมยาวสวยหวานครับ สวยคนละแบบกับคุณเนื้อแพรของนาย แต่ตัวจริงนี่ก็รอดูคืนนี้แหละครับนาย" ชาติชายบอกนาย

    "แล้วเมียกูสวยยังไงละไอ้ชาติ"  เหมราชถามชาติชายยิ้มๆเมื่อนึกถึงหน้าสวยของว่าที่เมียของตัวเอง

    "นายหญิงเนื้อแพร สวยแบบขาวหมวยๆ แต่ได้ตาคมแบบแขกไปทางคุณพ่อของคุณแพร สวยแบบคมๆกว่าคุณบัวครับนาย คุณบัวจะสวยหวานแบบไทยแท้" ชาติชายบรรยายความสวยของบรรดาเมียเจ้านาย

    "แล้วมึงว่าเมียไอ้โตจะดุเหมือนเมียกูหรือเปล่า" เหมราชถามชาติชายอย่างอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงหยิกเล็บคมของเนื้อแพรเมื่อตอนเช้า

    "ไม่รู้สิครับนาย ว่าแต่คุณแพรดุเหรอนาย แย่แล้วนายของไอ้ชาติ" ชาติชายถาม

    "เออนะสิ ดุยังกะหมา เมื่อเช้าหยิกกูเนื้อหลุดติดเล็บไปเลย" เหมราชบอกลูกน้องคนสนิท

    "แล้วนายทำอะไรคุณแพรเขาละครับถึงได้โดนหยิก" ชาติชายหลอกถามนายหัวของตนเอง

    "ไอ้ชาติ มึงนี่เยอะไปแล้ว มันเรื่องของกู มึงไม่เคยโดนกระถินมันหยิกเหรอ" เหมราชรู้ทันชาติชาย

    "ฮ่าๆๆนายก็ ไม่เคยหรอกครับ โดนสะกิดอย่างเดียวเลย" ชาติชายแกล้งบอกให้เหมราชอิจฉาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง

    "จริงเหรอวะ มึงป้ายน้ำมันพรายกระถินมันรึยังไงไอ้ชาติ" เหมราชถามอย่างอารมณ์ดี

    "นายก็น้ำมันพรายอะไรล่ะ โดนของดีเข้าไปนะสิ แรกๆก็โดนหยิกบ้าง นานๆไปพอได้เป็นเมียนะไม่หยิกแล้ว สะกิดแทน" ชาติชายเล่าเหมราช ทำให้เหมราชยิ่งคิดอยากจะรวบหัวรวบหางเนื้อแพรเข้าไปอีก

    "รับรอง น้องแพรโดนของพี่เข้าไปน้องจะลืมไม่ลงเลย" เหมราชคิดถึงหน้าสวยของเนื้อแพร

    เช้าวันรุ่งขึ้นนายหัวโตมรก็มาหานายหัวเหมราชที่บ้าน เพื่อขอความช่วยเหลือเพราะเมียไม่สบาย

    "อ้าว ไอ้โตได้ข่าวว่าเมื่อคืนมึงไปฉุดนักศึกษาที่ไหนมาเหรอ" เหมราชทักทายเพื่อนรัก

    "ฉุดอะไรนักศึกษาอะไรของมึง นั่นมันเมียกู ตอนนี้นอนป่วยอยู่ น่าจะเป็นไข้ทับฤดู มีไข้ตัวร้อนและก็เห็นเลือดประจำเดือนติดที่นอนด้วย กูเดาเอาว่าน่าจะเป็นไข้ทับฤดูนะ" นายหัวโตมรเล่าให้เหมราชฟังเพราะเคยเห็นน้องสาวเป็นแม่ของเขาเคยพูดให้ได้ยิน

    "ไข้ทับฤดู หรือโดนมึงทับไอ้โตเอาให้แน่ ๆ" เหมราชถาม

    "ไอ้เหม ไอ้เพื่อนเวรเรื่องของกูมั้ย อย่าเสือก ว่าแต่มึงมียาแก้ไข้หรือเปล่า" โตมรว่าเพื่อนและถามหายาแก้ไข้อย่างร้อนใจ

    "ยานะมี แต่ที่กูถามเพราะกูอยากรู้ว่าไข้ทับฤดูหรือว่าเลือดสาวพรหมจรรย์กูจะได้ให้ยามึงไปถูก ถามจริงๆเมื่อคืนมึงปล้ำน้องบัวเขาหรือเปล่า ถ้าใช่ไม่ใช่ไข้ทับฤดูแต่เป็นเลือดสาวพรหมจรรย์ครับไอ้ควายโตมร" เหมราชถามเพื่อน

    "เหรอวะ สาวพรหมจรรย์นี่เขามีเลือดไหลแบบเมียกูด้วยเหรอ ตอนกูได้กับแฟนเก่า เขาบอกกูเป็นคนแรกของเขาแต่ไม่เห็นมีเลือดสักหยด อันนี้กูงงจริง" โตมรเล่าเพื่อน

    "โธ่ ไอ้ควายก็ยายแอนแฟนเก่ามึงเขาเคยมีผัวมาก่อนไง ว่าแต่มึงกับน้องบัวเมื่อคืนนี้ใช่หรือเปล่าวะ" เหมราชถาม

    "เออ แต่กูไม่ได้ปล้ำบัว" โตมรยอมรับสารภาพ

    "มึงเนี่ยน่าไอ้โต ว่าแต่กี่ยกวะเล่นเอาเมียป่วยเลยเหรอวะ" เหมราชหยอกเพื่อน

    "ไอ้เหม เยอะไปแระมึงเรื่องของกู ไปเอายามาแล้วก็ให้แม่บ้านเตรียมอาหารไปส่งให้กูที่กระท่อมท้ายเกาะด้วยล่ะ" โตมรว่าเพื่อน

    "เออ เดี๋ยวจัดการให้ ว่าแต่ค่ำนี้แดกเหล้ากันนะกูจะรอที่บ้าน" เหมราชชวนเพื่อน

    "เออ แล้วจะพาบัวมากินข้าวด้วย แต่ไม่ดึกนะเมียกูป่วยอยู่" โตมรบอกเพื่อน

    ตกเย็นโตมรก็พาบัวบุษบามากินข้าวที่บ้านพักของเหมราช กินข้าวเสร็จโตมรก็รีบขอตัวพาเมียกลับไปนอนพักเพราะบัวบุษบายังมีไข้อยู่