ร้าน...พีแอนด์เจ เบเกอรี่
ภานุกรนั่งรอเปรมมิกาเกือบสามชั่วโมงเต็ม จากที่นัดกันไว้สองชั่วโมง ตอนนี้ก็เลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่คนที่นัดกับเขาก็ยังไม่ยอมมาเสียที นี่เขาดื่มกาแฟเป็นแก้วที่สองใกล้จะหมด อย่าให้เขาต้องสั่งแก้วที่สามมาดื่มอีกเลย ไม่อย่างคืนนี้เขาคงตาค้างทั้งคืนเป็นแน่ ‘ทำไมแกถึงได้ช้าแบบนี้วะไอ้เปรม ปกติไอ้เปรมไม่เคยมาสายนี่นา’
คนเกลียดการรอเป็นที่หนึ่ง รำพันอยู่ในใจอย่างหัวเสีย ก่อนปรายตาไปมองประตูทางเข้าร้าน เพราะเสียงกระดิ่งที่แขวนเอาไว้ดังขึ้น ทว่าคนที่เดินผ่านประตูมาดันไม่ใช่คนที่เขามานั่งรอ
“ถ้าอีก 10 นาที แกยังไม่มา ฉันจะบุกไปถึงบ้านแกแน่ไอ้เปรม”
ชายหนุ่มพึมพำออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วหันกลับมาสนใจหนังสือในมือ แต่สายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับใบหน้าที่แสนคุ้นเคยเสียก่อน คนที่เขากำลังรออยู่ ขณะที่สายตาก็เลื่อนลงมาแล้วก็ต้องเบิกกว้างจนแทบถลนออกมานอกเบ้า เมื่อเห็นหน้าท้องที
