คนหลงตัวเอง
1376 Words
“มองแบบนั้นทำไม อยากจะฆ่าฉันหรือไง”
“คนแบบคุณตายไปก็หนักนรก!”
“ปากดี!”
“เฉพาะกับคุณนี่แหละ ผู้ชายอะไร ไม่อ่อนโยนสักนิด”
“ฉันอ่อนโยนเฉพาะคนที่อยากอ่อนโยนด้วยเท่านั้น ไปบอกครอบครัวเธอซะ ว่าฉันไม่แต่ง เลิกยัดเยียดตัวเองให้ฉันสักที ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือไง”
มือหนาดึงข้อมือเล็กให้ตัวเธอขยับเข้ามาใกล้ ก้มมองคนที่ตัวเล็กกว่าด้วยแววตาข่มขู่ หวังให้เธอกลัวและล้มเลิกความตั้งใจ
“เดี๋ยวนะ? ฉันไปยัดเยียดตัวเองให้คุณตอนไหน ฉันบอกเหรอว่าอยากแต่งกับคุณ ไม่ใช่ว่าที่คุณมานี่ เพราะต้องการอ้อนวอนให้ฉันแต่งด้วยเหรอ!”
น้ำฟ้าพูดตามที่ตัวเองเข้าใจ ก็อยู่ดีๆก็โดนลากออกมา นึกว่าเขาไม่พอใจที่ครอบครัวเธอไปยกเลิกงานแต่ง ใครจะไปคิดละว่าเขามาเพราะเหตุผลนั้น
“ฉันมาอ้อนวอนเธอ? ฮะฮ่าฮะฮ่า”
ปืนใหญ่ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นรถคันหรูของตัวเอง ก่อนจะหยุดหัวเราะลง แล้วเชยใบหน้าของเธอขึ้น
“เธอมีอะไรให้ฉันอยากแต่ง หน้าก็จืด นมก็เล็ก ตัวก็หด นี่ถามจริง โตหรือยัง พ่อแม่ไม่ซื้อนมให้กินเหรอ”
ดวงตาสีดำขวับจ้องมองดวงตากลมโตนิ่งๆ ขณะที่ปากพ่นคำพูดดูถูกออกไป เขาไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ จำเป็นต้องร้ายใส่ เธอจะได้ไม่หวังอะไรกับการแต่งงานครั้งนี้
“คุณมันสายตาไม่ดี ไม่ก็สมองผิดปกติ”
น้ำฟ้าตอบกลับเสียงเบา รู้สึกแปลกๆกับดวงตาสีดำสนิทที่จ้องมองอยู่ หัวใจที่เคยสงบเต้นระรัวขึ้น ยิ่งมองเข้าไปในแววตาคู่นั้น ยิ่งรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไป จนไม่สามารถมองไปที่ไหนได้เลย
“ฉันสายตาดีมาก สมองก็ปกติ และสิ่งที่พูดก็ล้วนแต่เป็นความจริง”
ดวงตาสีดำวูบไหวนิดๆ เมื่อเผลอพูดปดคำโตออกไปอีกครั้ง มองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างละเอียด ก่อนจะสรุปในใจเงียบๆ ว่าผู้หญิงตรงหน้าสวยมาก วันนั้นเขามัวแต่อารมณ์ไม่ดี เลยไม่ทันได้มองเธออย่างละเอียด
“ไม่สวยเลย!”
พูดเหมือนละเมอ ก่อนจะเบือนหน้าหนีเมื่อรู้ตัวว่าเผลอมองนานไปหน่อย ปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ เพื่อเริ่มต้นคุยธุระสำคัญอีกครั้ง
“ฉันไม่แต่ง!”
“คุณคิดว่าฉันอยากแต่งเหรอคะ? ฉันมีคนที่รักแล้วค่ะ” น้ำฟ้ามองคนที่ขยับตัวไปนั่งพิงเบาะรถ เขานิ่งมากจนไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร จึงใช้โอกาสช่วงที่เขาเงียบ สำรวจใบหน้าเขาอย่างละเอียด
ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่อนิดๆ เมื่อใบหน้าที่มองอยู่ดูดีมาก ดวงตาสีดำสนิทที่เธอเผลอจ้องก่อนหน้านั้น ดูมั่นคงไม่มีแวววูบไหวเลย คิ้วหนาเรียวยาวขมวดมุ่น ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยดูเย็นชา จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากกระจับได้รูป คางเรียวยาวไร้ไรหนวด เหมือนเพิ่งผ่านการโกนมาหมาดๆ เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก บางทีอาจจะหล่อกว่าพี่เพชรที่เป็นพี่ชายของเธอซะอีก
“มองอะไร?”
“เปล่านี่!”
“ก็มองอยู่เห็นๆ ทำไม หลงเสน่ห์ฉันเหรอ อย่าบอกนะ ว่าที่บ้านเธออยากให้แต่งกับฉัน เพราะเธอหลงเสน่ห์ฉัน”
“เห้อ! คุณนี่หลงตัวเองชะมัด และชอบคิดเองเออเองสุดๆ ฉันไม่รู้นะว่าพ่อของฉันไปคุยกับครอบครัวคุณว่ายังไง เอาเป็นว่าฉันไม่อยากแต่งกับคนบ้าค่ะ ถ้ามันยกเลิกไม่ได้ ฉันจะพังงานแต่งนั่นเอง”
น้ำฟ้าถอนหายใจ หันกลับไปเตรียมตัวลงจากรถ แต่ทำยังไงก็ไม่สามารถเปิดประตูรถคันหรูได้ จึงตวัดสายตาไปมองคนที่ไม่ยอมปลดล็อกประตูให้เธอ
“เปิดค่ะ!”
น้ำฟ้ามองคนที่ขยับตัวมาใกล้ด้วยแววตาหวาดกลัว พยายามใช้เสียงข่มขู่ แต่มันก็ไม่ได้ผล เมื่อคนตัวโตดึงเข้าไปชิดแผ่นอกกว้าง ความแรงของมันทำให้ใบหน้าเธอชนเข้ากับอกแข็งๆ จนรู้สึกเจ็บ
ใบหน้าสวยแหงนมองด้วยแววตาหาเรื่อง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากได้รูป ฉกฉวยลงมาบนริมฝีปากของเธอด้วยความเร็ว ลิ้นร้อนๆพยายามแยกริมฝีปากเธอออก เธอจึงต้องเม้มมันแน่นขึ้น
“อ๊ะ!”
ทันทีที่เธอเผลออุทานเพราะความเจ็บ ลิ้นที่เคยอยู่ด้านนอก ก็แทรกผ่านช่องว่างระหว่างริมฝีปากบนล่างเข้ามา มือหนาดึงรั้งท้ายทอยสวยให้เงยขึ้นอีกนิด ไม่คิดจะยั้งแรงที่บีบอยู่ให้ลดน้อยลง ตั้งใจลงโทษเด็กปากดีอีกนิด ชิมรสชาติหวานหอมอีกสักหน่อย และยิ่งรู้สึกไม่อยากจะปล่อย เมื่อลิ้นน้อยๆเผลอตอบสนองตามการชักนำของตัวเอง
“อย่าหนี”
ปรามเสียงดุผ่านลำคอ เมื่อลิ้นที่ต้องการกวัดเกี่ยว ขยับหนีไปทั่วโพรงปากเล็ก เปลี่ยนมือที่บีบท้ายทอยเป็นนวดคลึงเบาๆ ในขณะที่มืออีกข้างเริ่มทำงานไปทั่วกายสาว เคล้าคลึงเบาๆไปตามผิวเนื้อเนียนนุ่มใต้ชุดนักศึกษา ไม่นานก็ได้ยินเสียงครางแผ่วจากคนตัวเล็กที่แนบชิดกับแผ่นอก
“อ๊า อืม”
ดวงตากลมโตปลือลงช้าๆตามแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นให้ลุกโชน ลิ้นเล็กถูกดูดดึงจากคนเอาแต่ใจ กายสาวสั่นระริก รับรู้ทุกสัมผัสที่ขยับอยู่ทั่วผิวเนื้อ อยากจะห้ามปรามคนมือไวแต่ร่างกายกลับอ่อนปวกเปียก ยากจะขัดขืน
“อืม”
เสียงทุ้มครางอย่างชอบใจที่สามารถปราบเด็กปากร้ายลงได้ ขยับท่าทางให้สามารถจูบเธอได้ถนัดขึ้น ด้วยการดันตัวเธอให้ชิดกับเบาะ ปีนข้ามไปอยู่ฝั่งเดียวกัน โดยที่ปากยังคงสัมผัสกันอยู่ ลิ้นร้อนยังคอยทำหน้าที่สร้างความวาบวามให้ ด้วยการดูดดึงกับลิ้นไม่ประสีประสาอยู่ตลอด
ดวงตาสีดำหรี่มองอย่างถูกใจ เด็กนี่ไม่มีประสบการณ์ แต่หัวไวใช้ได้ ซ้ำร่างกายยังตอบสนองอย่างรวดเร็ว เหมาะที่จะเล่นสนุกด้วยมาก รอยยิ้มมุมปากยกขึ้น มองคนที่หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ดวงตาคู่หวานฉ่ำเยิ้มต่างจากปกติ มือเล็กที่เคยวางสะเปะสะปะ หยุดนิ่งอยู่บนเป้ากางเกงของเขาอย่างไม่รู้ตัว
“เต็มมือเลยว่าไหม”
“กรี๊ด!”
มือเล็กรีบชักออกมาอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ตัวว่าจับสิ่งที่ไม่ควรจับ เธอเผลอไผลไปกับจูบที่ไม่เคยทำ ปล่อยให้ความต้องการครอบงำจนไร้สติ ทำเรื่องน่าอายกับผู้ชายที่เจอกันเพียงแค่สองครั้ง ช่างไม่รู้จักยั้งคิด
“เป็นอะไร?”
ปืนใหญ่เอ่ยถามคนที่อยู่ดีๆก็นั่งก้มหน้า แอบเป็นห่วงความรู้สึกเธอนิดๆ เมื่อตัวเองเผลอปล้นจูบแรกของเธอไป
“อย่ามายุ่งกับฉันเลยค่ะ เรื่องแต่งงาน ฉันสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด”
ใบหน้าสวยเงยขึ้นมอง ย้ำอีกครั้งก่อนจะผลักเขาเบาๆให้ถอยกลับไปนั่งที่เดิม ร่างสูงไม่ยอมขยับเขยื้อน อยู่ดีๆก็รู้สึกแปลกๆกับดวงตาอิ่มน้ำของเธอ
“ร้องไห้?”
“เปล่าค่ะ”
“แล้วนี่น้ำลายหรือไง”
มือหนาเช็ดเบาๆที่ข้างแก้ม เพียงแค่เขาทำอย่างนั้น น้ำตาหยดใหญ่ก็กลิ้งหล่นจากดวงตาคู่งาม แต่เขาไม่ได้เช็ดมันออก ใช้มือไล้วนเบาๆบนกลีบปากอวบอิ่ม ด้วยความรู้สึกที่บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ว่ามันคืออะไร
“เรียนเสร็จแล้วใช่ไหม?”
“อยากรู้ไปทำไมคะ”
“ฉันจะไปเอาเสื้อ รู้ไหมเสื้อตัวนั้นราคาเท่าไร?”
“เดี๋ยวฉันซักไปคืนค่ะ”
“ไม่ต้อง ฉันไม่ชอบให้กลิ่นอื่นมาติดเสื้อผ้าฉัน”
นั่นเป็นนิสัยที่เขาเองก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เขาค่อนข้างจะจมูกไว และอ่อนไหวต่อกลิ่น วันนั้นที่หงุดหงิดยอมรับว่าเพราะกลิ่นของเธอ มันไม่ได้เหม็นน่าเกียจ แต่บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่ากลิ่นนั้นให้ความรู้สึกยังไง แต่ทุกครั้งที่ได้กลิ่น อารมณ์เขามันพุ่งพล่านแปลกๆ
- Writer
