“นี่ถ้าแม่รู้ว่าพ่อเป็นห่วงแม่ จนถึงขนาดมาเยี่ยม แม่คงดีใจ”
แต่บูรพาหันไปบอกลูกชาย
“เรื่องนี้อย่าบอกแม่นะ ดลว่าพ่อมาเยี่ยม พ่อไม่ต้องการให้แม่ของแกมาได้รับรู้เรื่องนี้ เขาอาจจะไม่สบาย”
สีหน้าของธาดลหม่นวูบที่พ่อคิดอย่างนี้ เขาผูกพันกับทั้งสองคนมาเนิ่นนาน ทั้งแม่ และพ่อที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เป็นทารก
ดังนั้นเขารักทั้งสองคนเท่าเทียมกันไม่แบ่งแยก และทั้งสองคือคนที่เขากอดและรักอย่างเทิดทูนตราบจนวันตาย เพราะว่า ถ้าไม่มีทั้งสองก็คงไม่มีธาดลในวันนี้
จึงพยักหน้าเบาๆเมื่อเห็นพ่อเดินออกจากห้องพักพิเศษ ธาดลเดินออกไปส่งบิดาที่ข้างนอก
“แล้วแม่ของดล มีงานมั๊ย”
“ไม่น่าจะมีครับ”
ดลพิจารณาคิดอย่างถี่ถ้วนเพราะเคยเห็นมารดาบอก แต่ถ้ามีมารดาจะพูดถึงเรื่องงานก่อน ถ้าท่านไม่ไหวก็จะบอกให้เขา โทรไปขอโทษและแคนเซินงานกับทางกองถ่ายและผู้จัด
ซึ่งธาดลเคยทำหนหนึ่งตามคำของมารดาที่สั่งให้ทำในวันที่เธอป่วยหนั
