เดินสำรวจด้านในห้อง หยุดยืนริมหน้าต่าง บรรยากาศค่อนข้างดี ถึงเป็นตัวเมือง แต่ค่อนข้างสงบเงียบ ดูท่าแล้วสถานที่แห่งนี้ น่าจะถูกคุมเข้มอย่างดี จากเจ้าหน้าที่
“ฉันเลือกห้องนี้ค่ะ”
เขาอมยิ้ม “โอเคครับ”
อโรชาจัดเก็บข้าวของในห้อง คิดวนในหัว สักวันเขาคงเบื่อเธอไปเอง จากนั้นเขาคงไม่ยุ่งวุ่นวาย ปล่อยให้เธอได้ใช้ชีวิตอิสระ ขอแค่เพียงอดทนไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง ราชินทร์เดินมาหยุดตรงหน้าประตู ที่เปิดแง้มไว้ แล้วชะโงกหน้าเข้าด้านใน
“หิวหรือยังครับ เดี๋ยวผมโทรสั่งอาหารให้ หรืออยากออกไปกินข้างนอก”
คนถูกถามครุ่นคิด “ทานที่นี่ก็ได้ค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ฉันค่อยไปซื้อของมาไว้ทำกิน”
คนฟังขมวดคิ้วสีหน้าแปลกใจ ไม่น่าเชื่อว่านักธุรกิจอย่างเธอ มีเวลาทำอาหารด้วย
“คุณทำเป็นเหรอ”
คนถูกถามหันมอง “เป็นสิคะ ฉันทำอาหารทานเองออกบ่อย”
เขาหัวเราะ “ผมนึกว่าคุณจะทำพวกนี้ไม่เป็นเสียอีก ผมคงต้องศึกษาคุณให้ดีแล้วล่ะ”
“ฉัน
