ขวัญไพรเดินกระเตงกระบุงสานใบขนาดกลางลัดเลาะมาตามริมธาร เวลานี้ยังเช้าอยู่มากส่วนคนเจ็บยังคงนอนหลับฝันหวานอยู่ในห้องของตาสยาอย่างสบายอกสบายใจเหมือนเช่นหลายวันที่ผ่านมา กว่าเขาจะตื่นนอนคงราวสาย เธอยังพอมีเวลาทำธุระส่วนตัวก่อนต้องขลุกตัวคอยเฝ้าอาการเขาอย่างใกล้ชิดตามคำสั่งของผู้เป็นตา
อาการของเขาตอนนี้ดูเหมือนจะฟื้นตัวขึ้นมากกว่าวันแรก ตอนนั้นเธอจำได้ว่า สภาพร่างกายของเขาช่างไม่ต่างจากซากศพดีๆนี่เอง
ด้วยหลังจากวันที่เขาคืนสติ ตาสยาของเธอได้กลับมาถึงเรือนในรุ่งเช้าของวันที่สองพอดี และพอคนเจ็บได้รับการรักษาจากพ่อหมอมือฉกาจแห่งหมู่บ้านตะนาวขอ อาการบาดเจ็บสาหัสของเขาจึงทุเลาและดีวันดีคืนขึ้นตามลำดับ
เธอจำได้ดีตอนครั้นตาสยาของเธอก้าวขาขึ้นเรือนมาถึงแล้วพบเห็นสภาพร่างกายคนเจ็บเข้า ท่านรีบวางหีบห่อสมุนไพรที่เก็บหามาจากป่าไว้บนพื้นไม้ขัดมันอย่างไม่ไยดี ก่อนจะนั่งแหมะเคียงข้างคนเจ็บ โดยไม่ขอพักให
