วันต่อมา
วันนี้อาจารย์ธาดามีชั่วโมงสอนตอนบ่ายโมง ตอนนี้เขาเลยยังอยู่ในห้องกับฉัน เอ่อ....ไม่สิ ฉันหมายถึงเขาอยู่ในห้องของเขาส่วนฉันน่ะหรอก็อยู่ข้างนอกไงล่ะ เนื่องจากอาการโรคกระเพาะของฉันยังไม่ได้หายขาดวันนี้ฉันเลยหยุดเรียนอีกหนึ่งวัน
ฉันนั่งอ่านนิตยสารไปเรื่อยเปื่อย ส่วนอาจารย์ธาดาก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องตัวเองตั้งแต่ที่กินข้าวเช้าเสร็จนู่นแน่ะ ฉันชะเง้อชะแง้มองไปทางห้องของเขาอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะออกมากินน้ำหรือทำอะไรอย่างอื่นบ้างเลย แต่เอ๊ะนั่น! เหมือนฉันจะได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก แสดงว่าเขากำลังจะไปทำงานแล้วสินะ
ฉันรีบดีดตัวขึ้นแล้วนั่งตัวตรงหลังตรง เออ แล้วฉันจะนั่งตัวตรงทำไม โอ๊ยย!ช่างเหอะ จากนั้นฉันก็ทำเป็นไม่ได้สนใจก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากะว่าจะกดนั่นกดนี่ไปเรื่อยแต่พอดีว่ามีข้อความไลน์ของพี่ลิขิตค้างอยู่หน้าจอ ฉันยิ้มทันทีเพราะฉันจะได้มีเพื่อนคุยแก้เหงาแล้ว
และในต
