ไม่รู้จริงเหรอว่าพี่อยากกินอะไร
1319 Words
เนื้อแพรพาเหมราชขึ้นมาข้างบนเพราะไม่อยากให้เหมราชพูดเล่าเรื่องเมื่อคืนในกระถินรู้
"พี่เหม ไปอาบน้ำสิคะ แพรจะลงไปจัดโต๊ะอาหารเช้ารอ" เนื้อแพรพูดกับเหมราช
"ไม่เอาพี่จะลงไปพร้อมกับแพร แพรอาบน้ำกับพี่นะ พี่ยังอาบเองไม่ได้" เหมราชแกล้งแสดงละครเนียนๆอีกครั้ง
"งั้นแพรอาบน้ำให้พี่ก็ได้ พี่อาบน้ำเสร็จลงไปรอแพรข้างล่างแพรจะได้อาบบ้างตกลงมั้ยคะ" เนื้อแพรต่อรอง
"ก็ได้ แต่ขอนั่งรอแพรในห้องนะครับ" เหมราชพูด
"ตกลงตามนี้ก็ได้ค่ะ" เนื้อแพรตอบ
เมื่ออาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อย เนื้อแพรก็ลงไปจัดโต๊ะอาหารเช้า
"พี่เหมแพรต้องอยู่ที่เกาะอีกกี่วันคะ แพรเบื่อไม่มีอะไรทำ พี่เหมก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วเมื่อไหร่จะให้แพรกลับบ้าน" เนื้อแพรถามเหมราช
"แล้วเวลาปิดเทอมแพรกลับบ้านแพรทำอะไรบ้าง ถึงได้ไม่เบื่อเวลาอยู่บ้าน" เหมราชถามกลับขณะที่ใช้มีดตัดไส้กรอกเตรียมใช้ซ้อมจิ้มเข้าปากของตัวเอง
"แพรก็ช่วยงานพ่อ ช่วยดูบัญชี ช่วยทำรายการจ่ายค่าแรงคนงานที่ไซน์งานก่อสร้างของพ่อ ช่วยแม่ทำกับข้าว ขับรถให้แม่เวลาแม่ไปทำบุญ แล้วก็ไปเที่ยวเดินห้างดูหนังบ้าง" เนื้อแพรบอกเหมราช
"แล้วไปดูหนังกับใคร" เหมราชถามเสียงหนัก
"ก็กับเพื่อนแพรสิ ทำไมคะ" เนื้อแพรถามงงๆ
"เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย พี่ไม่ชอบให้แพรไปไหนมาไหนกับผู้ชายถึงจะเป็นตุ๊ดมันก็ยังเป็นผู้ชายพี่ไม่ชอบ" เหมราชพูด
"อย่ามาขึ้นเสียงกับแพร ช่วยจัดการชีวิตของพี่เหมให้มันสะอาดก่อนเถอะ ได้ไปตรวจเลือดบ้างหรือเปล่า นอนกับแม่ทรงโตปากแดงพวกนั้นมาน่ะ ไม่รู้ผ่านใครมาบ้าง" เนื้อแพรว่าเหมราชคืนบ้าง
"โธ่แพร พี่เป็นผู้ชายนะอายุ30กว่าแล้วนะ มันก็ต้องเคยๆกับผู้หญิงไหมวะ ถ้าแพรอยากได้ผัวเวอร์จิ้น แพรต้องไปสึกพระที่บวชมาตั้งแต่เป็นเณรมาทำผัวแล้วแหละ" เหมราชบอกว่าที่ภรรยา
"ไอ้พี่เหม พูดจาอะไรน่าเกลียดจริง ใครจะไปสึกพระมาทำผัวเล่าคะ บ้าจริงแพรไม่คุยกับพี่แล้ว" เนื้อแพรงอนเหมราช
"อ้าวก็แพรชอบกระแนะกระแหนพี่ว่าพี่ไปนอนกับคนนั้นคนนี้มา พี่ก็ยอมรับกับแพรตรงๆเลยก็บ่อยและนับไม่ถูกด้วยจำหน้ายังไม่ได้เลย แต่ตอนนี้กำลังจะมีเมียแล้ว หยุดหมด เลิก ไม่กินนอกบ้านแล้วไง จะไปตรวจเลือดมั้ย แต่ตรวจแล้วต้องยอมนอนกับพี่นะถ้าผลออกมาว่าพี่สะอาดปลอดโรค" เหมราชยอมรับโดยดุษฎี แต่ก็ไม่วายขอต่อรอง
"เรื่อง ทำไมแพรต้องยอมนอนกับพี่ยังไม่แต่งงานกัน ยังไม่ถึงเวลาเสียหน่อย อย่ามาทำเป็นเนียนบ้ากามกับแพร" เนื้อแพรว่าเหมราช
"คำก็บ้ากาม สองคำก็บ้ากาม เดี๋ยวก็บ้าให้ดูเลยดีมั้ย" เหมราชบ่น
"ก็จริงไหมละคะ จอมเจ้าเล่ห์สร้างเรื่อง เผลอๆนะแพรว่าที่ไหล่ไม่รู้จะมีแผลจริงๆหรือเปล่า" เนื้อแพรว่าอย่างรู้ทัน
"ตายๆ พี่ได้แพรมาเป็นเมียหรือได้เจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐานมาเป็นเมีย จมูกไว ตาไว ดมกลิ่นเก่งด้วยหรือเปล่าคุณหนูเนื้อแพรครบเลย ฮ่าๆๆ" เหมราชถามและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
"พี่เหม อีตาบ้า แพรไม่ได้เป็นหมานะ" เนื้อแพรว่าเหมราช
"พี่ยังไม่ได้ว่าแพรเป็นหมาเสียหน่อย ว่าที่เมียนายหัวเหมจะเป็นหมาได้ยังไง แพร ถ้าแพรกลัวเหงาก็เอาเจ้าเชษมาเล่นด้วยสิ เจ้าเชษมันคุยทั้งวัน แพรจะได้ไม่เหงา วันนี้พี่ว่าจะออกไปสำรวจดูถ้ำรังนกเสียหน่อย แพรอยู่บ้านนะ" เหมราชบอกเนื้อแพร
"แล้วตอนเที่ยงพี่เหมจะกลับมากินข้าวที่บ้านหรือเปล่า" เนื้อแพรถามเหมราช
"ถามเหมือนเมียถามผัวตอนออกไปทำงานตอนเช้าเลย กลับมาสิครับ" เหมราชพูดล้อเลียนเนื้อแพร
"แล้วพี่เหมเคยมีเมียเหรอถึงได้รู้ว่าเมียจะถามผัวแบบนี้ แพรเข้าใจว่าพี่มีแค่คู่นอนเสียอีก" เนื้อแพรว่าเหมราช
"ปากคมไปเถอะ เดี๋ยวจะโดนกัดปากที่ช่างเถียงเข้าสักวัน พี่ก็เห็นแม่ถามพ่อพี่บ่อยๆ" เหมราชบอกเนื้อแพร และคาดโทษเอาไว้อย่างนึกมันเขี้ยว
"ก็แล้วไป แพรก็คิดว่าเคยมีเมียมาอยู่ที่นี่เสียอีก" เนื้อแพรแกล้งพูดถามออกไปเผื่อได้ข้อมูลอะไรหลุดมาบ้าง
"นี่เล่นบทเมียหึงผัวได้เนียนมาก เอ๊ะหรือว่าหึงพี่จริงๆ" เหมราชแกล้งพูดให้เนื้อแพรเขิน
"ไม่ได้หึงเสียหน่อย" เนื้อแพรพูดเสียงสูง
"เออ เชื่อว่าไม่หึงก็ได้ ไม่หึงก็ไม่หึง แล้ววันนี้ตอนเที่ยงจะทำอะไรให้พี่กิน" เหมราชถาม
"ทำราดหน้าทะเลดีไหมคะ หรือพี่เหมอยากกินอะไร" เนื้อแพรถาม
"ไม่รู้จริงๆเหรอว่าพี่อยากกินอะไร" เหรมราชส่งสายตาเจ้าชู้มาหาเนื้อแพร
"ไม่รู้ค่ะ พี่เหมจะไปทำงานเลยหรือเปล่าคะแพรจะได้ตามไปพาตาเชษมาเล่นด้วย" เนื้อแพรรีบปฏิเสธไม่รู้เรื่องและเปลี่ยนเรื่องโดยทันที
"ไม่รู้จริงอะ งั้นจะบอกคืนนี้ ดูแพรจะชอบเจ้าเชษมันมากเลยนะ อยากมีเด็กพี่ทำให้ได้นะ" เหมราชพูดรุก
"ไปทำงานเลยค่ะ" เนื้อแพรพูดไล่และเขินอายจนหน้าแดง
"ครับ แล้วพี่จะรีบกลับมากิน......ราดหน้าตอนเที่ยง" เหมราชแกล้งพูดว่ากินแล้วทิ้งยาวสายตามองสำรวจคนสวยตรงหน้าหวานหยด
เหมราชออกไปทำงาน ควบคุมคนงานเก็บรังนก เนื้อแพรก็ตามไปรับเชษมาเล่นด้วย กระถินเลยตามมาเป็นลูกมือทำราดหน้ามื้อเที่ยงคอยชาติชายกลับมาจากทำงานด้วย
"อืออื้อ นายหญิงทำราดหน้าอร่อยมาก นี่เปิดร้านขายอาหารได้สบายๆเลยนะคะ" กระถินพูดกับเนื้อแพร
"อ๋อ สมัยก่อนคุณยายของแพรท่านเป็นแม่ครัวอยู่จวนท่านเจ้าเมือง แม่ของแพรท่านได้สูตรตำรับอาหารชาววังจากคุณยายมาหลายอย่างมากค่ะ ทั้งของคาวของหวาน แพรก็ช่วยแม่ทำบ้างแต่ไม่ค่อยเก่งพอกินได้ค่ะพี่กระถิน" เนื้อแพรเล่าให้กระถินฟัง
"อ๋อค่ะ อย่างนี้นี่เอง นายหัวโชคดีจังนายหญิงทั้งสวยทั้งเก่งทำกับข้าวก็อร่อย"กระถินพูดชื่นชมนายหญิง
"โชคดีอะไรกันละคะ แพรว่าเรายกราดหน้าออกไปที่ห้องอาหารกันคะ ในครัวมันร้อน จะได้ป้อนราดหน้าน้องเชษด้วย ให้เด็กกินก่อนเดี๋ยวผู้ใหญ่กลับมาจะได้ไม่วุ่นวายค่ะ" เนื้อแพรพูด
"ค่ะนายหญิง ดูเจ้าเชษมันจะติดนายหญิงแล้วล่ะค่ะ เมื่อคืนกว่าจะหลับก็ถามถึงแต่นายหญิง นายหญิงชอบเด็กหรือคะเห็นนายหญิงใจดีกับเจ้าเชษมัน รีบมีสักคนสิคะ นายหัวคงรักแย่เลย ถ้ามีนะ ลูกนายหญิงต้องหน้าตาดีมากๆเพราะนายหญิงก็สวยนายก็หล่อ" กระถินพูดไปเรื่อยตามประสาคนพูดเก่งไม่ได้คิดอะไร
- Writer
