รุ่งเช้า แต่งตัวในห้อง สวมชุดทำงานออกมา เห็นเขากำลังง่วนกับการตระเตรียมอาหารบนโต๊ะ เมื่อเห็นเธอ เลยยิ้มกว้าง แล้วตรงมาดึงแขน จับให้นั่งเก้าอี้ รินกาแฟใส่แก้ม พร้อมเลื่อนชุดอาหารเช้า ประกอบด้วยแซนวิสสองชิ้น อโรชาช้อนสายตามอง ปกติแล้วเขาทำแบบนี้หรือเปล่า
ราชินทร์เห็นสีหน้า เหมือนรู้ความคิด เลยอมยิ้มเล็กน้อย
“ปกติผมไม่ค่อยทานอาหารเช้าหรอกครับ ทานกาแฟแล้วก็ทำงาน”
“แล้วทำไมวันนี้ถึง...”
“ผมแค่อยากใช้เวลาอยู่กับคุณ ให้ได้มากที่สุด”
อโรชานิ่งงัน เมินมองทางอื่น ทำไมต้องรู้สึกใจเต้นขนาดนี้ด้วย
“ขอบคุณมากนะคะ” เธอบอกเสียงเบา แล้วหยิบแซนวิสมาใส่ปาก ตามด้วยกาแฟ
ทานอาหารเช้าเรียบร้อย สองร่างลุกยืน สาวเท้าเดินเคียงข้างกัน เพื่อไปยังลานจอดรถด้านล่าง อโรชามองเขาสีหน้าแปลกใจ ปกติเห็นมีคนขับรถให้ แต่วันนี้มาแปลก เปิดประตูนั่งเบาะหน้าคู่กัน ระหว่างเส้นทางอโรชาครุ่นคิดหนัก เพราะไม่รู้ว่า คนอื่นจะมองว่า
