ไม่ว่ากี่สิบปีผ่านไปนางก็รู้จักเขาดี นางซึ่งในน้ำใจที่เขาได้ตอบแทนให้เพื่อนรักคือสามีที่จากไปแล้ว
ส่งเสียให้ตลอดยามที่ครอบครัวขาดแคลน พ้นหลังจากสามีสิ้นไป ครอบครัวก็ดูง่อนแง่น
ญาติพี่น้องก็ไม่ได้ลงรอยนักเพราะชุมาพรเป็นเพียงลูกสะใภ้ของบ้าน
“ท่านมาถูกนี่คะ หนูตกใจเลย ไม่นึกว่าท่านจะมาได้”
“พอดี ฉันจำทางเก่าได้ ร้านที่เคยทานกับอารุมสมัยหนุ่ม เลยคิดว่าหาไม่ยาก”
“ค่ะ ท่าน พวกเราก็ไม่เคยย้ายไปไหน ตั้งแต่พี่รุมเสียไป เข้าบ้านก่อนเถอะค่ะ”
ชุมาพรเชื้อเชิญให้ผู้มีอุปการะคุณก้าวไปข้างใน
สุริยนต์มารำลึกอดีตอีกครั้ง บ้านของเพื่อนรักที่เขาไม่เคยได้มาเลย
จำว่ามาครั้งสุดท้ายวันที่บ้านหลังนี้เป็นเรือนหอของหนุ่มสาวอารุมกับสาวคนรัก
ทั้งสองรักกันมาตั้งแต่เด็ก บ้านอยู่ใกล้กัน แม้อายุจะห่างกัน แต่ก็เกิดความรักที่บริสุทธิ์ต่อกัน
ภาพถ่ายในบ้านของอารุมยังมีเก็บด้วยอิริยาบถต่างๆ ที่สุริยนต์ถือวิสาส
