แสนรัก(ลักษณ์)พันธนาการใจ

บทที่ 3 งานเลี้ยงเปลี่ยนชีวิต

เธอเข้มแข็งนักหรือ เปล่าหรอกมันชินชา จนร้องไห้ไม่ออกแล้วล่ะ การถูกมารดาและพ่อเลี้ยงทำร้าย บังคับจิตใจแบบนี้ มันเกิดมานานแล้วตั้งแต่เธอเริ่มแตกเนื้อสาว ติดต่อไปเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ ให้พวกนายผู้ใหญ่ ได้เงินเยอะๆ เธอก็ยอมเพราะยังไม่มีที่ไป นี่คือบ้านของเธอ แต่วิชิตพ่อเลี้ยงก็มาฮุบเอา ยามถูกรังแกแม้แต่แม่ก็ไม่เข้าข้าง ตบตีอย่างกับเธอเป็นทาส ได้แต่รอคอยว่าเมื่อไหร่จะเรียนจบ เป็นอิสระ แล้วจะได้ไปจากที่นี่เสียที

          “ถ้าพ่ออยู่ พ่อจะใจดีกับวีใช่ไหม” เธอเอ่ยลอยๆ น้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะเอามือแตะที่แก้มด้านที่ถูกตบเบาๆ

          “ทำไมแม่ไม่รักวี แม่ไม่เคยรักวี” ชีวิตเธอก็เหมือนกับในข่าวที่เห็นกันแทบทุกวัน แม่รักพ่อเลี้ยงมาก ปล่อยให้พ่อเลี้ยงตบตีลูก นี่แหละชีวิตเธอ

          พ่อเลี้ยงคนนี้เป็นแค่เลขานักการเมืองท้องถิ่น เขาไม่มีเงิน แต่ใช้วิธีไต่เต้า โดยเอาเธอเข้าไปล่อพวกนักการเมือง ให้เธอไปเสิร์ฟ นั่งให้แตะอั๋ง แล้วได้เงินเยอะๆ เพื่อให้ตัวเองได้ก้าวขึ้นมาอยู่ตำแหน่งเลขา มีเงิน มีทอง มีหน้าที่การงาน ครั้นเธอขัดขืนก็ใช้คำว่าบุญคุณมากล่าวอ้าง ไอ้เฒ่าพวกนั้นก็รอเวลาที่เธอจะเติบโต แล้วเรียกไปเป็นเมียน้อย นี่แหละอาชีพพ่อเลี้ยง เหมือนแมงดา

          สักวันเถอะ เธอจะไปจากที่นี่ เมื่อคิดปลอบใจตัวเอง เสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำ เพื่อจะได้อาบน้ำให้สดชื่น แต่อาบไปพลางก็สำรวจร่างกายไปพลาง พร้อมๆ กับถามตัวเอง ว่าร่างกายนี้หรือ ที่จะต้องเป็นเครื่องบรรณาการให้ไอ้พวกชายหื่น โดยที่ไม่สามารถเลือกชีวิตของตัวเองได้ ไม่สิ มันต้องเลือกได้และเธอจะเจอวันนั้น วันที่หลุดพ้นไปจากที่นี่

ตอนนี้คงต้องเป็นทาส เป็นหนี้บุญคุณผู้ให้กำเนิดเสียก่อน คงไม่ตายไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้หรอก เธอเอาตัวรอดมาได้ 3 ปี อีกนิดเดียวมันจะเป็นไรไป คิดได้ดังนั้นแล้วก็รีบแต่งตัวตามที่มารดาต้องการ โดยชุดที่ใส่ก็ค่อนข้างเปิดเนื้อหนังพอสมควร เป็นกระโปรงสั้นเหนือหัวเข่า ส่วนเสื้อก็เป็นแบบเอวลอยไม่มีแขนเสื้อ แต่มีผ้าคาดเอาไว้ตรงหัวไหล่เพื่อปกปิดเนินอกให้ดูสุภาพไม่น่าเกลียด รวมๆ แล้วก็น่ารักแหละ ดาราชอบแต่งกัน

          พอเธอแต่งแบบนี้ก็ดูเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว ทรวงอกอวบอัดพอสมควร แต่ก็สมส่วนกับความสูงของร่างกาย แขนขายาวและเรียว ผิวสวย เรียกได้ว่าถูกขัดสีฉวีวรรณเพื่อเอาไปบำเรอไอ้พวกนักการเมืองหื่นกามนั่นแหละ

เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม ที่จวนผู้ว่าฯ มีการจัดงานเลี้ยงขอบคุณผู้ประกอบและนักธุรกิจระดับบิ๊กที่เข้าร่วมประชุมกันในวันนี้ หนึ่งในนั้นก็รวมไปจนถึงวิทยากรหลายๆ ท่านด้วย แต่แน่นอนว่างานไม่ได้เน้นให้สุภาพสตรีร่วมงาน ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายทั้งนั้น เพื่ออะไรอย่างนั้นหรือ เป็นเพื่อให้ตาแก่ตัณหากลับทั้งหลาย ได้เชยชมดอกไม้ที่ถูกจ้างมาเป็นพิเศษน่ะสิ

          ภายในงานเป็นแบบงานเลี้ยงโต๊ะจีน แต่ก็สามารถเดินเลือกหาอาหารเองได้ ท่านทรงกรช วัย 50 ปี นั่งที่โต๊ะวีไอพี พร้อมด้วยเหล่านักการเมืองทั้งหลาย มีเด็กสาวที่ถูกจ้างมายืนรอรับใช้ราวกับพญา รอบๆ งานเต็มไปด้วยลูกน้อง บอร์ดี้การ์ด และผู้ติดตาม

          “เอ่อนี่ เห็นทุกคนมากันครบแล้ว ทำไมยังไม่เห็นพ่อเลี้ยงแสนอีกล่ะ” ท่านทรงกรชถามกับผู้ช่วยของตัวเอง

          “ผมเองยังไม่แน่ใจว่าพ่อเลี้ยงจะมาหรือเปล่านะครับ” ผู้ช่วยตอบ

          “รายนี้สายป่า สายติสต์เอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกผมว่า ขนาดผู้หลักผู้ใหญ่เชิญ ยังไม่ค่อยตอบรับเลย” ชายคนหนึ่งให้ความเห็น

          “แต่งานนี้เราตั้งใจเลี้ยงอาหารค่ำเขาโดยเฉพาะนะเพราะเป็นวิทยากร” ท่านทรงกรชกล่าวอีกครั้ง

          “คนนี้ไม่ได้รวยอย่างเดียวนะครับ หยิ่งด้วย” นักการเมืองท่านหนึ่งเอ่ยเบาๆ เพราะกลัวใครจะได้ยิน เรียกว่านินทาจะดีกว่า

          “หึๆ เขาก็เป็นของเขาแบบนี้ พวกคุณยังไม่ชินอีกเหรอ” ท่านทรงกรช ให้ความเห็น

          “ถ้าพ่อเลี้ยงไม่มาก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องมาแย่งซีนพวกเรา ดูซิ สาวๆ ทั้งนั้น เกิดพ่อเลี้ยงมาน่ะสาวๆ ได้เป็นของเขาหมด” ชายอีกคนบอก

          “เอ่อจริงสิ พูดถึงสาวๆ เลขาของคุณชื่ออะไรนะวิชิตหรือเปล่า ไปตามเขามาสิ” ท่านทรงกรชหันมาบอกกับนักการเมืองท่านหนึ่ง

          “มาแล้วครับ รอท่านเรียก เอ่อว่าแต่ ให้สาวๆ มาเสิร์ฟเครื่องดื่มเลยไหมครับ ยืนนานจะปวดขา”

“ได้ๆ เอามาเลย จะได้กระชุ่มกระชวย” ท่านทรงกรชกล่าว จากนั้น นักการเมืองคนเดิมก็ลุกไปบอกเลขาฯ มาดูแลและบริการโดยเฉพาะ

          คนที่ทุกคนกำลังพูดถึง ใช่ว่าจะอยากมาหรอก อยากกลับบ้านจะแย่อยู่แล้ว แต่เพราะตัวเองอยู่ในฐานะผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัด จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ มาตัดสินใจในช่วงเย็นนี่เอง ว่าจะอยู่ต่ออีกสักคืน พรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านสวนก็ไม่สาย

และในช่วงเวลาที่กำลังวุ่นหาสาวๆ มาเสิร์ฟอยู่นั้น คนที่ทุกคนนินทาก็เดินทางมาถึงพร้อมด้วยผู้ติดตาม 3 คนอีกเหมือนเคย ซึ่งแน่นอนว่าพระเอกย่อมมาคนสุดท้าย ทว่าพอมาถึงแล้วพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ ก็ไม่ได้เข้าไปทักทายท่านทรงกรชหรือใครหรอก เขามาให้ก็บุญแล้ว แต่ก็นะขนาดเดินเข้ามาเงียบๆ ก็ยังเป็นจุดเด่น คนมันหล่อก็ช่วยไม่ได้ วันนี้แสนลักษณ์ให้เกียรติสถานที่ด้วยการใส่สูท แต่เชิ้ตด้านในไม่ใส่เนคไท แถมปลดกระดุมตั้งสามเม็ด เหมือนตั้งใจแย่งซีนโดยเฉพาะ

          “ไม่เข้าไปทักทายท่านทรงกรชหน่อยเหรอครับ” คเชนทร์ผู้ช่วยกระซิบถามเจ้านายหนุ่มเบาๆ

          “ไม่ ดูซิน่าเข้าไปทักไหม เห็นแล้วไม่สบายตา” พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่บอกพลางบุ้ยหน้าไปที่โต๊ะท่านทรงกรช โดยมีสาวๆ นั่งอยู่ด้วย เรียกว่าได้ว่าป้อนเหล้าจะดีกว่า มือไม้คงไม่มีเรี่ยวแรงจะยกแล้วกระมัง สงสารสาวๆ เหล่านั้นเสียจริง เลือกไม่ได้ก็ต้องทำ

          “ถ้าฉันเข้าไปนั่งด้วย มีหวังคงถูกมองว่าเป็นหนึ่งในตาเ*******ู”

          “แค่เข้าไปทักทายก็พอครับ แล้วค่อยหาที่นั่งกัน”

          “ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากเข้าไป”

          “งั้นดื่มอะไรดีครับ ผมจะไปเอามาให้”

          “ขอไวน์สักแก้วก็พอ”

          “ได้ครับ งั้นแกสองคนอยู่กับพ่อเลี้ยงนะ”

          “ครับคุณเชนทร์” สองหนุ่มผู้ติดตามรับคำ จากนั้นคเชนทร์จึงได้ไปหาเครื่องดื่มมาให้ตามที่เจ้านายต้องการ

          ทว่าจังหวะเดียวกันนั้น พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ก็ยังคงมองไปที่โต๊ะอาหารของท่านทรงกรช เห็นมีสาวๆ แต่งตัวโป๊ๆ เดินเสิร์ฟอยู่ตลอด หากประเมินด้วยสายตา แต่ละคนคงอายุคงไม่เกิน 18 กระมัง เห็นแล้วอยากจะถ่ายคลิปเอาไว้แบล็คเมลแล้วส่งให้เมียๆ ของแต่ละคนดูเหลือเกิน