พอเห็นแบบนี้แล้วธาดาก็ยิ่งไม่สบายใจ คราวนี้เขาสาวเท้าเข้าไปยืนตรงหน้าเธอ ใบหน้าหล่อเหลาที่เวลานี้ไร้ซึ่งกรอบแว่นหนาบดบังกำลังจ้องหน้าเด็กสาวอยู่
“ ไหนลองพูดอีกทีซิ เมื่อกี้เราพูดว่าผมชอบอะไรนะ ”
ร่างหนาของธาดาที่อยู่ในระยะประชิดเช่นนี้ทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างหวายถึงกับเกิดความกลัวขึ้นมาหรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ เธอหวั่นไหวกับแผงอกของธาดาที่จ่ออยู่ตรงหน้า
อันตรายกับหัวใจเกินไปแล้ว
“ หนูก็พูดไปหมดแล้วนิคะ อาจารย์ยังจะให้หนูพูดอะไรอีก ตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ในห้องเรียนสักหน่อยแล้วอาจารย์ก็ไม่ได้กำลังสอนหนูอยู่ด้วย ”
หวายอดไม่ได้ที่จะโยงเรื่องการสอนของธาดาเข้ามาเกี่ยว ตอนเป็นอาจารย์เขาก็เข้มงวดพอแล้ว มาตอนนี้ยังจะกดดันเธออีก
คนใจร้าย!
“ แค่พูดในสิ่งที่กำลังคิดก็พอ ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มของธาดาเอ่ยขึ้น พร้อมกันนั้นเขาก็ขยับใบหน้าลงไปใกล้เด็กสาวอีกด้วย
หวายคิดว่าอย่างไรคืนนี้ธาดาก็คงจะไม่ยอ
