EP.6 ฉันสัญญา
2217 Words
หลังจากที่ผมเลิกสนใจ เด็กจอมเรียกร้องความสนใจอย่างยัยเอวาและพยายามตั้งหน้าตั้งตา เตรียมเอกสารเพื่อส่งไปยังมหาลัยชื่อดังในอังกฤษเพื่อการศึกษาต่อ ถึงผมจะเที่ยวเล่นเสเพไปบ้าง แต่เรื่องเรียนผมก็เต็มที่ เพราะถ้าจะหล่อ รวยแต่ไร้สมอง สาวๆคงไม่เข้าหาเยอะขนาดนี้แน่ๆ
ผมได้สิทธ์เข้าเรียนในม.ชื่อในอังกฤษถึงสามที่ เพียงแต่ ปัญหาเดียวที่ยังติดอยู่ก็คือ ผมต้องมานั่งเลือกมหาลัยที่เหมาะกับยัยเอวาลีนให้มันอีกด้วย
ขื่นผมปล่อยมันอยู่ไทยตามลำพัง อนาคตคงพังแน่ๆ
มันคงกินเหล้าเมาทุกวัน และใช้เงินไปกับเรื่องโง่ๆ
" น้าฝากแอลตัลดูแลเอวาลีนด้วยนะ เผื่อวันไหนที่น้าไม่อยู่แล้ว " เสียงของน้าแพรไหม แม่ของเอวาลีนที่เคยพูดกับผมเมื่อปาร์ตี้วันเกิดปีสุดท้ายของเอวา
ซึ่งตอนนั้นผมเด็กเกินกว่าจะเข้าใจว่า น้าแพรไหมพูดเหมือนเป็นลางร้ายเลย
" ครับผม! แอลตัลคนนี้สัญญาว่าจะดูแลและเป็นเพื่อนกับเอวาลีนตลอดไปครับน้าแพรไหม " ผมยังคงย้ำเตือนคำมั่นสัญญาในวัยเด็กที่เคยให้ไว้กับน้าแพรไหม ในงานวันนั้น และผมยังคงจดจำมันขึ้นใจ
" น้าเชื่อใจแอลตัลครับ และก็ขอบคุณนะลูก " น้าแพรไหมตอบมาด้วยแววตาเชื่อมั่นในตัวของเด็กผู้ชายตัวน้อยเช่นผมในวันนั้น
และนั่นทำให้ผมต้องขอตามแก้ปัญหาไม่เว้นแต่ละวันของยัยตัวแสบเอวาลีน จนมันกลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันไปแล้วจริงๆ
ยัยเอวาไม่ใช่คนที่น่าคบหามากสักเท่าไหร่ในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับผม ยัยนั่นจะเป็นยังไง จะประสาทกินแค่ไหน ผมก็ต้อง...รับมันให้ได้เพราะคงไม่มีใครทนมันได้เท่าผม
อีกเรื่องก็คือผมไม่อยากให้ความสามารถพิเศษหลายๆด้านของเอวาลีน รวมถึงอนาคตอันไกลของมันต้องจบลง เพียงเพราะความคิดโง่แค่ชั่ววูบของตัวมันเอง
ก่อนหน้านี้มันไม่ใช่คนที่สิ้นคิดแบบนี้หรอกนะ เพียงแต่ตั้งแต่น้าแพรไหม จากไปด้วยอุบัติเหตุสะเทือนขวัญนั้น ผมเข้าใจดีว่ามันกระทบกระเทือนจิตใจของคนเป็นลูกเอามากๆ
จนทำให้มันบ้าๆบอๆแก้ไม่หายแบบทุกวันนี้ แต่อย่างน้อยผมเชื่อว่าวันหนึ่งมันคงจะดีขึ้น และทำใจได้สักทีเรื่องแม่
เอาจริงๆ มันเป็นคนตลกนะ แต่แค่ไม่มีใครมองออกเท่านั้น
" คณะ แฟชั่นดีไซส์ & แมเนจเม้นท์อันนี้น่าจะ โอ" ผมกดเปิดดูรายละเอียดการสมัคร และปริ้นออกมาเพื่อรอเตรียมเอกสารอีกที
ช่วงต่อม.6 กับมหาลัย ผมว่าชีวิตมันก็จะวุ่นวายอยู่ประมาณนึงเลยนะ
เที่ยวก็เที่ยวได้ไม่สุด แต่ผมเป็นคนที่อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองเสมอ
มหาลัยที่เรียนเช่นกัน ถึงแม้บ้านจะมีธุรกิจ แต่การได้เรียนจบจากมหาลัยมีชื่อ
มันก็เป็นการทำให้พวกลูกน้อง ยอมรับเราได้ไปในตัว..
หลังจากจัดเตรียมอะไรเสร็จสิ้น ผมก็เดินออกมานั่งหน้าบ้านอย่างผ่อนคลายอารมณ์ไปวันๆ
และไม่ลืมที่จะหยิบสมุดแปลงร้านอาหารในฝัน ที่เตรียมโปรเจคเอาไว้ว่าจะขอพ่อเปิดร้านอาหารสุดหรูบนตึก Touch Heaven ของตัวเอง มันคงได้รายได้มหาศาลมากกว่าแค่ปล่อยให้เช่นอีเว้น
แค่ร้านอาหารนั้นก็คงใช้คนเดียวแบบสบายๆ
ทันทีที่ผมเริ่มร่างแบบแปลงรูปร่างของร้านอาการแบบคร่าวๆ เพื่อจะเอาไปให้สถาปนิกช่วยแก้และทำตามที่ผมต้องการ ก่อนจะดูนาฬิกาที่โชว์เวลา เกือบ ห้าทุ่ม
ซึ่งวันพรุ่งนี้ ก็คือวันเกิดของยัยเพื่อนตัวแสบ
เพียงแต่มันไม่ชอบให้ใครพูดถึงวันเกิดของตัวเองสักเท่าไหร่
ผมเขียนลงหน้ากระดาษที่เขียนแบบแปลงเอาไว้คร่าวๆ แค่เพียง Happy birthday Evalyn...
อื้อ..(เสียงไลน์)
Line
Eyelyn : หิว
ตายยากชะมัดยัยนี่ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะถอนหายใจ และวางงานลง
เพื่อที่จะเดินไปยังบ้านข้างๆ
@บ้านเอวาลีน
" เอวาลีนอยู่ไหนเหรอ? " ผมเอ่ยถามแม่บ้านคนหนึ่งที่เจอพอดี
" คุณหนูอยู่ที่สระว่ายน้ำค่ะ " แม่บ้านคนนั้นตอบมาก่อนจะผายมือไปที่สระว่ายน้ำ
" ว่ายน้ำตอนดึกดื่นแบบนี้เนี้ยนะ?" ผมพูดลอยๆ
"งั้นเดี๋ยวฝากเอาไปแช่ตู้เย็นหน่อยนะ " ผมพูดก่อนจะส่งของในมือให้แม่บ้านไป
และ เดินตรงเข้าไปหายัยเพื่อนตัวแสบ
เสียงน้ำกระเพื่อมๆจากสระว่ายน้ำ จากุชชี่สุดหรู ที่เปิดไฟสว่างจ้าในยามค่ำคื่น
ทันทีที่ผมเดินไปหยุดตรงจุดขึ้นสระน้ำ ร่างบางค่อยๆว่ายน้ำตรงดิ่งมาที่ผม
ก่อนจะโผล่พ้นผิวน้ำ เอวาลีนค่อยๆรวบผมปาดไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะก้าวขึ้นบันไดขอบสระ
ด้วยชุดบิกินี สีขาวแบรนด์ชาแนลที่เธอโปรดปราน
" อื้อ " ยัยนั่นก้าวมาจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย ก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าผม
" ท่าเยอะ " ผมถอนหายใจก่อนจะกระชากดึงยัยตัวป่วนขึ้นมาจากน้ำ
" หิวอะ มึง " ยัยเอวาลีนลูบหน้าท้องที่แบนราบของตัวเองต่อหน้าผม
แม้ว่าผมพยายามจะมองไปทางอื่น แต่บางสิ่งของมันก็ดึงตาจริงๆ
" อยากกินอะไร?" ผมถามมันไปอย่างพยายามข่มเสียง
" มาม่า " เอวาลีนตอบมาอย่างหน้านิ่งๆ
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย จริงๆมันจะสั่งให้พวกแม่บ้านทำให้ก็ได้ แต่มันชอบกวนผมมากกว่าสินะ
" เห็นในซีรี่ย์เกาหลีแล้วอยากกิน " มันพยายามอธิบายต่อ
บอกแล้วว่าเรื่องไร้สาระนี่ขอให้บอก ยัยเอวาลีน
" อ้วนนะเว้ย " ผมเตือนมันไปแบบขำๆ
" ไม่อ้วนหรอกน่า กูว่ายน้ำเผาผลาญแคลลอรี่ไปแล้วไง "เอวาลีนรีบหา
ข้อแก้ตัวทันที
" พุงเป็นชั้นเลย " ผมบอกและหยิกไปที่เอวบางๆของมันอย่างหมั้นเขี้ยว
เอวาลีนยกมือขึ้นจะต่อยผม แต่ผมจับเอวมันถอยไปให้ห่าง
แต่ในช่วงที่วุ่นวายนั้น มือที่จับเอวดันไปเกี่ยวเข้ากับสายเชือกบางๆที่ผูกบิกินีด้านหลังของมัน
จนสายผูกหลังมันคลายออก แต่โชคดีที่ยัยเอวาคว้าจับตรงด้านหน้าไว้ทันที
" เชี้ย "เอวาลีนอุทานออกมาแบบตกใจ
" เห้ย โทษๆ " ผมบอกขอโทษไปทันทีอย่างทำอะไรไม่ถูก
เอวาลีนนิ่งไปสักพัก
" เดี๋ยวกูผูกคืนให้ " ผมตัดสินใจพูดออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บ้าน่า เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก
เราต้องไม่รู้สึกอะไรสิวะ นั่นคือคำพูดเตือนสติภายในใจของตัวเอง
" เออๆ " มันพูดเบาๆ ก่อนจะหันหลังมาทางผม
แผ่นหลังที่ขาวเนียน นุ่ม ไหล่บาง ผมค่อยๆจับเชือกผูกบิกินีด้านหลังและผูกมันช้าๆ
อย่างแทบเสียสติ...
เพียงแต่ผมรู้สึกมีบางอย่างที่ยากจะควบคุมมันกำลังจะแปลงร่าง
และมันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้า...
ตุ๊บ!!!
ผมตัดสินใจผลักเอวาลีนตกลงน้ำไปอีกที
พร้อมๆกับตัวเองที่โดดตามลงไป
" ไอ้เชี้ยแอล " เสียงหวีดแหลมดังแทรกขึ้นมาทันทีที่มันโผล่พ้นน้ำ
และสำลักน้ำออกมาเล็กน้อย
ส่วนผมก็ยืนห่างมันในระดับดึง จึงค่อยๆรวบรวมสติ และลูบหลังมันเบาๆ เพราะมันยังคงสำลักไม่หยุด
" แคร่ก แคร่ก เล่นบ้าอะไรเนี่ย "เอวาลีนพูดด้วยน้ำเสียงคับแค้น
ก่อนจะจับหัวของผม กดลงน้ำแบบแกล้งๆแบบนั้น
" มานี่เลย กูจะจับมึงกดน้ำ " ยัยนั่นยังคงพยายามหาทางแก้แค้นแบบในตอนเด็กๆ
" กูก็อยากเล่นน้ำไง " ผมพยายามแก้ตัวไปแบบน้ำขุ่นๆ
Evalyn part
-1 ชั่วโมงผ่านไป-
" แอลตัลเสร็จยัง? " ฉันเร่งแอลตัล ที่กำลังต้มมาม่าเกาหลี พร้อมกับทอดไก่กรอบ ตามแบบซีรี่ย์ที่ดูแบบเป๊ะๆ
ส่วนฉันหน้าที่เดียวที่ทำได้ก็คือ รินเบียร์
ฉันทำอาหารไม่เป็น เลยส่งให้แอลตัลไปเรียนมาจากยูทูป
บางทีก็เบื่อฝีมือแม่บ้านตัวเองนะ ทำแต่อาหารถูกสุขอนามัย
แต่รสชาติ ไม่ได้เรื่อง
" ทำไมไม่อาบน้ำก่อนแล้วค่อยมากิน " มันถามและมองฉันที่ยังอยู่สภาพเปียกชื้น เช่นเดิม
" ขี้เกียจ " ฉันตอบไปก่อนจะหยิบไก่ทอดมากินทั้งที่
" มันร้อน ยัยโง่ " แอลตัลยังไม่ทันจะพูดจบ อิไก่ทอดก็ลวกปากฉันไปเรียบร้อยแล้ว
" อื้อ" ฉันรีบวางมันลงทันที ก่อนจะรู้สึกชาๆที่ปากล่าง
" ฮ่าๆ มีเรื่องไหนบ้างที่มึงจะใช้สมอง" ไอ้แอลตัลก็ขำออกมาอย่างไม่มีความห่วงใยใดๆ
เพื่อนเลวจริงๆ
เรื่องคำว่าโง่เนี้ยบอกตามตรงว่า ด่ามาฉันก็ไม่เจ็บหรอก
เพราะฉันนะไม่ชอบใช้จริงๆสมองเนี่ย
แค่มีสมองของแอลตัล ฉันก็โง่ได้เต็มที่เลย
เพราะมีคนคิดแทนอยู่แล้ว
เรานั่งกินอาหารมื้อดึกกันไปพร้อมกับเบียร์เย็นๆ
แอลตัลยังคงมองดูนาฬิกาของมันตลอด จนทำให้ฉันเริ่มสงสัย
" ถ้ามีนัดเย จะไปไหนก็ไปนะ" ฉันพูดไปเสียงเหวี่ยงๆ
" กูไม่ได้หมกหมุ่นขนาดนั้น" มันตอบอย่างยักไหล่
" หรา " ฉันแบะปากใส่มันไปที
เพราะไอ้แอลตัลเนี้ย ฟันแบบเงียบๆมาแล้วเกือบทั้งโมเดลลิ่ง เจ๊เฮเลน
ไอ้แอลตัลไม่ได้ตอบอะไรกลับมาและนั่งจิบเบียร์ไป
เพียงสักพักไฟฟ้าในบ้านก็ดับลง
ก่อนที่เสียงทุกอย่างจะเงียบลง
เปลวเทียนสว่างไสวบน เลข หนึ่งและเก้า สว่างขึ้นบนเค้กก้อนใหญ่
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์... แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยูววว... เสียงทุ่มของไอ้แอลตัลร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้ฉันจนจบเพลง ในคืนวันเกิดปีที่สิบเก้าปี
"อธิฐานและเป่าเทียนสิ " เสียงของมันกระซิบลงที่ข้างๆหู และเลื่อนเค้กมาหยุดตรงหน้าของฉัน
" ก็บอกแล้วไง ว่าอย่าฉลองวันเกิด" ฉันพูดไปทั้งเสียงสั่นๆ
เพราะฉันเกลียดวันเกิดของตัวเองมากที่สุด
มันทำให้ฉันนึกถึงแต่แม่ และคิดถึงแม่มากกว่าเดิม
"งั้นกูอวยพรแทนให้แล้วกัน " แอลตัลเหมือนจะไม่ฟังที่ฉันพูด
มันหลับตาลงทันที
" ขอให้เอวาลีน มีแต่ความสุขนับจากนี้ไป " แอลตัลอธิษฐาน
ก่อนจะเป่าเทียน ก่อนกดรีโมทเพื่อเปิดไฟในบ้านทุกดวง
" ไม่มีใครจัดงานปาร์ตี้วันเกิดได้ดีเท่าน้าแพรไหมหรอก" แอลตัลจับไหล่ของฉันและพูดต่อ
" แต่อย่างน้อย กูเชื่อว่า น้าแพรไหมอยากเห็นงานวันเกิดและก็อยากมึงโตขึ้นทุกๆปีนะเว้ย " สิ่งที่แอลตัลพูดมันทำให้ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆ
" กูไม่ได้จะจัดงานปาร์ตี้ให้มึง"
" แต่แค่อยากกินเค้กกับมึง ในวันเกิดของมึงทุกๆปี" แอลตัลพูดก่อนจะตักเค้กตรงหน้าป้อนให้ฉัน
ก่อนที่มันจะปาดเนื้อครีมเลอะเทอะไปทั้งปาก
" แอลตัล อี๋ๆๆ " ฉันมู่หน้าเล็กน้อย เพราะครีมเลอะไปหมด
ก่อนที่ฉันจะนึกขึ้นได้มาว่า
พรุบ!!
ฉันเอาใบหน้าสวยๆที่เปื้อนเค้ก และตามริมฝีปากตอนที่กินไปนั้น เช็ดเข้ากับเสื้อสีขาวของแอลตัลทันที
" เอวาลีน "แอลตัลเรียกชื่อของฉันด้วยน้ำเสียงที่ รักใครเอ็นดูเพื่อนมากๆแหละมั้ง..
Evalyn.XL
luxury village in Bangkok
Z
9
New
Takiangkeaw liked your photo
Nawa_nawa liked your photo
Hoonda.1234 liked your photo
Monday.av liked your photo
mr.qintong.w liked your photo
Moo_aswa liked your photo
Heylen the woman liked your photo
ฉันไล่เลื่อนลงไปๆจนไปเจอกับ คนที่กดไลค์คนล่าสุด
Ping_Ping_model liked your photo
ที่พอฉันกดRefresh instagram อีกครั้ง
แจ้งเตือนไลค์ของ คนล่าสุดก็หายไป
"กดไลค์และอันไลค์แบบนี้คงแค่มือลั่นสินะ"ฉันแบะปากมองบนก่อนจะกดเข้าไปดูโปร์ไฟล์ของยัยนั่น
Ping_Ping_model
theone Condo
1696
- Writer
