[The Ugly Duckling] รักหมดใจ : EP 7
1880 Words
ตอนที่ 7
"ออด ๆ" เสียงกริ่งหน้าบ้าน
ฉันรีบเดินไปเพื่อเปิดประตู เพราะต้องเป็นเมย์กับกวาง แน่นอน
"พวกแกเข้ามาดิ " ฉันบอกกับเพื่อนทั้งสองคน
"นี่อยู่คนเดียว เฮียยังไม่กลับมาเหรอ" เมย์ถามขึ้น
ฉันยิ้มหวาน แต่ไม่ตอบอะไร
“อ้าว! ไอ้นี่ เพื่อนถามไม่ตอบ แล้วที่ยิ้ม คืออะไรของแก..ชะนีน้อย " นังกวางพูด
เมื่อทุกคนเดินมาถึงยังห้องรับแขก
"แล้วนั่นใคร ที่นอนอยู่อะแก นั่น! หรือว่า พอเฮียไม่อยู่แกแอบพาผู้ชายเข้าบ้านเหรอ ฉันจะฟ้องเฮีย” นังกวางรีบพูดขึ้น
"ยัยกวางบ้า คิดอะไรของแก"
ส่วนคนที่นอนเหยียดขายาวอยู่นั่น เมื่อได้ยินเสียงคนคุยกัน ก็ลืมตาตื่นขึ้นมามอง
"เหี้ย!!!" นังกวางอุทานเสียงดังมากจนทำให้คนที่ได้ยิน ต้องพูดตอบกลับมา
“พี่แมนครับ ไม่ใช่เหี้ย!”
“อุ้ย! กวางขอโทษค่ะ..พี่แมน คือ กวางไม่ได้ว่าพี่เป็นเหี้ยนะคะ คือแบบว่า..กวางตกใจก็เลยอุทานนะคะ" นังกวางยกมือไหว้ขอโทษพี่แมน พร้อมทั้งอธิบาย
ส่วนฉันกับเมย์ ได้แต่ยืนขำ
“ นี่ ๆ พวกแก เราไปนั่งคุยกันที่โต๊ะริมสระว่ายน้ำกันดีกว่า อากาศตอนนี้ ลมกำลังพัดเย็นสบาย" ฉันรีบชวนเพื่อน เพราะไม่อยากจะรบกวนการนอนของใครบางคน แต่ก็ยังขำอยู่ดี
"เออ ๆ รีบไปเถอะแก ฉันอายพี่แมน..." นังกวางพูด
พอมาถึงโต๊ะนั่งเล่นริมสระว่ายน้ำ
"เล่ามาเดี๋ยวนี้ เพื่อนมีความอยากรู้ อะไร ยังไง ทำไม เกิดอะไรขึ้น" นังกวางถามรัวเป็นชุด
"เออ..เร็วรีบเล่า อยากรู้ ๆ ทำไมพี่แมนถึงได้มานอนอยู่ในบ้านแกแบบนี้"
"ก็ไม่ได้มีอะไร พี่แมนก็แค่รอเฮีย"
"ไม่เชื่อแก เล่ามาใหม่เดี๋ยวนี้นะ"
“โอ๊ย! รำคาญความเผือกของเพื่อน คืออย่างนี้ เฮียเป็นห่วงฉัน เลยขออาจารย์ออกมาดูฉัน แต่พี่แมนอยากมาด้วย คงจะมาเป็นเพื่อนเฮีย และที่ไม่เห็นเฮีย เพราะตอนนี้เฮียไปรับ และก็ไปส่งแฟนกลับบ้าน ส่วนพี่แมนเขาขอรออยู่ที่นี่ ก็อย่างที่พวกแกเห็นแหละ จบนะ"
“ แหม! ได้ยาดีก็ไม่ยอมบอก เห็นเมื่อเช้านี้ เบื่อโน่นนี่ ดูตอนนี้สิ หน้าตาสดชื่น บานยังกับกระด้ง คงดีใจล่ะสิ ที่พี่แมน..ผู้ชายในฝันมานอนอยู่ในบ้านของแกน่ะ" เมย์เอ่ยแซวเชอรี่
“บ้า! ไม่ได้คิดอะไร"
“เบื่อชะนี หลอกตัวเองทำไม ชอบเขาก็บอกว่าชอบสิ นี่ใคร เพื่อนแกนะ รู้อยู่ว่าแกคิดยังไงกับเขา" นังกวางพูด
“เอาจริงๆ นะ พี่แมนเขาไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนพวกแก เข้าใจไว้ด้วย" พูดจบ ฉันก็ทำหน้าเศร้า ๆ
“นี่อย่ามาดราม่า แกยังมีหวัง แต่ถึงให้ไม่มีความหวัง ก็ยังมีผู้ชายอีกเยอะแยะ จริงไม๊!" เมย์บอกเพื่อน
“อย่าซี ๆ เดี๋ยวจะจัดผู้ชาย หล่อ ๆ งานดีให้แก ให้ลืมอีพี่แมนไปเลย" กวางเอ่ยขึ้น พร้อมกับทำตาระยิบระยับ แพรวพราว
“ตรงนี้อากาศดีนะ ว่าไหม?"
จู่ ๆ เสียงของใครที่บางคนก็ดังขึ้น แล้วพี่เขาเดินเข้ามาตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
“อุ้ย! แกว่าพี่เขาจะได้ยินที่พวกเราพูดกันไหม?” กวางพูดกระซิบกับเมย์
“คงไม่ได้ยินหรอกมั้งแก หรือว่าจะได้ยิน" เมย์กระซิบตอบ
“พี่แมน มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าอยากได้อะไร" ฉันถามพี่แมน เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แอบกังวลว่าเขาจะได้ยินเรื่องที่พวกเราคุยกันหรือเปล่า
“ไม่ครับผม พี่แค่เดินมาสูดอากาศเล่น"
แล้วเสียงรถเฮียมาจอด สักพักเฮียก็เดินเข้ามา
“มาอยู่กันตรงนี้นี่เอง อ้าว! เมย์กับกวางมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
“สักพักแล้วค่ะเฮีย มาดูใจเพื่อนนิดหน่อย เห็นมันยังสบายดี ก็หายห่วงค่ะเฮีย "
“อืม..น้อง ๆ ตามสบายนะ"
“แล้วมึงล่ะไอ้แมน เมื่อไหร่จะกลับ"
“พอกูหมดประโยชน์ ก็จะไล่กูเลยนะ สัส!"
“ไม่ได้ไล่ กูก็แค่ถามมึง"
“กูไม่กลับ"
“ก็ตามใจมึงดิ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรมึงนี่"
เชอรี่ เมย์ และกวาง คุยกันอยู่พักใหญ่ ๆ
“เฮีย พวกเราจะขอตัวกลับล่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน"
“ใช่ค่ะเฮีย" กวางพูดเสริม
“งั้นให้เฮียไปส่งไหม"
“ไม่เป็นไรค่ะเฮีย เราสองคนกลับกันเองได้ สบายมากไปนะคะ"
“ฉันเดินไปส่งพวกแกหน้าบ้าน"
“เจอกันวันจันทร์ที่โรงเรียนนะแก บาย"
“บาย กลับบ้านดี ๆ ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยล่ะ"
เมื่อส่งเพื่อนรักทั้งสองคนแล้ว ฉันก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
“เชอรี่หิวยัง " เฮียถามฉัน
“ยังไม่หิวค่ะเฮีย"
“ไอ้เฟิร์ส กูขอยืมรถมึงหน่อย จะเข้าบ้านสักหน่อย แต่คืนนี้กูขอนอนบ้านมึงด้วยนะ"
“อะ..นี่กุญแจ มึงจะนอนไหนก็แล้วแต่มึงเลย " เฮียโยนกุญแจให้พี่แมน และพี่แมนก็รับทันที คิวได้เนอะ ส่งปุ๊บ รับปั๊บ
“ถ้ามึงนอนนี่ ดีเลย ขากลับซื้อเบียร์เข้ามาด้วย"
“ได้เลยเพื่อน จัดไป แล้วน้องเชอรี่ จะกินอะไรไหมครับ พี่แมนจะได้ซื้อมาให้"
“ก็กินเบียร์กับพวกพี่นั่นแหละ" ฉันเลยตอบแบบกวน ๆ กลับไป เคยกินซะที่ไหนกันล่ะ
“เดี๋ยวจะโดน เป็นเด็กเป็นเล็ก" เฮียดุ
“น้องล้อเล่นเองนะเฮีย..ดุจัง"
1 ชั่วโมงต่อมา
“มาแล้วครับผม" พี่แมนตะโกนดังมาแต่ไกล ได้ยินตั้งแต่เสียงรถแล้วไม๊!
“เฮียอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวคงลงมา"
“นี่ของน้องสาวเพื่อน พี่ซื้อข้าวต้มกุ้งมาฝาก ก็เห็นว่าเราชอบน่ะ "
“รู้แล้วว่า..น้องเพื่อน ไม่ต้องย้ำมาก และก็ขอบคุณค่ะ สำหรับข้าวต้มกุ้ง " ย้ำอยู่นั่นแหละ น่ารำคาญ
“ครับผม" พี่แมนพูด พร้อมส่งตาหวานใส่
[โอ๊ย! เอาอีกแล้ว เดี๋ยวเชอรี่กระโดดหอมแก้มซะเลยดีไหมนี่]
“มาแล้วเหรอมึง"
“เออ"
“พี่แมนซื้อข้าวมาให้น้องแล้วนะเฮีย"
“ขอบใจมากเพื่อน"
“บอกแล้วไงน้องมึงก็เหมือนน้องกู"
เราฟังคำนี้แล้วหงุดหงิดทุกที เออ..ย้ำมันเข้าไป ไม่ต้องย้ำมาย้ำมากก็ได้
“เราไปนั่งดื่มริมสระกัน บรรยากาศดี " เฮียชวนพี่แมน
“เห็นด้วยว่ะ"
"เฮีย น้องขอไปนั่งด้วยได้เปล่า"
“อืม มาดิ" พี่แมนรีบตอบแทนเฮีย ไม่ได้ถามเขาสักหน่อยนะ
“เออ ลืมบอกมึง ตอนไปรับเฟิร์นส่งบ้าน เจอขวัญ เธอถามถึงมึงว่ะ บอกว่าโทรหามึง มึงก็ไม่รับสาย และก็น้องมิ้ลด์ อีกคน" เฮีย บอกพี่แมน
“แล้วมึงตอบไปว่าไงวะ"
“กูบอกแค่ว่า มึงกลับไปแล้ว แล้วนี่มึงเป็นอะไรของมึง หลบหน้าหรือวะ"
“ไม่ได้เป็นไร ไม่ชอบผู้หญิงมาคอยตามตื๊อว่ะ "
[แหม! พ่อหล่อเลือกได้ ทีอย่างนี้ก็ทำเป็นเล่นตัว ตอนจีบก็อีกเรื่อง พอสมหวังแล้วก็เป็นแบบนี้ ผู้ชายนะผู้ชาย]
“ไอ้เสือเอ๊ย! ก็เห็นควงสาวไม่ซ้ำหน้า"
“สงสารผู้หญิงพวกนั้นเนอะ ที่ต้องมาเจอเสือผู้หญิงแบบพี่แมน" ฉันทนฟังไม่ไหว จนต้องพูดสอด แบบมันอดไม่ได้จริง ๆ
พี่แมนหันมามองหน้าฉัน แล้วพูดขึ้นว่า
“ผู้หญิงถ้าง่ายมาก มันก็จะดูไม่มีค่า มึงว่าจริงไหมไอ้เฟิร์ส"
“เออจริง..ของมึง จำไว้นะเชอรี่ เราก็เป็นผู้หญิง"
“ค่ะ เชอรี่จะจำไว้" ฉันพูดพลางหันไปมองหน้าพี่แมน
“เบียร์หมดแล้ว เดี๋ยวเชอไปหยิบให้นะ"
เมื่อเชอรี่เดินเข้าไปหยิบเบียร์ แล้ว
มือถือพี่แมนดังขึ้น
“ครับ"
[เรียนที่นั่นเป็นไงบ้าง อย่าทำตัวเกเรอีกล่ะ เดือนหน้าพ่อกับแม่จะขึ้นไปหา จะแวะไปคุยกับเพื่อนพ่อที่โรงเรียนด้วย แล้วนี่ทำอะไรอยู่]
“ครับ ตอนนี้ก็นั่งเล่นริมสระครับ"
[แล้วลูกกินอะไรหรือยัง อย่านอนดึกมากนะ แล้วก็อย่าออกไปเที่ยวกลางคืนล่ะ รีบเข้านอนด้วย]
“ครับแม่"
พูดจบ แมนก็รีบวางสาย
“แม่มึงโทรมา?"
“เออ..แม่กูโทรมาเช็ค ก็คืนวันศุกร์ไง ตอนอยู่กรุงเทพฯ ปกติกูก็ไม่เคยอยู่ติดบ้าน "
“แต่มึงบอกแม่มึงว่าอยู่บ้าน "
“ใช่ไง นี่ก็อยู่บ้าน แต่อยู่บ้านเพื่อนไง กูก็ไม่ได้โกหกนี่หว่า แค่พูดไม่หมด"
“เบียร์เย็น ๆ มาแล้ว อย่าดื่มกันมากนะ เดี๋ยวเมา"
“ครับแม่..ไอ้ตัวแสบเอ๊ย!" เฮียพูดพร้อมหยิกแก้มน้องด้วยความมันเขี้ยว
ทำให้แมนที่นั่งมองอยู่ ยิ้มตามไปด้วย
“กูไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา " เฮียบอกพี่แมน
“เออ"
เมื่อเฮียเดินไปสักพัก
“เชอรี่ ง่วงก็ไปนอนนะ ไม่ต้องมานั่งเฝ้าพี่สองคนหรอก"
“ไม่ได้เฝ้าสักหน่อย ไม่ได้เป็นหมาด้วย แค่ยังไม่ง่วงนอน "
“เรานี่นะ..เถียงเก่ง พี่ไม่ได้ว่าเป็นหมาสักหน่อย..ร้อนตัวไปได้..ฮ่า ๆ"
ครีดดด ครืดดด
เสียงมือถือพี่แมนสั่นดังขึ้น
Milk Calling....
“ครับน้องมิ้ลด์"
[พี่แมนไปไหนคะ มิ้ลด์ไม่เจอพี่เลย คิดถึงนะคะ อยากเจอพี่แมนจัง] เสียงออดอ้อนของมิ้ลด์ ที่ลอดออกมาทำให้เชอรี่ได้ยินมันชัดเจนมาก
“พี่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน นี่มิ้ลด์ทำอะไรอยู่ครับ"
[นอนค่ะ แต่ยังไม่หลับ อยากเจอพี่แมน มาหาได้ไหมคะ พอดีวันนี้ ไม่มีใครอยู่บ้านเลย เหงาจัง]
“พี่ว่า ตอนนี้มันไม่เหมาะ เอาไว้วันอื่นนะครับ น้องมิ้ลด์คนสวยของพี่นอนหลับฝันดีนะครับ..Good night kiss”
[คุยกันสองคน แต่ฉันเป็นบุคคลที่สาม ที่ได้ยินและได้ฟัง มันชัดเจนมาก จนรู้สึกเจ็บจี้ด ๆ อยากตัดใจจากผู้ชายคนนี้ให้ได้สักที มีคนอื่นอีกตั้งเยอะแยะ ชอบเขาข้างเดียวอยู่ได้ เลิกชอบเขาได้แล้ว อยู่ใกล้กันแค่นี่เอง เขายังไม่มองฉันเลย : เชอรี่คิดในใจ]
แล้วเฮียก็เดินกลับมาพอดี
“คุยอะไรกันอยู่"
“ไม่ได้คุยอะไรนะคะ พี่แมนเขาคุยโทรศัพท์กับแฟนเขา เชอง่วงแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะ เฮียกับเพื่อนก็อย่าดื่มเยอะล่ะ"
พูดจบ ฉันก็ลุกขึ้นเดินออกไป เหมือนตัวเองไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“เป็นไรไอ้น้องคนนี้"
“เด็กก็อย่างนี้แหละ คงง่วงมั้ง" แมนตอบไป ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า.ที่รู้ว่าเชอรี่ไม่ค่อยพอใจ เพราะเรื่องที่เขาคุยโทรศัพท์เมื่อสักครู่นี้
*******************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
- Writer
