4

1342 Words

มือบางกุมหัวใจของเธอเอาไว้ มันเต้นโครมครามคล้ายกับว่าจะกระเด็นออกมาจากอก นี่กระมังที่เป็นสาเหตุให้เธอไม่อยากใกล้ชิดกับเขาแบบนี้ “ใจเย็น ๆ เอาไว้พลอย เราต้องไม่หวั่นไหวกับเขาสิ” เธอเตือนตัวเองให้ระงับใจเอาไว้ พยายามแสดงออกว่าเธอไม่ชอบเขา เพราะอยากให้เขาออกไปจากชีวิตของเธอ เธอไม่อยากช้ำใจเหมือนมารดา เธออยากมีชีวิตที่สงบสุขเหมือนผู้หญิงทั่วไป ไม่ต้องคอยหวาดระแวงว่าจะมีผู้หญิงเข้าหาเขาหรือเปล่า เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็เห็นว่าเขานั่งอยู่บนเตียงกว้าง ในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงเลผ้าผูกเอว เสื้อยืดตัวใหญ่ของเธอ พออยู่บนตัวของเขามันกลายเป็นเสื้อตัวขนาดพอดีสำหรับเขา หนุ่มสาวทั้งสองมองสบตากัน ก่อนที่พลอยไพลินจะเบือนหน้าหนี “พลอยขอออกไปเก็บคอมก่อนนะคะ รายงานของพี่เจตน์เสร็จแล้วนะคะ พี่จะอ่านทวนก่อนไหมคะ” “เสร็จแล้วก็คือเสร็จ พี่เชื่อว่าน้องพลอยทำงานเรียบร้อยครับ” เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ก่อนจะกดโอนเงิน “ค่ารายงาน พี่จ่ายให้พลอยแล้วนะ” “แต่นี่มันเกินจากราคาค่าจ้างนะคะ” เธอกดดูยอดเงินแล้วมองหน้าเขา ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาให้เงินเธอเยอะขนาดนี้ “พี่รู้ว่าพลอยต้องใช้เงิน และมีค่าใช้จ่ายในบ้านด้วย พลอยช่วยพี่ทำรายงานก็ถือว่าเป็นค่าจ้าง” เขารู้ว่าเธอไม่ยอมรับเงินของเขาฟรี ๆ เพราะหยิ่งในศักดิ์ศรี เขาเลยต้องหาวิธีให้เงินเธอโดยที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ นั่นก็คือการจ้างทำงาน เธอไม่ได้รวยก็จริง แต่คุณยายก็ทิ้งเงินเอาไว้ให้จำนวนหนึ่ง แม้จะไม่มากพอก็พอให้เธอเรียนจนจบ แต่พลอยไพลินไม่งอมืองอเท้าใช้แต่เงินของคุณยาย เธอพยายามทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ไม่จำเป็นก็ไม่เคยถอนเงินของคุณยายมาใช้พร่ำเพรื่อ “แต่พลอยไม่อยากรับเงินของพี่มาเยอะขนาดนี้ค่ะ พลอยเกรงใจ” เงินหลายหมื่นบาทที่เขาโอนมาให้ จะทำให้เธอมีเงินใช้จ่ายตลอดทั้งเดือน ทั้งจ้างสมใจ ทั้งค่าเล่าเรียน ค่าอาหารและของใช้ในบ้าน แต่เธอไม่อยากรับเงินของเขามาฟรี ๆ “พี่ก็ไม่ได้จะให้ฟรี ๆ ถ้าน้องพลอยว่างก็มาทำรายงานให้พี่ ทำอาหารอร่อย ๆ ให้พี่กิน แล้วก็จะไปซักเสื้อผ้า ทำความสะอาดห้องให้พี่ด้วยก็ได้นะ” เขาอยากใกล้ชิดกับเธอ จึงพยายามหาทางออกของเงินจำนวนที่โอนไป “แต่” เธอกัดปากตัวเอง อยากถอยให้ห่างจากเขา แต่เขาก็พยายามดึงเธอกลับไปหา “เดือนนี้ค่าใช้จ่ายไม่พอไม่ใช่เหรอ พลอยจะรับภาระคนเดียวเองยังไง โดยไม่ให้พี่ช่วย” “ใครบอกพี่กันคะ” “พี่รู้ก็แล้วกัน ห้ามโอนเงินคืนเด็ดขาด ไม่งั้นพี่จะ...” เขาเดินเข้าหา ทำให้เธอต้องถอยห่าง “พี่จะทำอะไรคะ” “พี่จะกวนไม่ให้เธอได้นอนในคืนนี้” เขาไม่ได้พูดเล่น แต่พูดจริง พลอยไพลินถอยห่าง เบิกตากว้างหวาดกลัวเขาพอสมควร ก่อนที่จะหนีออกมาเก็บคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กด้านนอก รายงานของเจตน์เสร็จสิ้นทุกอย่าง เธอไม่กังวลเลยว่าเขาจะพรีเซ้นส์ไม่ได้ เจตน์หัวดีฉลาด เขากวาดสายตาอ่านแป๊บเดียวก็จำเนื้อหาได้แล้ว แต่เขาไม่ชอบมานั่งหาข้อมูลทำรายงานอะไรพวกนี้ เขาเคยบ่นกับเธอว่าเขาเบื่อหน่ายวิชาการ เขาชอบวาดรูปและงานศิลปะมากกว่า เจตน์ชอบศิลปะ แต่ที่บ้านอยากให้เรียนบริหาร เขาก็เรียนตามที่บ้าน แลกกับการหมั้นกับเธอ เธอรู้เรื่องนี้โดยบังเอิญ บางครั้งเธอก็คิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้เขาไม่ได้เรียนตามฝัน บิดาของเขาจึงเอ็นดูเธอมาก เพราะถ้าหากอยากให้ลูกชายทำอะไรให้ ก็แค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรอง คิดมาถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกผิดกับเจตน์ เลยอยากถอยให้ห่างจากเขา แต่ยิ่งทำเช่นนั้นก็เหมือนยิ่งถูกเหวี่ยงเข้าในชีวิตของเขามากกว่าเดิม “ทำไมพี่เจตน์ไม่ไปนอนห้องตัวเองคะ” เธอเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่าเจตน์ยังไม่ได้ออกไปจากห้อง เขายังนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงของเธออย่างแสนสบาย “คืนนี้ฝนตกหนัก อากาศหนาว พี่ขอกอดหน่อยครับ” “พี่เจตน์ออกไปเลยนะคะ” พลอยไพลินเดินเข้าไปดึงข้อมือหนาให้ลุกจากเตียง แต่ดึงยังไงก็ดึงไม่ขึ้น เพราะเขาตัวหนักกว่าเธอมาก “ว้าย!” พลอยไพลินร้องอย่างตกใจเมื่อเขากระตุกร่างของเธอลงไปหา ก่อนที่จะขึ้นคร่อมทับร่างของเธอเอาไว้ พลางกักเธอเอาไว้ใต้ร่าง “พี่เจตน์ ปล่อยพลอยนะคะ” พลอยไพลินร้องประท้วง มองเขาตาโต “คืนนี้อากาศหนาว ฝนก็ตกหนัก พี่อยากนอนกอดพลอย” “ไม่ได้ค่ะ” “ถ้าไม่ให้กอดพี่เปลี่ยนไปทำอย่างอื่นนะ” “พี่เจตน์ ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรพลอยไงคะ” “ก็ไม่ทำอะไรไง แต่ถ้าน้องพลอยไม่ให้พี่กอด พี่อาจจะเปลี่ยนใจทำก็ได้” “แค่กอดนะคะ” เธอพูดอย่างอ่อนใจ ถ้าขืนทะเลาะกับเขาในเวลาดึกดื่นเช่นนี้เธอคงไม่ได้นอนเป็นแน่ “สัญญา” “สัญญาตลอด พี่รักษาสัญญาบ้างนะคะ” “พี่ไม่เคยผิดคำสัญญา บอกว่าจะไม่ทำอะไร ก็ไม่ทำจริง ๆ” เขาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ก่อนจะกอดเธอแน่นขึ้น “พลอยหายใจไม่ออกนะคะ” “ถ้าหายใจไม่ออกให้พี่ผายปอดให้ไหม” “หยุดเลยนะคะ พี่เจตน์จะเอาเปรียบพลอยเหรอ” เธอรีบทำเสียงดุ “นอนเถอะพลอย พี่ไม่กวนแล้ว” เขากระซิบเสียงแผ่วที่ริมหู ก่อนที่ลมหายใจจะสม่ำเสมอ ทำให้พลอยไพลินรู้ว่าเขานอนหลับไปเสียแล้ว เจตน์เหนื่อยล้ากับเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา เขาจึงหลับลงอย่างง่ายดาย การมีพลอยไพลินอยู่ในอ้อมแขน ทำให้เขาหลับสบายและหายห่วง การได้กอดผู้หญิงที่รักทำให้เจตน์มีความสุขไม่น้อย เขาตื่นขึ้นมาอย่างสบาย บิดขี้เกียจบนเตียงด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย เมื่อคืนเขานอนหลับสบายในรอบหลายคืน การอยู่กับพลอยไพลินทำให้เขาไร้แรงกดดันต่าง ๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากที่นอนยังเจือไปด้วยกลิ่นของเธอ ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย ไร้ร่างของคนที่นอนกอดตลอดค่ำคืน แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าเธอเพิ่งลุกไปจากเตียง เพราะที่นอนข้าง ๆ ยังทิ้งความอุ่นอยู่นั่นเอง เจตน์ทำภารกิจในห้องน้ำ แล้วลงไปด้านล่าง พบว่าพลอยไพลินกำลังทำอาหารอยู่กับสมใจ “คุณเจตน์ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” สมใจเอ่ยทักทาย เพราะนี่เป็นเวลาแค่หกโมงเช้าเท่านั้นเอง “เมื่อคืนนอนหลับสบายน่ะครับ ก็เลยตื่นเช้าเพราะได้นอนเต็มอิ่ม” “จะให้พี่ตั้งโต๊ะเลยไหมคะคุณพลอย” สมใจเอ่ยถามพลอยไพลิน “พี่เจตน์หิวหรือยังคะ” พลอยไพลินหันไปถามคู่หมั้นหนุ่ม “หิวแล้วครับ” เขาเอ่ยตอบยังยืนมองคู่หมั้นสาวอยู่ไม่วาง “งั้นตั้งโต๊ะเลยค่ะพี่สมใจ” พลอยไพลินเอ่ยกับสมใจ ห้องครัวอยู่ด้านล่างของตัวบ้าน ลงบันไดแล้วแยกออกมาทางหลังบ้าน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more