ตอนที่ 6 วันดีดีที่ศิริวัฒน์กรุ๊ป

3335 Words

วันดีดีที่ศิริวัฒน์กรุ๊ป ♡♡♡♡♡☆☆☆☆♡♡♡♡♡ >>>>>> 08.00น. เช้าวันแรกของการเริ่มฝึกงานของนักศึกษาปี 4 หลายสถาบันที่ผ่านการคัดเลือกเข้ามา ต่างกันพากันตื่นเต้นรีบมาตั้งแต่เช้า วายได้ไปช่วยแผนกการเงินและบัญชีซึ่งตรงกับสาขาที่เรียนมาส่วนกัสได้ขึ้นไปที่แผนกบริหาร “มีน้องวายกับน้องกัสต้องแยกกันนะคะ เพราะแผนกการเงินบุคลากรเยอะแล้วเลยรับได้คนเดียว ส่วนน้องกัสตามพี่มาเลยค่ะ”มีพี่เลี้ยงแต่ละแผนกมารอรับน้อง ๆ ไปที่แผนกของตัวเองเพื่อทำงานในเช้าวันแรก “ตอนเที่ยงเจอกันนะกัส”วายพูดบอกเพื่อนที่เดินแยกตัวออกไปทำงานตามแผนกของตัวเอง “โอเค ตั้งใจทำงานนะ ไว้เจอกัน”กัสบอกลากับวายแล้วเดินตามพี่เลี้ยงมาติด ๆ พี่เลี้ยงที่มารับกัสพาเขาขึ้นลิฟท์มาชั้นบนสุด ข้างบนหรูหรามีห้องแบ่งออกเป็นสัดส่วน ที่สำคัญวิวข้างบนสวยมาก ไม่คิดว่ากัสจะมีโอกาสได้มายืนที่ตึกใหญ่โตใจกลางเมืองที่เป็นบริษัทส่งออกเครื่องอุปโภคบริโภครายใหญ่ของประเทศ เหมือนกับฝันมากกว่าจะเป็นเรื่องจริงซะอีก “นี่โต๊ะทำงานของเรานะกัส ส่วนพี่ชื่อสุดาพร เรียกพี่สุก็ได้นะคะ ดูเป็นกันเองดี พี่ได้รับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงดูแลเราตลอดระยะเวลาฝึกงานที่ศิริวัฒน์กรุ๊ปจ๊ะ”สุดาพรเลขาหน้าห้องแนะนำตัวกับรุ่นน้องที่เธอต้องคอยเทรนด์งานให้ “ครับพี่สุ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ กัสพร้อมทำงานช่วยพี่สุทุกอย่างเลยนะครับ”กัสรับคำของสุดาพรอย่าสุภาพ เขาเก็บความตื่นเต้นดีใจไว้ข้างใน สุดาพรยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เธอเอ็นดูเด็กน้อยตรงหน้านี้มาก “งานหลัก ๆ ของเราก็คือเอกสาร ตรวจสอบ ดูแล จัดเก็บ ตารางนัด วาระการประชุม คอยดูแลติดตามเจ้านาย ”สุดาพรพูดกรอบงานพอคร่าว ๆ ให้เด็กฝึกงานฟัง กัสก็ตั้งใจฟังและจดบันทึกลงในสมุดโน้ตเพื่อกันลืม “นี่โต๊ะทำงานของกัสนะ”เป็นโต๊ะทำงานที่ถูกจัดวางไว้ข้าง ๆ กับโต๊ะของพี่เลี้ยงอย่างสุดาพร ฝึกงานที่บริษัทใหญ่ ๆ แบบนี้มันดีอย่างนี้นี่เอง มีทุกอย่างให้ครบครัน กัสสัญญาเลยว่าจะตั้งใจทำงานเก็บเกี่ยวประสบการดีๆ ให้ได้มากที่สุด Note❣ หน้าที่ของเรา ตรวจสอบ ดูแล จัดเก็บเอกสาร ตารางนัด วาระการประชุม คอยดูแลติดตามเจ้านาย เก็บรักษาความลับของเจ้านาย ฯลฯ #นี่ทำไมเหมือนงานเลขาจังวะ “นี่มันงานเลขานี่ครับ ใช่ไหมครับพี่สุ”กัสถามออกไปเมื่อจดรายละเอียดของงานที่ต้องทำเรียบร้อยแล้ว “ถูกแล้วจ้า งานของเราคืองานเลขาของท่านรองประธานจ้า ท่านรองเลือกกัสเองเลยนะ ดีใจไหมล่ะ” สุดาพรตอบเมื่อถูกเด็กน้อยถาม “กัสกลัวทำได้ไม่ดีนี่ครับ นั่นงานใหญ่เลยนะครับ เปลี่ยนแผนกทันไหมครับพี่สุ”กัสบอกกับสุดาพรออกมาด้วยความกังวลใจจริง เขาแค่เด็กฝึกงานจะทำงานเลขาได้ดีได้ยังไงกัน แถมเป็นถึงเลขาของผู้บริหารอีก ความไม่มั่นใจความกังวลปรากฏบนหน้าของเด็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด “อย่ากังวลไปเลยท่านรองอาจจะเห็นอะไรในตัวเราก็ได้นะ ถึงเป็นคนเลือกเองแบบนี้ ปกติท่านจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้เท่าไหร่ มีแต่ให้ไปที่แผนกอื่น นี่เราเป็นคนแรกที่ได้มาฝึกงานในตำแหน่งนี้เลยนะ มีปัญหาอะไรพี่ช่วยได้นะคะ ตั้งใจเก็บเกี่ยวจากประสบการณ์ตรงนี้ให้ได้มากที่สุดแล้วกันนะ สู้ ๆ ”สุดาพรเอามือตบไหล่ของกัสเบา ๆ เป็นการให้กำลังใจ “มาพี่จะสอนงานบริการก่อนแล้วกัน เริ่มจากชงกาแฟ ท่านรองกินกาแฟดำ 2 ช้อนชาไม่ใส่น้ำตาล เป็นกาแฟของบริษัทเราเองแหละ”สุดาพรพากัสเดินไปตรงมุมกาแฟที่อยู่ข้าง ๆ มุมรับแขก “นี่ลองทำดู และก็เข้าไปเสิร์ฟเลยนะ ท่านรองมาทำงานแล้ว”สุดาพรสอนให้เด็กน้อยชงกาแฟและให่เข้าไปทำงานชิ้นแรกก่อนเลย “ท่านมาทำงานเช้าจังครับ”กัสตอบออกไป เขาขึ้นมาข้างบนนี้ 8 โมงหน่อยเอง แต่ท่านรองมาถึงห้องแล้ว แสดงว่ามาเข้ามาก ๆเลย “เรื่องงานท่านให้ที่ 1 มาเช้าเกือบทุกวันถ้าไม่ได้ไปพบลูกค้าข้างนอก เข้าไปเสิร์ฟกาแฟกับของว่าเลยจ้า”วุดาพรย้ำกับกัสอีกครั้ง "ให้กัสเข้าไปจริงๆเหรอครับ กลัวจะทำอะไนไม่ถูกใจจังเลยครับพี่สุ"กัสถามออกไปอย่างกังวล งานแรกก็เข้าพบท่ารองเลยรึไง กัสจะไหวไหมเนี๊ยะ "ไม่เป็นไรลองดู ทุกอย่างมันมีครั้งแรกเสมอ" "ครับ รอเก็บศพกัสด้วยนะ แฮร่ๆ "กัสยิ้มแหย ๆให้กับสุดาพร เรียกรอยยิ้มจากคนฟังได้ทันที 》》》》》♡☆♡《《《《《 ก๊อก!! ก๊อก!! “ขออนุญาตเข้าไปนะครับท่าน” กัสที่ได้รับหน้าที่ให้เอากาแฟมาเสิร์ฟให้ท่านประธาน ก็เคาะประตูก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน “เชิญ” เสียงคนข้างในตอบมาด้วยเสียงทุ้ม ดูทรงอำนาจน่ากลัวจริงๆ กัสสู้ ๆ “กาแฟครับท่าน”กัสที่เดินมาถึงโต๊ะท่านรองก็วางกาแฟลงข้างแฟ้มกองโตที่วางอยู่บนโต๊ะ หมับ !! “อ๊ะ !!”กัสอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อถูกคว้าข้อมือไว้อย่างไม่ทันตั้งตัวที่เขาทำอะไรให้ท่านรองไม่พอใจรึเปล่า กดดันชะมัด กัสอยากร้องไห้ พี่สุด้วยกัสที งือ งือ “ผมขอโทษครับ ท่านรอง ขอโทษครับ”กัสที่หลับตาพูดไม่รู้ว่าเขาทำผิดอะไร แต่คำขอโทษก็หลุดออกมาจากปากน้อย ๆ ของเขาแล้ว กลัวทำให้คนเป็นเจ้านายไม่พอใจ “ทำผิดอะไรล่ะ ถึงต้องขอโทษ”เอ๊ะ !! เสียงนี่มันคุ้น ๆ อยู่นะ “พะ พี่!!”กัสถึงกับตะลึงอีกครั้งกับคนที่เป็นเจ้าของมือที่คว้าข้อมือของตัวเองไว้ “พี่เองครับ”ธีรากรบอกคนตรงหน้าที่มองหน้าตัวเองอย่าไม่กระพริบตา “เอ๊ะ พี่ เอ่อ คุณ คือ.....เอ้ย !!!”กัสเกือบหลุดคำที่เคยเรียกธีรากรก่อนหน้านี้ออกไป ลืมไปว่าตอนนี้เขาไม่ใช่คนที่แค่ขับรถเฉี่ยวตน เป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์ แต่เขาเป็นถึงรองประธานบริษัทศิริวัฒน์กรุ๊ปเลยนะ จะมาเรียกแบบตอนนั้นไม่ได้แล้ว “เรียกพี่เหมือนเดิมนั่นแหละ พี่ธีรา และแทนตัวเองว่ากัสเหมือนตอนนั้น พี่ชอบ มันน่ารักดี เข้าใจไหมครับ”ธีรากรบอกกับเด็กน้อยตรงหน้า “ไม่ได้หรอกครับ มันไม่เหมาะ”กัสก็พดถึงเรื่องเดิมถึงความไม่เหมาะสม จะให้เขาเรียกเจ้านายว่าพี่ได้ไง นรกกินหัวแน่ ๆ “ไม่เหมาะอีกแล้ว เหมาะไม่เหมาะคือพี่เป็นคนตัดสิน”ธีรากรเดินออกจากเกาอี้ทำงานแต่มือก็จับจับข้อมือของกัสไว้อยู่ ธีรากรเดินอ้อมโต๊ะออกมาจนถึงตัวของกัสที่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก และดึงเข้ามาหาตัวเองจนหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ “พี่ดีใจมากเลยนะที่เห็นเราอยู่ที่นี่เมื่อวาน พี่ยังเสียดายอยู่เลยวันที่รถเฉี่ยวพี่ไม่ได้ขอเบอร์ติดต่อกัสไว้” “มะ หมาย ความว่ายังไงครับ”เสียงติดขัดในคำพูดของกัส “ถ้าไม่เจอกัสที่นี่ พี่ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเราที่ไหน” “ผม คือ เอ่อ ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ คุณไม่ต้องรับผิดชอบหรอก วันนั้นผมผิดเองที่ตัดหน้ารถคุณ”กัสพูดออกไปเพราะคิดว่าธีรากรตามหาตนเพราะต้องการรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลให้ตนในวันที่โดนรถเฉี่ยวแน่ ๆ “พูดใหม่ พี่ธีรา ไหนพูดซิ”สายตาคมกริบจ้องเข้าไปที่ตาดวงน้อย ๆ ของกัส และโน้มตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม “กัสไม่ได้เป็นอะไรมากครับ พี่ธีรา”กัสรีบพูดคำที่ท่านรองอยากฟังออกมาในทันทีเมื่อถูกจู่โจม ‘บ้าจริง ทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยวะ’ “น่ารักมากเด็กน้อย”ธีรากรยังคงไม่ปล่อยมือและเอามืออีกข้างลูบหัวทุยของเด็กน้อยตรงหน้าอย่างเอ็นดู โน้มตัวเข้าไปพูดชิดใบหูของกัสอย่างถือวิสาสะ ให้ปลายจมูกเฉียดใบหูของกัสเล็กน้อย อย่างจงใจ ทำให้คนฟังหูแดง ลามมาถึงหน้า เหมือนห้องนี้ไม่มีอากาศเข้ามาได้อย่างนั้นแหละ รู้สึกเหมือนร้อนผ่าวไปทั่วหน้า ยิ่งเห็นอาการของเด็กน้อยตรงหน้ายิ่งทำให้ธีรากรอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ ‘เด็กอะไรน่ารักจังวะ ใจเย็น ๆ ก่อนธีรา’ “เอ่อ ท่านคะ สุขอโทษค่ะ สุขอโทษค่ะท่านรอง”สุดาพรที่เห็นว่าเด็กฝึกงานเข้ามาในห้องท่านรองประธานนานเกินไปแล้ว กลัวว่าจะทำอะไรที่ไม่ถูกใจท่านรอง เธอเลยรีบเข้ามาดู เธอเข้ามาเจอท่านรองกับเด็กฝึกงานที่ท่าทางสนิทสนมกัน เธอก็รีบขอโทษธีรากรออกมาทันที รู้เลยว่าเธอเสียมารยาทที่เข้ามาในห้องของท่านรองโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต ธีรากรที่เห็นว่ามีคนอื่นเข้ามาขัดจังหวะก็รู้สึกขัดใจไม่น้อย รีบปล่อยมือออกจากเด็กน้อยตรงหน้าของเขาอย่างอดเสียดายไม่ได้ทันที “ไม่มีอะไรแล้ว ออกไปได้” ธีรากรไม่รู้จะพูดอะไรออกมา เมื่อเจอเลขาหน้าห้องพรวดพราดเข้ามา แบบไม่ส่งสัญญาณมาก่อน อยากจะหักเงินเดือนนัก กัสพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ขอบคุณที่สุดาพรเข้ามาทันเวลา และเดินออกจากห้องไปนั่งที่โต๊ะทำงาน และเอางานที่สุดาพรมอบหมายออกมาทำเพื่อสลัดภาพเขากับธีรากรออกจากหัว 》》》》》♡☆♡《《《《《 “คราวหลังอย่าเข้ามาแบบนี้อีกนะ คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบ”ทันทีที่เด็กน้อยของเขาเดินออกไป บรรยากาศข้งในที่กัสรู้สึกว่าร้อน แต่กับสุดาพรเธอรู้สึกว่าเย็นยะเยือก แทบเป็นบรรยากาศขั้วฌลกเหนือก็ไม่ปาน ธีรากรก็พูดออกมาน้ำเสียงติดจะไม่พอใจเลขาสาววัยกลางคนเท่าไหร่ “ขอโทษจริง ๆ ค่ะท่าน สุกลัวว่าน้องกัสจะทำอะไรให้ท่านรองไม่พอใจ เลยรีบร้อนเข้ามาดูค่ะ เพราะวันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของน้องด้วย สุเลยกังวลมากไปค่ะท่าน”สุดาพรบอกเหตุผลที่รีบข้ามาในห้องก่อนที่เจ้าของห้องจะอนุญาต เธอรู้ว่าท่านรองของเธอไม่พอใจแน่ ๆ แต่เธอก็น่าจะเอะใจตั้งแต่ให้เด็กฝึกงานขึ้นมาฝึกในตำแหน่งเลขาหน้าห้องได้ ไม่น่าจะธรรมดา เธอเป็นคนฉลาดจนได้เป็นเลขาท่านรองประธาน ไม่น่ามาตกม้าตายเพราะเรื่องนี้เลย สุดาพรเอ๊ย “ไม่ต้องรีบแก้ตัว ผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณ คราวหลังระวังให้มากกว่านี้ ออกไปได้”เมื่อได้รับอนุญาตให้ออกจากห้องได้ สุดาพรก็ออกมาให้เร็วที่สุด “หนูกัสเป็นไงบ้าง เข้าไปนานพี่ก็เป็นห่วง”สุดาพรเรียกกัสอย่างเอ็นดูเพราะความสวยเกินเด็กผู้หญิงของกัสทำให้สุดาพร ไม่อาจจะเรียกอย่างอื่นได้ แทนอีกคนว่าหนูก็คงไม่น่าเกลียดอะไร ติดจะเหมาะกับบุคลิกของกัสซะมากกว่า “ไม่มีอะไรครับ ท่านแค่กำชับเรื่องการทำงาน บอกว่าพี่สุเป็นคนเก่งให้ถามเอาความรู้และประสบการณ์จากพี่ให้ได้มากที่สุด”กัสบอกตัดปัญหาไม่อยากให้อีกคนถามมากความ “ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ทำงานต่อเถอะ เอกสารที่พี่ให้ทำ ท่านรองจะใช้ประชุมพรุ่งนี้นะ” “ผมจะเร่งทำให้เสร็จวันนี้ครับ” 》》》》》♡☆♡《《《《《 โรงอาหารศิริวัฒน์กรุ๊ป “กัสทางนี้ เราซื้อข้าวมาให้แล้ว”วายที่เห็นกัสเดินมากับสุดาพร เลยลุกขึ้นเรียกเพื่อน “ไหนว่าให้เราเลี้ยง 1 เดือนไง ทำไม่ซื้อมาให้เราก่อนล่ะ”กัสเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ กับวาย ที่ฝั่งตรงข้ามมีผู้ชาย 2 คนนั่งอยู่ “ก็กัสมาช้ากลัวเลยเวลาพัก พรุ่งนี้ค่อยเลี้ยงเราแล้วกัน พี่ ๆ ที่ฝ่ายการเงิน พี่ผา พี่บลู”วายบอกกับกัสพร้อมแยะนำพี่ ๆที่แผนกให้กัสได้รู้จัก “สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”กัสทักทายคนที่เป็นรุ่นพี่ตามที่เพื่อนแนะนำ “เพื่อนน้องวายน่ารักจังนะ มีแฟนรึยังครับ”บลูที่ทำท่าทายเจ้าชู้ใสคนตัวเล็กจนออกนอกหน้า “นี่ ๆ จะจีบเพื่อนวายเหรอ”วายทำท่าโวยวายที่บลูแซวกัสจนเขินหน้าแดงหมดแล้ว “เพื่อนน้องวายก็น่ารักเหมือนน้องวายเลยนะครับ”ผาที่ชมวายเหมือนกัน เพราะเด็กสองคนนี้น่าตานารักมากกว่าที่จะเป็นผู้ชายซะอีก “อย่าไปใส่ใจพวกนี้เลยหนูกัส เจ้าชู้ตัวพ่อ อย่ามายุ่งกับลูกฉันนะ”สุดาพรเป็นคนดับฝันของบลูทันที “ขอนั่งทานข้าวด้วยคนนะครับ”เสียงผู้ชายทรงอำนาจที่สุดในตึกนี้พูดขึ้นเรียกความสนใจจากคนในโรงอาหารได้เป็นอย่างดี “ทะ ท่านรอง”ทั้งโต๊ะ อึ้ง และดูอึดอัดขึ้นมาทันทีที่อยู่ ๆ ท่านรองก็เดินมานั่งที่โต๊ะของพวกเขา และเขาจงใจนั่งลงข้าง ๆ กัสแบบตัวติดกัน ทุกสายตามองมาที่จุด ๆ เดียวกันนี่เป็นครั้งที่สองในอายุการทำงานของพวกเขาที่เห็นท่านรองลงมานั่งทานข้าวที่โรงอาหารของพนักงาน วายเองรู้ตัวว่าเพื่อนโดนเบียดอยู่เลยขยับออกมาตามที่ควรจะทำ “ท่านรองจะทานอะไรคะ เดี๋ยวสุไปเอามาให้ค่ะ”สุที่ทำหน้าที่เลขาตลอด 24 ชั่วโมงถามคนเป็นนายอย่างร้อนรน “ข้าวผัดแล้วกันครับ พวกคุณตามสบายนะไม่ต้องเกร็ง ผมแค่อยากลอวมาทานข้าวที่นี่ดูบ้าง ไม่เคยได้มาซักที”ธีรากรที่เห็นท่าทางเกร็ง ๆ ของลูกน้องตรงหน้าก็บอกออกไป อย่างเป็นกันเอง “ท่านรองเอาน้ำอะไรไหมครับ ผมไปซื้อมาให้”ถึงจะถูกบังคับให้เรียกพี่แต่ว่าต่อหน้าพนักงานหลายสิบคน กัสก็เลือกที่จะให้เกียรติท่านรองของเขาเหมือนกัน กัสที่ทำหน้าไม่ถูก ใจเต้นระรัว เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้านี้ แต่ก็ต้องทำหน้าที่เลขาดูแลเจ้านายตลอด 24 ชั่วโมงเหมือนกัน 'เขาต้องการอะไรกันแน่นะ' “เอาน้ำเหมือนเราก็ได้ อยากลองอะไรใหม่ ๆ ดูว่าจะอร่อยไหม”ธีรากรพูดพร้อมกับมองหน้าของเด็กน้อยอย่างมีความหมาย กัสลุกออกจากโต๊ะ โดยที่ท่านรองหยิบเงินในกระเป๋าออกมาธนบัตรใบ 1 พันบาท “น้ำแก้วละ 25 บาทเองครับ ไม่ต้องใช่แบงค์พันหรอก”กัสบอกก่อนจะเดินออกไปซื้อน้ำให้ท่านรอง โดยไม่แม้แต่จะหยิบเงินออกไป “ทำไมท่านรองถึงมาทานข้าวที่นี่ได้น่ะ”เสียงพนักงานคุยกัน “อาจจะลองใช้ชีวิตพนักงานเหมือนพวกเราก็ได้นะ” “แต่เมื่อวานก็มาทานที่นี่กับเด็กฝึกงานสองคนนี้นะ วันนี่ก็ตามมาอีก” “ท่านรองอาจจะรู้จักเด็กสองคนนี้ก็ได้” "อีกรีน กูว่าสองคนนั้นไม่ธรรมดาแน่ ๆ ว่ะ ดูดิผู้ชายคนนั้นเป็นถึงเจ้าของบริษัทเลยนะ"นาวที่นั่งมองดูภาพของกลุ่มกัสกับวายพูดบอกเพื่อน "นั่นซิ แต่สองคนนั้นก็ดูธรรมดานะ ไม่คิดว่าจะรู้จักกับเจ้าของบริษัทขนาดนั้น อะไรกันวะ"นี่คือสิ่งที่กรีนอดสงสัยไม่ได้ "ของแบบนี้ต้องดูกันนานๆ"นาวบอกกับกรีน “ชาแฟปั่นครับท่านรอง”ทุกคนที่นี่เรียกธีรากรว่าท่านรอง กัสก็เรียกตามคนส่วนมาก “อร่อยดีนะ”ปกติผู้ชายอย่างธีรากรไม่ชอบกินหวานอยู่แล้วแต่ นี่ถือว่าเป็นกรณียกเว้น รสชาติก็ไม่ได้แย่อะไร พอกินได้ คนที่แปลกใจที่สุดคงจะเป็นสุดาพร เพราะอยู่กับธีรากรมานาน ปกติท่านรองของเธอจะไม่กินอะไรแบบนี้ หลังจากทานข้าที่โรงอาหารด้วยอาการเกร็ง ๆของคนในนี้ทุกคนก็กลับเข้าสู่หมวดทำงานเหมือนเดิม 》》》》》♡☆♡《《《《《 “สุ เอาเอกสารที่สรุปของฝ่ายบุคลคลเข้ามาให้หน่อย”เสียงโทรศัพท์สายในโทรออกมาสั่งงานเลขาด้านนอก “ได้ค่ะท่าน”สุที่พอจะรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ก็คิดได้ทันที “กัสเอา เอกสาร สองแฟ้มนี้เข้าไปให้ท่านรองหน่อย”สุดาพรหันมาใช้เลขาหน้าใหม่อย่างรู้งานทันที “ครับพี่สุ”กัสรีบวางมือจากหน้าคอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นมาหยิบแฟ้มเดินเข้าไปในหน้าห้องท่านรองทันที ก๊อก!! ก๊อก!! “เข้ามา” กัสที่ได้รับอนุญาตจากคนด้านในก็เปิดเข้ามาอย่างหวั่นใจ แต่มันเป็นหน้าที่เลยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ “แฟ้มที่สั่งได้แล้วครับ”กัสที่เดินย่อง ๆ เข้ามาด้านในด้วยหัวใจที่เต้นแรงมากกว่าการเต้นของหัวใจของคนในระดับปกติ “เป็นกัสเหรอที่เข้ามา วางลงซิ”ธีรากรเงยหน้าขึ้นจากการเซ็นเอกสาร เมื่อมีคำสั่งจากเจ้านาน กัสก็ไม่รีรอที่จะวางเอกสารลงบนโต๊ะ “ไปนั่งที่โซฟาก่อน แปบนึงนะ” กัสเดินไปตามคำสั่งของเจ้านายทันที คงจะให้รอเอาเอกสารไปให้สุดาพรคืนละมั้งถึงให้เขานั่งรอ “แผลหายดีรึยัง”ธีรากรเดินมานั่งข้าง ๆ กับกัสพร้อมกับมือที่จับข้อมือของกัสข้างที่เป็นแผล เขาจำมันได้ดีว่าข้างไหน “ใกล้แล้วครับ”กัสตอบออกไปพร้อมกับพยายามดึงมือตัวเองออกจากการกอบกุมของเจ้านายเอาแต่ใจของเขา “ไม่ดื้อซิ ดูหน่อย”ไม่เพียงแค่พูดแต่ธีรากร เอามือปลดกระดุมที่ข้อมือของกัสด้วย และค่อย ๆ พันมันขึ้นไปเหนือข้อศอก เขาหยิบหลอดยาที่วางอยู่บนโต๊ะกลม ออกมา “กัสทาเองครับ”กัสรู้ว่าคนตรงหน้าเขาจะทำอะไรเลยพูดแย้งขึ้นมา “อยากทาให้ อย่าขัดใจซิครับ”ธีรากรเอามือบีบยา ทาวนบริเวณรอบบาดแผล ยาทาแก้รอยแผลเป็นที่ดีที่สุดที่เขาเป็นคนซื้อมา การลูบวนเบา ๆของธีรากร ทำให้กัสขนลุกไปทั้งตัว เพราะไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อน ‘ใจย็น ๆ กัส มึงใจเย็น เขาแค่ทายาให้’ “เรียบร้อยแล้วครับ” “อ๊ะ !!”กัสถึงกับตกใจที่อยู่ ๆ คนที่ทายาให้เมื่อครู่ดึงแขนตัวเอง จนกัสพุ่งเข้าไปหาคนตรงหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว กัสเบี่ยงหน้าหลบถ้าไม่หลบได้ชนเข้าจัง ๆ แน่เลย ทำให้ปลายจมูกของกัสเฉียดปลายจมูกของอีกคนไปนิดเดียว "พี่ธีรา!!" ฟอด กัสก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม เพราะธีรากรฉกฉวยหอมแก้มใสไปเชยชม อย่างถืออภิสิทธิ์ "ค่าแรงครับ พี่จะทาให้ทุกวันจนกว่าแผลจะหาย"ธีรากรตอบหน้าตาย พร้อมส่งสายตาคมกริบใส่คนตรงหน้า กัสเอามือลูบแก้มข้างที่โดนขโมยหอมไปเบา ๆ หน้าเริ่มร้อนผ่าวอย่างไม่ทราบสาเหตุพร้อมกับใจที่เต้นโครมครามแทบจะทะลุหน้าอกออกมา “ขะ ขอบคุณนะครับ กัสขอตัวนะครับ”กัสรีบกล่าวขอบคุณ และรีบลุกออกจากพื้นที่เสี่ยงภัยตรงนี้ให้เร็วที่สุด 'คนอะไรร้ายกาจชะมัดเลย งือออ' ♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more