เสือบ้านไร่

แพ้ความใกล้ชิด

"ผมคิดว่าถูก เพราะคุณกล้าเล่นกับเสือ คุณก็เห็นอยู่ว่าเขาทำหน้าดุตลอดเวลาคุณก็ยังกล้าเลือกที่จะแต่งงานกับเขา เหตุผลอะไรกันแน่ ที่คุณต้องเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เพื่อแต่งงานกับพี่เสือ?" สิงห์อยากรู้เรื่องนี้เสียให้ได้ ช้างกับไม้เอาแต่นั่งเงียบเมื่อได้ยินบทสนทนาเช่นนั้น

สิงห์มั่นใจว่ามันคงไม่ใช่เหตุผลธรรมดาแน่นอน อยู่ๆ อินเอวาก็โผล่มาในฐานะว่าที่สะใภ้ของตระกูลราชสีห์ เพื่อรอเข้าพิธีแต่งงานกับบุตรชายคนโตที่ไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหนเลยมาตลอดระยะเวลาสิบกว่าปี

หัวใจของเสือแกร่งดั่งหินผา ต่อให้หยดน้ำหยดนี้จะงดงามเพียงใด ต่อให้ชโลมลงยอดหินทุกวันก็คงไม่มีวันสึกกร่อน หากอินเอวาคิดว่าจะเอาชนะใจพ่อเลี้ยงเสือได้นั้นคงเป็นเรื่องยาก แต่สิงห์ก็ไม่อยากจะพูดเพื่อบั่นทอนจิตใจหญิงสาว

"เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะนะคะคุณสิงห์"

"ครับ จริงๆ ก็ถึงเวลาที่จะต้องออกไปตรวจดูไร่ฝั่งโน้นแล้ว ไปกันเถอะไอ้ไม้ไอ้ช้าง ส่วนคุณก็เข้าเต็นท์ไปนอนนะ อย่าตากหมอกจนดื่นดึกเดี๋ยวจะไม่สบายเอา" พูดตัดบทแล้วสิงห์จึงลุกขึ้นยืน จากนั้นช้างและไม้จึงเดินตามเจ้านายไปขึ้นรถ อินเอวาจึงได้โอกาสนี้นั่งคิดไตร่ตรองเรื่องราวทั้งหมดอยู่เพียงลำพัง

ราวสามสิบนาทีผ่านไป อากาศเริ่มหนาวเย็นลงอีก ลมเย็นโชยมากระทบเข้ากับผิวขาวบอบบาง ร่างอรชรสะดุ้งรับลมหนาว จึงรีบลุกขึ้นและกำลังจะเดินเข้าไปในเต็นท์ของพ่อเลี้ยงเสือ แต่กลับมองไปเห็นว่านิลลาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเต็นท์ของหล่อนเสียก่อน ผู้จัดการไร่สาวจ้องมองมายังอินเอวาด้วยแววตาขุ่นเคือง จากนั้นหล่อนก็มุดตัวเข้าไปในเต็นท์ของตนเอง

อินเอวามุดตัวเข้ามาในเต็นท์ของพ่อเลี้ยงเสืออีกครั้ง ชายหนุ่มนอนหลับตากอดอก เขารู้สึกอึดอัดที่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาคอยสร้างความรำคาญอยู่ข้างกาย เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้ตนมากถึงเพียงนี้ แต่หญิงสาวกลับทำทุกอย่างราวกับเป็นเรื่องปกติ

"ไม่มีหมอนเผื่อฉันบ้างเหรอ ผ้าห่มด้วย" เธอถามเสียงขุ่น

"น่ารำคาญ เธอมาแต่ตัวแล้วคิดว่าจะมานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไง แค่นี้เธอก็เริ่มสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเขาแล้วนะ" เสือต่อว่า อินเอวาได้แต่สำนึกผิดในใจ มันก็จริงอย่างเขาว่า เธอมาแต่ตัวโดยไม่ได้เตรียมอะไรเลย จะให้ใครมาคอยดูแลก็คงไม่ใช่เรื่อง

"งั้นฉันนอนหนาวๆ แบบนี้ก็ได้ หลับไปแล้วก็คงไม่รู้สึกหนาวหรอกมั้ง" เสียงเล็กประชดประชัน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างกายพ่อเลี้ยงเสือ

ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์แห่งความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของกันและกัน พ่อเลี้ยงเสือถอนหายใจอยู่บ่อยครั้ง คงรู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่มีหญิงสาวที่เขาแทบไม่รู้จักมานอนข้างกาย ขณะที่อินเอวาเองก็นอนไม่หลับ เพราะอากาศหนาวเหน็บเกินกว่าที่จะข่มตาหลับลงนั่นเอง

"ทำไมเธอถึงเลือกที่จะแต่งงานกับฉัน?" อยู่ๆ เสือก็ถามขึ้น แม้ว่าเปลือกตาจะยังคงปิดอยู่ อินเอวาหันไปมองใบหน้าคมคาย เขาช่างหล่อเหลายามที่ไม่เอาแต่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

"เพราะว่า...คำถามของคุณสิงห์มีให้เลือกแค่สองตัวเลือก จะให้ฉันตอบว่าฉันชอบคุณมากกว่าเขาก็ได้ ฉันก็เลยเลือกคุณ" เธอโกหก ความจริงแล้วรู้สึกชอบสิงห์มากกว่าเสือ แต่หากคนที่เธอต้องแต่งงานด้วยนั้นกลับเป็นคนพี่ไม่ใช่คนน้อง

"ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงเธอก็คงเลือกคนผิด"

"ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ?"

"เพราะฉันจะไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด" เขาตอบเสียงหนักแน่นจริงจัง อินเอวารู้สึกท้อใจลึกๆ

"คุณรักอดีตภรรยามากขนาดนั้นเลยเหรอคะ ถึงจะไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนเพื่อมาแทนที่เธอ" หญิงสาวไม่รู้ว่าการพูดถึงอดีตภรรยาของพ่อเลี้ยงเสือนั้นเป็นเรื่องต้องห้าม จึงตั้งใจถามคำถามนี้ออกไปเพราะคาดหวังคำตอบ

"อินเอวา!" เสือลืมตาขึ้นทันทีทันใดที่ได้ยินเช่นนั้น เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มพูดชื่อของอินเอวา ทว่าน้ำเสียงบ่งบอกถึงอารมณ์โกรธอย่างชัดเจน ร่างกำยำลุกพรวดพราดขึ้นนั่งและจ้องมองใบหน้าสวยด้วยความโมโห อินเอวาจึงลุกขึ้นนั่งและจ้องมองเขากลับด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง

"ออกไป! ออกไปจากเต็นท์ฉันเดี๋ยวนี้ ออกไป!" เสือตะคอกเสียงดัง เขาออกปากไล่อย่างไม่ไยดีแม้ว่าอินเอวาจะเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทมารดาก็ตาม

"ไม่ออก ฉันจะอยู่คุยเรื่องนี้กับคุณ คุณต้องเอาชนะความเกลียดชังนี้ให้ได้"

"พูดบ้าอะไรของเธอ เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาก้าวก่ายชีวิตของฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะเป็นคนลากเธอออกไป"

"ไม่ออก แน่จริงก็ลากฉันออกไปสิ ฉันจะตะโกนให้คนงานที่นี่ได้ยินให้ทั่วถึงไปเลยว่าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะบอกคุณลุงคุณป้าว่าคุณพยายามปล้ำฉัน" หญิงสาวตะคอกกลับไป พลันคิดในใจว่าทุกคนหวาดกลัวพ่อเลี้ยงเสือคงเพราะเขาเป็นเช่นนี้ แต่วิธีการแบบนี้ใช้กับคนอย่างอินเอวาไม่ได้ เรื่องอะไรจะยอมอ่อนข้อให้กับคนที่มาพูดจาร้ายกาจใส่ตน

"มารยา คุณแม่รู้หรือเปล่าว่าเธอร้ายกาจขนาดนี้"

"เพราะท่านคงรู้มั้งคะ ถึงได้พาฉันมาที่นี่"

"ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน ตอนนี้! ออกไปขึ้นรถ" เสือออกคำสั่ง เขาคงไม่สามารถที่จะข่มตาหลับลงหากอินเอวายังคงอยู่ในเต็นท์ของตน ไหนจะพูดจาร้ายกาจทิ่มแทงหัวใจของตนเช่นนี้

"ฉันเงียบปากก็ได้ แต่ว่าคุณไม่ต้องไปส่งฉันหรอกนะ เรานอนในเต็นท์นี้ด้วยกันนั่นแหละดีแล้ว ฉันไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้คุณ กว่าจะขับรถไปกลับก็เป็นชั่วโมง" หญิงสาวปรับเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นอ่อนโยนลง รู้ตัวเองว่าผิดที่พูดถึงเรื่องอดีตภรรยาของเสือ ร่างอรชรจึงขยับเข้ามาใกล้ พร้อมทั้งดึงรั้งท่อนแขนของเสือเพื่อให้เขาทิ้งตัวนอนลง

ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงมือนุ่มนิ่มกำลังสัมผัสร่างกายของตนเอง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะเนื้อต้องตัวเขามานานกว่าสิบปี นอกเสียจากบุตรสาวและมารดาเท่านั้น

น่าแปลกใจที่สัมผัสอ่อนโยนของอินเอวาทำให้เสือใจเย็นลงได้อย่างรวดเร็ว โดยปกติแล้วอารมณ์โกรธจะยังคงคุกรุ่นอยู่นานหลายวันหากมีใครมาพูดจาเช่นนี้ เขายอมเงียบปากและเมินหน้าหนีหญิงสาวไปทางอื่นแทนการออกปากไล่