ตอนที่ 6 กับดัก
834 Words
“ไม่ให้มองแล้วจะทำได้ยังไง ใช้มือคลำเอาอย่างนั้นเหรอ” เขาย้อนเสียงแหบพร่า
ก่อนใช้มือบีบเคล้นทรวงอกข้างหนึ่ง แล้วดูดดื่มยอดบัวราวกับหิวกระหาย
“อ๊ะ! ยะ...หยุดนะ” อโรชาร้องบอกเสียงแผ่วเบา น้ำตาไหลอาบแก้ม
“แน่ใจเหรอว่าอยากให้หยุด สีหน้าเธอไม่ได้บอกแบบนั้นเลยนะคนสวย”
เธอขยับกายดิ้นรนอีกครั้ง ไม่ควรเป็นแบบนี้ ครั้งเดียวก็มากเกินพอแล้ว
“ปล่อยฉันนะ ได้ยินไหม บอกให้ปล่อย!”
“มาถึงขึ้นนี้ให้ปล่อย อารมณ์ฉันก็ค้างพอดีน่ะสิ คงทำไม่ได้หรอกครับ” เขาอมยิ้ม นั่นทำให้คนใต้ร่าง แทบอยากบีบคอหมอนี่ให้ตายคามือ
“แกมันบ้าไปแล้ว เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน มาทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันมีแฟน กำลังจะแต่งงานแล้ว ทำไมถึงทำร้ายคนบริสุทธิ์ได้ลงคอ จิตใจทำด้วยอะไร!” อโรชาตำหนิเสียงเขียว น้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุด
เขาหัวเราะในลำคอ “เป็นเธอเองไม่ใช่หรือไง ที่มาเสนอให้ฉันถึงที่”
คิ้วบางขมวดเข้าหากัน “หมายความว่ายังไง?”
“คืนนั้นที่เรานอนด้วยกัน เธอก็รับเงินจากฉันไปแล้วไม่ใช่หรือไงกัน”
“ฉันไม่เคยได้เงินจากคุณสักบาท!”
สีหน้าราชินทร์ครุ่นคิด ดูท่ามันคงมีอะไรมากกว่าที่คิดเสียแล้ว
“เลิกพูดมากเถอะ เสียเวลาทำอย่างอื่น!” เขาตัดบทแล้วโน้มกายเข้าหาอีกครั้ง
อโรชาไม่อาจขัดขืน เหมือนอีกฝ่ายนั้นรู้ ว่าตรงไหนที่ทำให้เธอต้องเผลอไผลไปด้วย ราชินทร์ทำเอาเธอล่องลอยราวกับอยู่ในปุยเมฆ หวามไหว จนแทบคลั่ง ยามเขาจับเรียวขาแยกจากกัน ลิ้นร้อนแตะแผ่วตรงเนินเนื้อ จนเลยไปถึงเกสรดอกไม้ ซึ่งกำลังไหวสั่น ราวกับต้องการให้อีกฝ่ายหยอกล้อ เขากลับไม่พลาด หยอกเย้าอย่างชำนาญ จนเธอแทบคลั่ง จากนั้น ลากไล้ลิ้นร้อนตามช่องทางรัก จนไม่อาจทานทนกรีดร้องออกมา
“พอแล้ว!” เธอหอบหายใจสะท้าน เมื่อเพิ่งผ่านพ้นความหฤหรรษ์มา
“รู้สึกดีใช่ไหม ฉันเก่งดีออก”
“หยุดพูดจาทุเรศได้ไหม!”
“มันทุเรศตรงไหน เรื่องนี้มันเป็นธรรมดา ในเมื่อเราอยู่กันในห้องสองต่อสอง ฉันไม่ได้เอาไปพูดประเจิดประเจ้อ” เขาอมยิ้ม เห็นใบหน้าอีกฝ่ายกำลังแดงก่ำเพราะพิษรัก ที่เขาปรนเปรอ
“มันควรหยุด ระหว่างเราไม่ควรเป็นแบบนี้ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน”
“แต่ร่างกายเราสองคน รู้จักกันดีเลย”
“เซ็กส์ควรเกิดจากความรัก ไม่ใช่ความใคร่!”
“มันไม่เกี่ยวหรอก สำหรับฉัน เซ็กส์จะเป็นความใคร่ หรือความรัก ไม่ก็ไม่ต่าง!”
อโรชากัดริมฝีปากแน่น จ้องมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ ถ้าหากผู้ชายคนนี้มีแฟน สิ่งที่กระทำมันคือการนอกใจชัด ๆ
“คุณจะหยุดได้ไหม ฉันขอล่ะ”
เขากระตุกยิ้มมุมปาก “ได้ไงล่ะ คุณมีความสุขคนเดียว ผมยังไม่ได้อะไรเลย”
ไม่พูดเปล่า สอดท่อนแขนใต้เรี่ยวขา ลากร่างเปลือยเปล่าเข้าหา แล้วโน้มกายลงมา ตัวตนกำลังแข็งขืน ปวดหนึบขึ้นมา ต้องปลดปล่อยออกไปเสียก่อน ตอนนี้คนสวยเอง ก็พร้อมสำหรับการต้อนรับ ตัวตนของเขาแล้ว
“ไม่! หยุดนะ!” เธอขัดขืน
ชายหนุ่มกดแทรกตัวตนเพื่อครอบครอง ร่างบางสะท้านไหว ผวาโอบรัดเขาไว้แนบแน่น
“อื้อ! ฉันเจ็บนะ!” หญิงสาวร้องประท้วง
“อยู่เฉย ๆ สิ อย่าดิ้น ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
คนตัวเล็กสูดหายใจเข้าปอด เพื่อลดอาการเกร็ง ขณะที่เขากำลังหยุดรอให้อีกฝ่ายพรั่งพร้อมอีกครั้ง เมื่อเห็นเธอดูไม่ตื่นตระหนกแล้ว จึงขยับสะโพกเป็นจังหวะเชื่องช้า หนักเบาสลับกัน ทรวงอกคู่งามกระเพื่อมไหว ตามแรงอีกฝ่าย ริมฝีปากบางถูกกัดแน่น เพื่อลดความเสียดเสียว ทว่าไม่ทันไร เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้น หนักขึ้น เขาเร่งจังหวะ ใช้มือจับสะโพกมนไว้มั่น ความคับแน่นทำเอาความต้องการพุ่งทะยาน จนไม่อาจทานทนอ่อนโยนต่อไปได้
“อ๊า! ฉันไม่ไหวแล้ว!” เธอร้องเสียงหลง ก่อนกรีดร้องออกมา
ราชินทร์ยิ้มเจ้าเล่ห์มองดูอีกคน ที่กำลังหอบหายใจ ก่อนขยับกายอีกครั้ง จังหวะหนักแน่นและรวดเร็ว อโรชายังคงหวามไหว
“อ๊ะ อ๊า! พอแล้ว พอได้แล้ว!”
“อีกนิดเดียว อ่า...” เสียงเขาคำรามในลำคอ แล้วหยุดขยับ ซุกซบใบหน้ากับอกอวบอิ่ม แล้วพลิกกายลงเคียงข้าง
อโรชารีบตะแคงหนี อับอายเกินกว่าจะมองหน้า เธออยากออกไปจากที่นี่เสียตอนนี้ แต่คงไม่มีทางทำได้ เขาเรียกเธอมา ไม่ใช่เพื่อเคลียร์ แค่ต้องการทำสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น
- Writer
