Nicole
I sighed as I was standing at the street gutter. Kanina pa ako hindi mapalagay, uupo at tatayo habang pigil na pigil ko ang luha ko at tahimik na umaasang makakakita ako ng kakilala upang mahingan ko ng tulong.
Pero lumipas na lang ang dalawang oras ko kahihintay rito, wala akong nakita. Sobrang init pa naman, napakaraming alikabok at usok galing sa sasakyan.
Ang mga paa kong kanina ay sobrang linis pa, ngayon ay punong-puno na ng alikabok dahil sa lakas ng hangin. Tutong-tuyo kasi ang lupa kaya sobrang daming alikabok. Nakakainis!
Damang-dama ko na ang gutom ko. Wala akong naiisip na pwedeng malapitan dahil bukod sa wala akong masyadong kaibigan, wala pa akong load para gamiting pantawag. Kung bakit naman kasi pinakialaman nila ang access ko sa finances, pati na ang line ng pho
