ประกาศิตรักนายหัว

ได้ลองใช้แล้วจะติดใจ

    เมื่อเนื้อแพรตำน้ำพริกเสร็จก็ได้ขอช่วยให้แม่อาบคุณแม่บ้านช่วยจัดจานสำรับผักจิ้มน้ำพริกต่อ ตนเองเองหยิบแก้วน้ำส้มที่แช่ไว้ถือติดมือไปให้เหมราชบนห้องด้วยเพราะเนื้อแพรเองก็ตั้งใจจะขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะลงมากินข้าวอยู่แล้ว 

    "พี่เหมคะ น้ำส้มคั้นค่ะ" เนื้อแพรเคาะประตูเรียกเหมราช

    "เอาเข้ามาเลยครับน้องแพร พี่ไม่ได้ล๊อกประตู" เหมราชตะโกนบอกเนื้อแพร เนื้อแพรจึงเดินเข้าไปในห้องนอนแต่เปิดประตูห้องทิ้งไว้ ตั้งใจว่าวางแก้วน้ำส้มแล้วจะเดินออกจากห้องมาเลย

    "แพรวางตรงนี้นะคะพี่เหม" เนื้อแพรบอกเหมราช พร้อมกับวางแก้วน้ำส้มลงกับโต๊ะ และเดินหันหลังจะเดินออกจากห้องนอนแต่ไม่ทันได้ออกจากห้องเหมราชก็ใช้ความเร็วก้าวมาประชิดตัวและกอดเนื้อแพรไว้ทางด้านหลัง และใช้เท้าดันประตูให้ปิดลงและใช้มืออีกข้างกดล๊อกประตูทันที

    "ว้าย พี่เหมปล่อยแพรนะ แพรจะไปอาบน้ำ" เนื้อแพรดิ้นและร้องบอกนายหัวเหมราชให้ปล่อยตนเอง

    "เดี๋ยวอาบกับพี่ก็ได้ ไหนขอชื่นใจหน่อย" เหมราชพูดและก้มปล้ำจูบเนื้อแพร

    "พี่เหมปล่อย...ไม่อย่างนั้นแพรจะร้อง ให้คนในบ้านได้ยิน" เนื้อแพรขู่

    "เอาเลย ร้องดังๆเลยนะ เดี๋ยวพี่ให้จังหวะเอง มานี่" เหมราชบอกให้เนื้อแพรร้องและลากเนื้อแพรมาที่เตียง

    "จูบนี้สำหรับกาแฟใส่น้ำส้มสายชู" เหมราชพูดพร้อมกับบดจูบปากบางเนิ่นนาน เมื่อเห็นว่าเนื้อแพรเริ่มหายใจไม่ทันจึงยอมปล่อย

    "ไอ้บ้า....ช่วยด้วย...." เนื้อแพรร้องหวังให้คนมาช่วย

    "ฮ่าๆๆ ร้องดังๆอีก ดังๆเลย ห้องมันเก็บเสียงครับ ต้องร้องดังๆหน่อย" เหมราชพูดและหัวเราะชอบใจ

    "ไอ้พี่เหม ปล่อยแพร พี่จะรังแกเด็กเหรอ อายุเยอะแล้วนะพี่น่ะ" เนื้อแพรต่อว่านายหัวเหมราช

    "ก็อายุเยอะแล้วไงเลยตั้งใจจะทำให้แพรท้องมีลูกให้แม่กับพ่อพี่อุ้มไวๆไง อีกอย่างน้องแพรไม่ใช่เด็กแล้วโตจนจะมีผัวได้แล้ว พี่อายุมากกว่าแพรก็จริงแต่ไม่ได้มากจนจะเป็นพ่อแพรแต่จะเป็นผัวและพ่อของลูกแพรต่างหาก" เหมราชพูดจริงจัง

    "อร้าย...ไอ้พี่เหมบ้า แพรเรียนจบตรีแพรจะไปเรียนต่อโทเมืองนอก แพรไม่แต่งกับพี่เหม ปล่อยแพรแพรจะไปอาบน้ำลงไปกินข้าว คุณลุงคุณป้ารอแล้ว" เนื้อแพรดิ้น และไม่ยอมให้เหมราชรังแกตนเอง

    "อาบด้วยกันก็ได้ พี่บริการถูหลัง แล้วเรื่องไปเรียนต่อเลิกคิดไปได้เลยเพราะว่า ไม่รู้จะท้องก่อนจะเรียนจบตรีหรือเปล่าถ้ายังดื้อกับพี่แบบนี้"เหมราชพูดและหอมแก้มเนื้อแพรเด็กดื้อของตนเองอย่างมันเขี้ยว

    "ไม่เอาไม่อาบ ปล่อยแพรก่อนค่ะ เสื้อผ้าแพรอยู่ในห้องนอนแพร พี่เหมปล่อยก่อนสิคะ เรื่องแต่งงานแพรเพิ่งเรียนปี3 เหลือเวลาอีก1ปีนะคะค่อยคุยได้ไหม ตอนหมั้นผู้ใหญ่เขาตกลงกันแล้วว่าต้องให้แพรเรียนจบก่อน หรือพี่เหมจำไม่ได้จะบังคับแพรหรือคะ หรือว่าพี่เหมทำแบบนี้กับผู้หญิงบ่อยๆ พอผู้หญิงไม่ยอมเลยใช้กำลังบังคับเขาเหรอคะ" เนื้อแพรตั้งสติแล้วพูดเอาตัวรอด

    "ครับ เรื่องแต่งงานยังไม่พูดอีก1ปีค่อยพูดกัน แล้วเรื่องใช้กำลังบังคับผู้หญิงพี่ไม่เคยบังคับใครส่วนใหญ่ได้ฟรีและซื้อกินบ้างประปราย" เหมราชพูดเล่าอย่างเป็นเรื่องปกติ

    "งั้นก็ควรปล่อยแพรค่ะ คงเสียศักดิ์ศรีนายหัวเหมราชแย่ถ้าต้องบังคับผู้หญิงจริงไหมคะ" เนื้อแพรได้ทีพูดเอาตัวรอด

    "แล้วใครบอกว่าบังคับ มันเป็นวิธีการกล่อมให้ว่าที่เมียยอมต่างหากละ มานี่เลยเรามีเรื่องต้องคุยกัน แล้วพี่จะปล่อยให้ไปอาบน้ำ ลงไปกินข้าว"เหมราชพูดพร้อมกับดึงเนื้อแพรมานั่งซ้อนตักของตัวเองบนเตียง

    "ปล่อยสิคะ คุยก็นั่งคุยดีๆ แพรอึดอัด เหม็นเหงื่อด้วย" เนื้อแพรพูด

    "อยากกอดและอยากคุยแบบนี้ หรืออยากนอนคุยล่ะ" เหมราชพูดขู่

    "ไม่ค่ะ ไม่นอนพี่เหมรีบพูดมาสิคะ" เนื้อแพรพูด

    "พี่จะบอกแพรว่า หลังจากนี้พี่อยากให้แพรเปิดใจลองคบกับพี่ดูได้ไหม ใช้ชีวิตแบบคู่หมั้นปกติที่เขาเป็นกัน เจอกันอาทิตย์ละครั้งก็ได้ อย่างน้อยเราจะได้คุ้นเคยทำความรู้จักศึกษานิสัยใจคอกัน" เหมราชพูดน้ำเสียงจริงจัง

    "แพรก็รู้จักพี่เหมอยู่แล้ว อีกอย่างแพรเรียนไม่มีเวลามาก วันเสาร์อาทิตย์แพรก็ต้องกลับบ้านถ้าไม่มีกิจกรรมอะไรที่มหาวิทยาลัย พี่เองต้องทำงาน เราสองคนต่างใช้ชีวิตของตัวเองกันเถอะค่ะ พี่เองก็มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาแพรไม่อยากได้เวลาอันมีค่าของพี่หรอกค่ะ" เนื้อแพรพูดตามความคิดของตัวเอง

    "หึงพี่เรื่องผู้หญิงเหรอ" เหมราชถามยิ้มๆ

    "เปล่าไม่ได้หึง แต่แพรไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ปล่อยได้แล้วแพรจะไปอาบน้ำ" เนื้อแพรพูดพร้อมกับดิ้น

    "ลองได้ใช้แล้วจะติดใจ เอาอย่างนี้ถ้าแพรยอมตกลงเป็นแฟนพี่ พี่จะเลิกหมดไม่กินนอกบ้าน แต่จะกินแพรคนเดียว" เหมราชพูดอย่างอารมณ์ดี

    "ไม่ค่ะ แพรให้พี่เหมกินอย่างที่เคยกิน แต่อย่ามายุ่งกับแพร ปล่อยแพร" เนื้อแพรพูด คิดในใจเหมราชนี่ร้ายกาจ เลิกผู้หญิงอื่นได้ง่ายๆ สักวันเนื้อแพรก็กลัวจะไม่มีค่าแบบนั้นบ้าง

    "ถ้าไม่ตกลงตามนี้ วันนี้ก็ทำลูกเลยแล้วกัน" เหมราชพูดพร้อมกับดันร่างสวยของเนื้อแพรลงนอนกับเตียง

    "ไม่ ๆ โอเคค่ะ โอเค แพรเป็นแฟนพี่เหมก็ได้ พอใจแล้วยังคะถ้าพอใจแล้วก็ปล่อยแพร" เนื้อแพรยอมเพราะต้องการเอาตัวรอด

    "เอาวะขอให้เรียนจบก่อนแล้วค่อยหนีไปเรียนต่อก็ยังทัน" เนื้อแพรคิดในใจ

    "พอใจมากจ๊ะ แฟนกันแล้วก็จูบกันได้ปกติ จูบพี่หน่อยสิ" เหมราชแกล้งเนื้อแพร

    "พี่เหม เยอะไปแล้วนะคะปล่อยแพร" เนื้อแพรเริ่มโกรธขึ้นมาบ้าง

    "โอเค ไม่จูบพี่ งั้นพี่จูบแพรเองก็ได้ครับ" เหมราชพูดจบก็จูบเนื้อแพรอีกครั้ง จนเนื้อแพรหลงเคลิ้มคล้อยตาม จนได้ยินเสียงเคาะประตูจากแม่อาบขึ้นมาตามในลงไปกินข้าว

    "นายหัวคะ คุณท่านบอกให้ลงไปกินข้าวได้แล้วค่ะ" แม่อาบเคาะประตูและเรียกนายหัว

    "ครับ ป้าอาบ กำลังจะเสร็จแล้วครับ ผมขออีก 20นาทีนะครับบอกแม่ด้วย" เหมราชถอนจูบเนื้อแพรและพูดบอกแม่อาบ แต่เนื้อแพรนั้นเขินจนหน้าแดง และรีบลุกขึ้นจากตักของเหมราชทันที

    "รอให้ป้าอาบลงไปก่อนแล้วแพรค่อยออกไปอาบน้ำนะ จะได้ลงไปกินข้าวกันนะคุณแฟน" เหมราชพูดอย่างอารมณ์ดี เนื้อแพรเลยลุกขึ้นและเดินเร็วๆออกไป

    "ไอ้บ้ากาม ฝากไว้ก่อนเถอะ" เนื้อแพรพูดกับตัวเองเบาๆอย่างแค้นเคืองใจ

    เมื่ออาบเสร็จเนื้อแพรก็ลงมาห้องอาหาร เหมราชนั่งอยู่แล้วพร้อมกับทำหน้าระรื่นยิ้มแย้มแจ่มใส่จนผิดสังเกตุ

    "หนูแพรนั่งข้างพี่เลยลูก" แม่ของเหมราชพูด

    "ค่ะ ป้าสา" เนื้อแพรรับคำและนั่งลงข้างๆเหมราช

    "แม่ครับ พ่อครับ ผมกับน้องแพรเราตกลงกันแล้วนะครับว่าเราจะเป็นแฟนกันจริงไหมแพร" เหมราชบอกแม่แล้วหันไปถามย้ำเชิงบังคับเนื้อแพร

    "ค่ะ แต่ว่าแค่ลองคบถ้าไม่โอเคก็ไม่แต่งค่ะ คุณลุงคุณป้ากินข้าวเถอะค่ะ" เนื้อแพรพูดรับคำเหมราชให้จบๆไปและตักอาหารให้พ่อแม่เหมราช

    "ดีแล้ว แกก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อยเจ้าเหม พิสูจน์ให้หนูแพรเขาเห็น" พ่อของเหมราชพูด

    "แม่ก็ดีใจ แกต้องเอาชนะใจหนูแพรเขาให้ได้นะเจ้าเหม หนูแพรให้โอกาสพี่เขานะลูก วันนี้กับข้าวอร่อยทุกอย่างเลยนะพี่สิงห์" แม่ของเหมราชพูดน้ำเสียงดีใจและมีความสุขมาก

    "ค่ะ คุณลุงคุณป้า" เนื้อแพรรับคำ

    "น้องแพรชอบกินข้าวกับน้ำพริกนี่เอง ถึงได้สวยแบบนี้นะครับแม่ว่ามั้ยครับ" เหมราชพูดให้ตลกแกล้งชมเนื้อแพรและส่งสายตาหวานหยดไปให้สาวน้อย

    "น้อย ๆ หน่อยเถอะวะเจ้าเหม พ่อเลี่ยน" สิงหราชพูดล้อลูกชาย

    "พ่อก็ แม่ดูพ่อสิครับล้อผม" เหมราชฟ้องแม่เรียกรอยยิ้มหวานจากเนื้อแพร ความจริงแล้วครอบครัวของเหมราชก็น่ารักดีเนื้อแพรคิดในใจ

    เมื่อกินข้าวเสร็จเหมราชก็ชวนเนื้อแพรไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้านเพื่อย่อยอาหาร

    "พระจันทร์สวยนะคะ" เนื้อแพรพูด

    "สวย แต่สวยน้อยกว่าแฟนพี่" เหมราชพูด

    "แฟนคนไหนละคะ แพรเห็นมีทั้งหลายคน" เนื้อแพรพูด