คุณหญิงปทุมวดีหยุดบทสนทนาแล้วหันมามองหลานชายที่เดินเข้ามายกมือไหว้ท่านด้วยแววตาอ่อนโยน กี่อาทิตย์แล้วที่ท่านไม่ได้เจอหลานชายคนนี้ มีเพียงโทรศัพท์เท่านั้นที่ได้คุยกัน
“สวัสดีครับคุณย่า”
ปรัชญาทักทายพร้อมกับยกไหว้คุณหญิงปทุมวดีผู้เป็นย่า แล้วหันไปยกมือไหว้บรรดาญาติผู้ใหญ่ ก่อนจะหันกลับมาไหว้มารดา
“ปรัชมากับใครล่ะลูก ทำไมไม่มานั่งกับย่า”
คุณหญิงปทุมวดีถามพร้อมกับใช้สายตาสำรวจหลานชายคนเล็กไปด้วย รู้สึกว่าหลานชายท่านไปเปลี่ยนไป สีหน้าดูอิ่มเอิบ แววตาก็สดใสกว่าเมื่อก่อนมากทีเดียว
“ผมมากับพี่ปริมนะครับคุณย่า”
ปรัชญาตอบผู้เป็นย่า และไม่ลืมใช้หางตาเหลือบมองสีหน้าของมารดาเล็กน้อย แล้วก็เป็นไปตามที่เขาคิด มารดาหน้าซีดเผือดทีเดียว ก่อนจะปรับให้เป็นปกติ เขาต้องยอมรับความสามารถของท่านจริงๆ
“แล้วก็มีเพทายกับมานิตาด้วยครับคุณย่า”
“เพทายน่ะย่ารู้จัก แต่มานิตานี่เป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับปรัชหรือเ
