" แล้วอยากให้ผมเป็นอะไร "
คราวนี้ธาดาส่งสายตาอยากรู้ไปยังใบหน้าอิดโรยของเด็กสาวที่นอนอยู่ตรงหน้าเขา
ถ้าตอบว่าอยากให้อาจารย์มาเป็นแฟนหนูจะถูกดุมั้ยคะ
" ช่างเถอะ อาการปวดท้องดีขึ้นหรือยังหรืออยากไปโรงพยาบาลหรือเปล่า ผมจะพาไปเอง "
อยู่ๆธาดาก็ไม่อยากฟังคำตอบนั้นแล้วเขาจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย
“ ไม่ต้องค่ะหนูดีขึ้นแล้ว ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ จริงสิ แล้วอาจารย์รู้ได้ไงว่าหนูเป็นโรคกระเพาะ ”
“ ผมก็แค่เดาเอาน่ะ ”
ธาดาแกล้งพูดไปอย่างนั้นเอง
ระยะหลังๆมานี้เขารู้สึกว่าตัวเองจะสังเกตุหวายมากขึ้น ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม
“ แค่เดาเนี่ยนะคะ ”
หวายถึงกับเผลอตัว "เบะปากมองบน" เพราะเธอไม่อยากเชื่อว่าคนที่ชอบจริงจังและทำอะไรอย่างมีเหตุมีผลอย่างเขาจะกล้าพูดคำนี้ออกมา
“ โอ๊ยย!! อาจารย์อ๊าาา หนูเจ็บนะคะ ”
หวายส่งเสียงร้องทันทีที่ถูกธาดาใช้มือตีลงไปที่หน้าผากของเธอ
“ ไม่สบายก็ควรจะอยู่เงียบๆ อีกอ
