นลินดาหวาดกลัวกับดวงตาสีฟ้าที่เผยความปรารถนาให้เห็นอย่างชัดเจน มือเล็กทั้งสองยกขึ้นกอบกุมปทุมถันให้พ้นจากสายตาทั้งคู่ สร้างความขัดใจให้กับรามิลเป็นอย่างมาก นอกจากทำเสียงเอ็ดในลำคอแล้ว มือใหญ่ดึงมือเล็กทั้งสองออกจากความงดงามด้วย
“อย่าปิดมัน ให้ผมได้เห็นและจูบคุณ”
ปทุมถันทั้งสองเป็นอิสระจากมือเล็ก แต่ถูกแทนที่ด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม ที่อ้าปากเข้าครอบครองดูดเม้มด้วยความหิวกระหายในรสรัก ทันทีที่ลิ้นร้อนสัมผัสกับยอดถันชมพูระเรื่อก็ถึงกับสูดปากคำราม กลิ่นกายหอมรวยระริน รสสวาทจาก
นลินดาช่างหวานกำซ่าน จนเขาต้องระดมจุมพิตทั่วปทุมถันทั้งสองไม่มีว่างเว้นแม้แต่นิดเดียว
แค่เริ่มต้นจุมพิตปทุมถันงามสล้าง รามิลก็รู้แล้วว่าเรือนร่างอรชรนั้นเต็มไปด้วยความหวานฉ่ำ และเขาจะไม่หยุดเพียงเท่านี้ ริมฝีปากร้อนดังเปลวไฟลากไล้ระหว่างร่องอก ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบ ปลุกไฟสวาทในตัวของหญ
