“ฉันก็นึกว่าแกไปช่วยเขาขายชาไข่มุก ไปนานเป็นชาติกว่าจะมา”
“ค่าชาไข่มุกเท่าไหร่เหรอ”
“แสนห้า!!”
“ห๊า!!ชาไข่มุกหลอดทองคำรึไง” ตะวันเดินคอตกกลับมาหาเพื่อนที่คณะ พร้อมถึงชาไข่มุกที่ถือติดมือมาด้วย
“ฉันพูดเรื่องจริงแก” ตะวันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเพื่อนรักของตัวเอง ใบหน้าสวยเริ่มเบะปากเหมือนจะร้องไห้ออกมา สร้างความตกใจให้กับไวน์และกอบัวอย่างมาก
“เฮ้ย!!แกเป็นอะไร”
“ฉันปั่นจักรยานตัดหน้ารถบิ๊กไบค์”
“แกเป็นอะไรมากรึเปล่า” ตะวันชูฝ่ามือของตัวเองให้เพื่อนดู เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความลำบากใจที่จะเล่าถึงเหตุการณ์ที่เจอ ยิ่งพูดเหมือนก้อนบางอย่างจุกที่คอ
“อย่าบอกว่าแสนห้า คือค่าเสียหาย”
“ใช่!!” ตะวันพยักหน้ารัว ๆ เป็นเครื่องยืนยันให้เพื่อนว่าเธอไม่ได้พูดแล้ว ใบหน้าที่ดูสลดของตะวันทำให้เพื่อนทั้งสองเชื่อได้ว่าเธอไม่ได้โกหก
“หลอกกันรึเปล่า รถมอเตอร์ไซค์อะไรค่าซ่อมแพงขนาดนั้น”
“เขาบอกว่าอะไหล่สั
