Ep7 (จบบท) : ผู้ป่วยความจำเสื่อม by...kanokrot

2017 Words

เสียงกุกกักตรงหน้าประตูดังถี่ขึ้น... ชารีนกระเถิบร่างขึ้นนั่งเบียดชิดกับหัวเตียงพร้อมยกมือขึ้นลูบลำแขนเรียวเสลาเมื่อเธอรู้สึกหนาวเหน็บไปจนถึงขั้วหัวใจ ตอนเห็นสายตาเกรี้ยวกราดของผู้หญิงคนนั้น สาวน้อยกอดตัวเองไว้แน่นแล้วถอนหายใจหนัก เหลือบสายตามองไปยังบานประตูเป็นระยะอย่างรู้สึกหวาดหวั่น เพราะกลัวมันจะถูกพังเข้ามาเหลือเกิน  เธอรู้หลายคนที่นี่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าของเธอนัก แม้อันที่จริงเธอนั้นไม่เคยสร้างความขุ่นใจให้กับใครก่อนสักครั้ง นอกจากถูกพวกนี้กระทำกับเธอก่อน ชีวิตของลูกนกไร้ปีก อยากบินหนีแต่ก็ทำไม่ได้ ภายในใจทำได้เพียงเฝ้าคิดถึงพี่ชาคร์ รอวันให้เขาบุกเข้ามาช่วยเธอหลุดจากกรงขังที่ไม่ต่างจากขุมนรกแห่งนี้เสียที ไม่รู้วันนี้เธอจะโดนอะไรอีกบ้าง ในแต่ละวันมีแต่เรื่องทำให้เธอรู้สึกขวัญผวาไม่ปลอดภัย และเสียงหน้าประตู ทำให้หญิงสาวร้องถาม “ใครคะ?...” ชารีนถามโดยที่สายตาหวานสีน้ำตาลเข้มกวาดมองหา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD