ประกาศิตรักนายหัว

ของฉันก็คัฟซีนะเว้ย

เมื่อกลับถึงบ้านเหมราชเป็นฝ่ายพูดกับเนื้อแพรก่อน

"แพรไปอาบน้ำเถอะ พี่ว่าลมเย็นแบบนี้เหมือนฝนจะตกเลย" เหมราชบอกเนื้อแพร

"ค่ะ แพรเช็ดตัวให้พี่เหมก่อนก็ได้นะคะ" เนื้อแพรบอกเหมราช

"พี่อยากอาบน้ำด้วย ไม่อยากเช็ดตัว" เหมราชบอกความต้องการของตัวเอง

"งั้นพี่เหมอาบก่อน อาบในอ่างแพรเปิดน้ำให้แล้วพี่เหมยกแขนสูงๆอย่าให้แผลโดนน้ำ" เนื้อแพรพูดบอกวิธีการอาบน้ำ

"พี่หมายถึงอยากอาบน้ำกับแพรด้วยต่างหาก" เหมราชพูดหยอด

"พี่เหม เอาอีกแล้วนะ ถ้าพูดแบบนี้กับแพรอีกแพรจะให้พี่ชาติไปส่งแพรที่ท่าเรือ" เนื้อแพรเริ่มโกรธเหมราชขึ้นมาอีก

"อ้าว ก็อาบน้ำด้วยกันมันผิดตรงไหน ผัวเมียเขาก็อาบน้ำด้วยกันทั้งนั้น" เหมราชทำหน้ามึน

"ก็แพรไม่ใช่เมียพี่ไง" เนื้อแพรพูดและเดินไปเปิดน้ำให้เหมราชทันที เมื่อเดินออกจากห้องน้ำมาก็พบว่าเหมราชยังนั่งอยู่บนเตียง

    "ลุกขึ้นไปอาบน้ำสิ แพรเปิดน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว" เนื้อแพรพูด

    "อาบให้หน่อย พี่ถูสบู่ไม่ได้เจ็บแขน" เหมราชบอกเนื้อแพรพร้อมกับทำเสียงออดอ้อน

    "ก็ได้ค่ะ งั้นพี่เหมนุ่งผ้าเช็ดตัวนี้นะคะ แล้วลงไปนั่งในอ่างเดี๋ยวแพรถูสบู่ให้" เนื้อแพรบอกนายหัวและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้

    "ถอดเสื้อกับกางเกงให้หน่อย แล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวให้ด้วยพี่เจ็บแขน" เหมราชบอกเนื้อแพร

    "ค่ะ เรื่องเยอะจริงๆเลย" เนื้อแพรบ่นแต่ก็ยอมทำให้ เหมราชอมยิ้มเดินเข้าห้องน้ำให้ว่าที่เมียอาบน้ำให้ทันที เหมราชเข้าไปนั่งในอ่างอาบน้ำแล้วให้เนื้อแพรถูหลังให้

    "แพรถูแต่ข้างหลังอย่างเดียวเหรอ ข้างหน้ายังไม่ได้ถูกเลย" เหมราชบ่นเบาๆ

    "พี่เหมเอามือมา บีบสบู่ให้แล้วถูเองเลยแขนซ้ายไม่ได้พิการเสียหน่อย อย่าเรื่องเยอะเป็นเด็ก ๆ ทั้ง ๆที่แก่มากแล้วแพรรำคาญ แพรไม่เคยต้องมาทำแบบนี้ให้ใคร เพราะฉะนั้นพี่เหมอย่ามาเยอะ" เนื้อแพรสุดจะทน เอามือซ้ายของเหมราชมาบีบสบู่ใส่ให้และให้เหมราชถูเอง

    "ให้มันรู้เสียบ้างฉันคุณหนูเนื้อแพรนะคะคุณเหม" เนื้อแพรคิดในใจอย่างรำคาญ

    "แพร นี่พี่กำลังสอนแพรเกี่ยวกับการเป็นเมียที่ดี ให้รู้จักดูแลเอาใจผัวอยู่นะ" เหมราชบอกเนื้อแพร

    "แต่แพรไม่ได้ถูกเลี้ยงมาเพื่อให้มาเป็นเมียที่ต้องคอยปรนนิบัติพัดวีผัวเหมือนอีเย็นเรื่องนางทาสหรอกนะคะ ลุกขึ้นค่ะพอแล้วไม่ต้องอาบเยอะเดี๋ยวจะไม่สบาย" เนื้อแพรบอกเหมราชน้ำเสียงออกคำสั่งและดุเอาการอยู่

    "ไม่ เพื่อเป็นการตอบแทนที่แพรอาบให้พี่ พี่ก็จะอาบให้แพรด้วย" เหมราชฉุดเนื้อแพรลงไปในอ่างน้ำ ทำให้เนื้อแพรเสียหลักล้มลงไปประทะกับอกกว้างของเหมราช

    "พี่เหม ชุดแพรเปียกหมดแล้ว เล่นอะไร" เนื้อแพรโวยวายวีนแตก และตีนายหัวเหมราชไปหลายที

    "แพรอย่าตีพี่ โอ๊ยพี่เจ็บแผล แพรพอก่อน เดี๋ยวแผลโดนน้ำเปื่อยนะ อยากมีผัวแขนด้วนหรือยังไง" เหมราชห้ามไม่ให้เนื้อแพรตีตนเอง

    "ดีพิการไปเลย ถ้าพิการแพรไม่เอาพี่เหมเป็นผัวแน่" เนื้อแพรพูดและพยายามจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ

    "เอาละ เอาละพี่ยอมแพ้แพรแล้ว อาบน้ำดีๆ เถอะนะ พี่ง่วงนอนแล้วจะได้รีบนอน" เหมราชเห็นเนื้อแพรไม่ยอมตนเองแน่ๆ เลยฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า เนื้อแพรไม่ใช่ผู้หญิงที่ผ่านมาของเขาจะให้ยอมมาปรนนิบัติอย่างผู้หญิงที่หาซื้อด้วยเงินคงไม่ได้

    "ชุดแพรเปียกหมด แพรจะไปล้างตัวที่ฝักบัว พี่เหมดูแลตัวเองไปก็แล้วกันค่ะ" เนื้อแพรพูดเสียงสะบัดและลุกขึ้นไปล้างตัวทั้งชุดที่ใส่อยู่ ล้างตัวเสร็จก็เปลี่ยนชุดใส่ชุดคลุมอาบน้ำเตรียมจะเดินออกจากห้องน้ำไป แต่เหมราชเรียกไว้ได้ทัน

    "แพร เช็ดตัวให้พี่ด้วยสิ หาชุดนอนใส่ให้ด้วยพี่ไม่สบายอยู่นะ ไข้ขึ้นขึ้นมาจะทำไง" เหมราชพูดกับเนื้อแพรทำให้เนื้อแพรหยุดเดิน และยอมเดินกลับมาเช็ดตัวและหาชุดนอนให้เหมราชใส่เพราะถ้าไอ้พี่ยักษ์เหมป่วย คนที่จะงานเข้าก็คือเนื้อแพร

    "ลุกออกมาจากอ่างสิพี่เหม แพรจะเช็ดตัวให้" เนื้อแพรบอกเหมราชและเช็ดตัวให้จนแห้ง ใส่ชุดนอนติดกระดุมให้เรียบร้อย

    "เสร็จแล้วค่ะ" เนื้อแพรบอกและตนเองก็เดินไปรื้อกระเป๋าเครื่องสำอางเอาครีมออกมาทาหน้าและทาตัวก่อนนอนด้วย ทุกการกระทำของเนื้อแพรอยู่ในสายตาของเหมราชที่นอนจ้องแม่คนสวยของเขาไม่วางตา

    "แพร มานอนบนเตียงสิ ทำไมนอนที่โซฟา" เหมราชถามเนื้อแพร เมื่อเห็นว่าเนื้อแพรเดินไปล้มตัวลงนอนที่โซฟาหลังจากทาครีมบำรุงผิวเสร็จ

    "แล้วพี่เหมจะมานอนที่โซฟาแทนแพรหรือคะ" เนื้อแพรถาม

    "เปล่า พี่จะให้แพรมานอนกับพี่ต่างหาก พี่เจ็บแผลอยู่นะ" เหมราชพูด

    "ค่ะ แพรรู้แล้วว่าพี่เหมเจ็บแผล แพรเลยมานอนตรงนี้ยังไงละคะจะได้ไม่โดนแผลพี่ด้วย" เนื้อแพรพูด

    "เนื้อแพร พี่บอกให้มานอนบนเตียง ฝนลงเม็ดแล้วนะ นอนตรงนั้นมันหนาวพี่ไม่ทำอะไรแพรหรอกน่า เจ็บแขนและไม่มีอารมณ์จะทำด้วย นมก็เล็ก ตัวก็เล็กบางยังกะไม้กระดานพี่ไม่ทำอะไรแพรหรอกน่า" เหมราชพูดออกไปทั้งที่ในใจรู้ว่ามันไม่เป็นความจริงตามที่พูดเลย

    "น่าเกลียด นมเล็กแล้วจะทำไม ใช่สิไม่เหมือนแม่ทรงโตของพี่หรอก นมยังกับแม่วัว" เนื้อแพรว่าเหมราชกระทบไปถึงแม่สาวชุดแดงที่เคยเจอกันในห้างคนนั้น พรางคิดในใจ "ของฉันก็คัฟซีนะเว้ยไอ้พี่เหม"

    "เอ่อ พี่ชอบนมโตๆ เพราะฉะนั้นอย่างคุณหนูเนื้อแพรไม่ใช่สเปคเลย ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรหรอกน่า มานอนบนเตียงมา ตรงนั้นมันหนาวนะน้องแพรเดี๋ยวจะไม่สะบาย" เหมราชพูด เนื้อแพรจึงยอมเดินมานอนบนเตียงอีกฝั่ง และนอนตะแคงหันหลังให้เหมราชทันที

    "แพรขยับมาอีกก็ได้ครับ เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก" เหมราชพูด

    "แพรนอนได้ พี่เหมรีบนอนเถอะค่ะ พักผ่อนเยอะๆจะได้รีบหายป่วยแพรจะได้กลับบ้านเร็วๆ" เนื้อแพรพูด