CHAPTER 18 ที่มาที่ไป

1622 Words

3 ปีที่แล้ว ผมมองแผ่นหลังของเพื่อนสนิทด้วยความลังเล ลังเลว่าจะบอกเรื่องที่ระแคะระคายใจให้มันรู้ดีรึเปล่า หรือผมควรมีหลักฐานให้แน่นหนากว่านี้ แล้วค่อยพูด “เป็นอะไร” ไอ้อี้หันหน้ามาถามกัน เมื่อเห็นว่าผมดูเหม่อจนเดินตามหลังอยู่หลายก้าว “ไม่มีอะไรหรอก” สุดท้ายผมก็เลือกที่จะไม่พูด “ว่าแต่ช่วงนี้มึงกับจูนเป็นไงบ้าง” “ก็เรื่อย ๆ ถามทำไม” มันหลี่ตาจับผิดผม “มึงมีอะไรกันแน่ บอกกูมา” “ไม่มี” ผมปฏิเสธเสียงต่ำ “ก็เห็นมึงวางแผนจะขอหมั้นไอ้จูนหนิ กูก็เลยอยากรู้ว่าพวกมึงเป็นยังไง” “เหรอ” ดูเหมือนมันจะไม่เชื่อ “เออ ไป ๆ เดิน เดี๋ยวพ่อมึงเช็คขาดหรอก” ผมดันหลังไอ้อี้ให้รีบขึ้นอาคารเรียน อ้างชื่อคุณครูวิชาเคมีผู้เข้มงวดมันถึงได้เลิกสงสัยคำพูดผม “ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะอี้” “ครับ ตั้งใจเรียนนะ” มือวางลงบนหัวแฟนสาวอย่างแสนรัก ด้านคนถูกทะนุถนอมก็ยิ้มหวานปานน้ำผึ้ง “จูนไปก่อนนะฟิลด์” “อือ” ผมแค่ครางรับ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD