MY SECRET

Chapter Two

Chapter Two

Its been 4 months since the incident in the hospital. Marami ng nagbago, unti unti kong pinilit na ibangon ang sarili ko alang alang sa mga anak ko. Unti unti kong naibalik ang dating ako.. Para sa pamilya kong wala ng ginawa kundi ang mahalin, intindihin at pagsilbihan ako.. Nararamdaman ko pa rin yung sakit ng pagkawala niya.. Pero sa tuwing hinahawakan at kinakausap ko ang mga anak ko sa tiyan ko... Nagiging okay ang pakiramdam ko.. Nagiging magaan... Dahil alam kong hindi na ako nag iisa.. May mga pagkakataon na umiiyak ako sa tuwing naaalala ko siya.. Pero pinipilit kong intindihin na kahit anong gawin ko.. Hinding hindi na siya babalik dahil wala na siya.. Pero alam kong kung saan man siya naroroon alam kong masayang masaya siyang pinagmamasdan ako dahil.. Pinipilit kong mabuhay para sa kanya.. Para sa mga anak ko at para  sa pamilya ko..

Marahan kong tinahak ang lugar kung saan siya nakahimlay. This is my first time to visit him simula ng ilibing siya.. Ngayon lang kasi ako nagkaroon ng lakas ng loob na dalawin siya ulit... Noong una kasi kahit anong pilit sa akin ng mga magulang ko na dumalaw sa kanya hindi ako sumasama.. Dahil iniiwasan ko yung mga bagay ng lubos na makakapag paalala sa akin ng sakit ng pagkawala niya.. Hindi ko kasi matanggap sa sarili ko na wala na siya at hinding hindi na siya babalik noon...

Inilapag ko ang bulaklak na dala ko para sa kanya. Inayos ko iyon at sinindihan ko ang kandila..  I felt the emptiness inside my heart.. The pain.. And the despair again.. Ng marahan kong hawakan ang lapida  kung saan nakaukit ang pangalan niya.. Marahan kong pinahid ang luhang nag uunahang pumatak sa aking mga mata. Huminga ako ng malalim at marahan kong hinaplos haplos ang tiyan ko ng anim na buwan.. Gusto kong magpaalam sa kanya.. Gusto ko siyang makita bago ako umalis at pumuntang paris kung nasaan sina lolo at lola pati na rin ang mga pinsan ko.. I decided to go there para sa change ng environment at para mas makalimot at maka move on.. I needed that.. Para sa bagong pagbabago sa buhay ko.. Nalulungkot at natatakot ako pero alam kong kahit anong mangyari hindi nila ako pababayaan doon.. Lilimutin ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.. Pero hinding hindi ang alaala niya.. Mananatili siya sa puso at isip ko..

" k-khal.. I'm sorry kung ngayon lang ako dumalaw dito, kung ngayon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob na makita at bisitahin ka.. Kahit kailan simula ng mamamatay ka.. Hindi ka nawala sa puso at isip ko.. To the point na hindi ko na matagalan ang pag iisa ko.... Ang pagkawala mo... Kaya naisipan kong kitlin ang buhay ko.. I'm sorry kung naisip ko ang bagay na yon.. Hanggang ngayon pinagsisisihan ko yon.. Gusto kong sabihin sayo... Kung gaano kita pinasasalamatan sa ginawa mo para sa akin.. Thank you.. For saving me.. For protecting me... Kahit kapalit  iyon ng buhay mo... Thank you for giving me this wonderful gift... For giving me our twins.. This blessings.. ------  huminga ako ng malalim dahil pakiramdam ko may nakabara sa lalamunan ko dahil sa sobrang emosyon na nararamdaman ko.. Umiiyak na naman ako.. But this time.. Hindi dahil nasasaktan ako.. Kundi dahil nagpapasalamat ako sa kanya..

" b-binigyan mo ulit ako ng rason para bumangon at mabuhay.. Nawala ka man sa buhay ko.. Iniwanan mo naman ako ng dalawang bahagi ng pagkatao mo.. Ipinapangako ko sayo... Aalagaan ko silang mabuti... Mamamahalin ko sila ng higit pa sa buhay ko.. Dahil .. Sila ay mga anak natin... Dahil sila ay anak mo.. At dahil bahagi sila ng pagkatao mo.. I promised you.. From now on..  I will be strong, tough for them.. Makikilala ka nila... Ipapakilala kita sa kanila .. Kung gaano ka katapang, kung gaano mo kami kamahal at kung gaano kalaki ang isinakripisyo mo para sa amin.. Para lang mabuhay kami.. K-khal.. Mahal na mahal kita.. At wala ng makakapantay niyan sa puso ko... Kahit kailan.. Maiksi man ang pinagsamahan natin.. Katumbas yun ng habang buhay na pagmamahal ko sayo.. Salamat.. Salamat sa lahat lahat...  This time.. I can say.. I am going to move on.. To move forward.. For the sake of our babies.. " nakangiti kong pinagmasdan ang puntod niya habang sinasabi ko ang mga iyon.. Nakaramdam ako ng pagluwag ng kalooban ko.. Nasabi ko na sa kanya ang lahat ng dapat kong sabihin at alam kong narinig niya iyon.. 

" alam mo ba.. 6 months na sila ngayon... Ang laki laki na nga ng tiyan ko.. Pero hindi ako nahihirapan.. Hindi naman maselan ang pagbubuntis ko.. At saka.. Kasama ko naman palagi sina kuya.. Hindi  nila ako pinababayaan..  Hindi rin ako pinahirapan ng mga anak mo sa paglilihi.. Siguro dahil.. Alam nilang mag isa lang ako at wala ka.. Wala akong masasabihan kung ano man ang gusto kong kainin... Hindi rin ako nagsuka o nahilo.. Wala nga akong morning sickness ehh.. Ganun sila kabait.. Ang hinihiling ko lang sana.. Maging kamukha mo ang isa sa kanila.. O kahit silang dalawa.. Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya ng una ko silang makitang dalawa.. Halos umiyak ako at hiniling ko na sana nakikita at kasama kita noong nag pa ultrasound ako.. Their healthy and strong like you... "  ang dami dami ko na pa lang nakukwento sa kanya .. Pero ang saya kasi sa pakiramdam na i share sa kanya kung ano yung mga pinagdaaan ko kahit wala siya.. Alam ko naman kung nasaan man siya alam kong naririnig niya ako.. Ngumiti ako at marahan kong pinunasan ang mga luha kong pumapatak pa rin pala.. Pero masaya ako.. Kaysa noong mga nakaraang buwan.. Mas unti unti ko ng natatanggap ang katotohanan...

" aalis ako.. Matagal siguro bago ako makabalik dito.. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako doon.. Pero babalik ako.. At sa pagbabalik ko.. Kasama ko na ang dalawang anghel na ibinigay mo sa akin.. Pangako.. Pagkabalik na pagkabalik ko dito.. Ikaw ang unang una kong pupuntahan.. Lagi mong tandaan kung gaano kita kamahal.. At kung gaano ako nagpapasalamat na ikaw ang naging ama ng mga anak ko.. At ikaw ang naging asawa ko.. Goodbye... For now.. I love you.. Khal..."  i closed my eyes tightly when i said those words... Ang hirap hirap pa ring magpaalam sa kanya.. Ilang buwan na ang nakalipas pero ganoon pa rin.. Ang tanging ipinagpapasalamat ko na lang eh  itong mga anak ko na nakakapagpakalma at nakakapagpapasaya sa akin.. 

" i thought i find you here.. Cess.." napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon.. At sinalubong ako ng nag aalalang mga mata ni jigs.. Ngayon ko lang siya ulit nakita.. Simula ng ilibing si khal.. Minsan dinalaw niya ako sa bahay pero hindi ko siya hinarap.. Iyon ay dahil gusto ko silang iwasan.. Tama.. Iwasan dahil mas ipinapaalala nila sa akin si khal sa tuwing nakikita ko sila.. Hindi lang si jigs ang minsang dumalaw sa akin.. Pati na si brad.. Pero .. Ni isa wala akong hinarap sa kanila.. Dahan dahan siyang lumapit sa kinatatayuan ko.. I gently offered him a smile.. Namiss ko rin naman ang kalokohan nitong lalaki na ito ehh.. 

" k-kumusta? "  i saw him stiffened when he saw my belly.. Pagkabigla, pagkalito at kasiyahan  kitang kita ko yan sa mga mata niya..

" your.. Pregnant? H-how far are you? " kanda bulol niyang tanong sa akin.. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya at ipinatong ko iyon sa medyo may kalakihan ko ng tiyan.. Nanginginig ang mga kamay niya at nanlalamig.. Nagtataka tuloy akong napatingin sa kanya..

" as you can see.. I am pregnant.. Hey, whats with the face.. I am six months pregnant.. Twins to be exact kaya wag ka ng magtaka kung bakit ang laki ng tiyan ko.. Ilang buwan ka bang nawala  dito sa pilipinas at parang gulat na gulat kang malaman na buntis ako jigster samaniego ha!!?" napalunok ito ng maraming beses.. Pero naramdaman ko ang mabini niyang paghaplos sa tiyan ko.. Ngumiti ito ng pagkalaki laki..

" nawala lang ako ng 5 buwan dito.. D-dahil may inasikaso kami nila brad sa us.. Remember noong pinuntahan kita minsan at hindi mo ako nilabas.. Magpapaalam sana ako sayo.. Pero you decided to lock yourself in your room.. You wouldnt face us.. Kaya umalis tuloy kami ng hindi tayo nagkikita.. Pero god.. What a lucky bastard he is!!! Twins ha!!! Congratulations little momma..!! "  he hugged me tightly .. Hindi naman ako naiilang kay jigs dahil sanay na ako  sa kanya.. Pero there something in his voice and his eyes kanina.. Baka namamalikmata lang ako.. Tumatawang bumitaw ito sa akin..

" i know he was happy right now.. At natitiyak kong masaya siyang pinagmamasdan ka.. Im glad your better than the last time i saw you.. Thanks for this wonderful blessing he gave you.. I can see how much you've change.. You look more better and happy  now.. And mind you.. Little momma.. Your glowing and beautiful ha.. At hindi kita binobola." napailing na lang ako dahil sa mga sinabi niya.. Napatingin ako sa puntod ni khal ..

" he's very hard to forget.. Hanggang ngayon jigs.. Nandito pa rin yung sakit.. I am missing him.. Every night.. I am dreaming of him.. Every memories of him.. It always  haunting me in my sleep.. Pero i learned to cope.. To bear the pain.. Dahil sa dalawang anghel na nasa tiyan ko.. They help me .. Really really help me.. I am leaving jigs..  I dont know kung kailan ako makakabalik.. Sa paris kung nasaan nakatira ang lolo at lola ko.. But i will definitely comeback here.. Siguro sa pagbabalik ko dito..  Kasama ko ng naglalakad ang mga anak ko dito.." hinawakan ni jigs ang mga kamay ko marahan yung pinisil.. He gently wipe my tears with his free hand..

" do it.. Kung anong alam mong tama.. I will visit you there or kahit si brad.. Once a month or twice a month.. To check up on you.. Wag ka ng tumanggi dahil .. That's our duty.. Yung lang ang tanging magagawa namin para makabawi kami sayo.. I'm sorry.. Kung hindi namin siya nailigtas.. Kung nahuli kami.. Per----

" its all in the past now.. Jigs.. Alam kong ginawa niyo ang lahat ng makakaya niyo.. Doon pa lang nagpapasalamat na ako sa inyo.. Wala akong sinisisi at hindi ako nagalit kahit kailan sa inyo..  So lets forget about it.. Salamat.. Salamat ng maraming marami.. Alam kong huli na ang lahat ng sinabi ko pero.. Salamat sa pagliligtas niyo sa akin.. At alam kong pinilit niyo rin siyang hanapin at iligtas.. Utang ko sa inyo ang buhay ko at ng mga anak ko.. "  i gently kiss his right cheek and murmur my thanks to him again.. Nakangiting tumingin lang ito sa akin habang namumula ang pisngi nito.. Mukhang nabigla yata ito sa ginawa ko.. Nakikita ko sa katauhan niya ang dalawa kong kapatid.. Nothing more nothing less.. He's like a brother to me.. A friend like gab.. 

" h-halika na.. Kanina ka pa hinihintay ng mga kapatid mo sa sasakyan.. Sila ang nagsabi sa akin na nandito ka eh.. Sabi nila kausapin daw kita at sunduin na.. Dahil gumagabi na.. Baka daw mapaano ka ehh.." nagkakamot pa ito ng ulo habang sinasabi niya iyon sa akin..

Marahan akong umupo at hinawakan ko ang lapida ni khal.. Ilang beses kong hinaplos haplos iyon..  Para bang sa paraan na iyon nahahawakan ko siya... Goodbye for now.. Mine.. Aalis ako pansamantala.. Lalayo.. Pero babalikan kita... And i promised sa pagbabalik ko dito.. Makikilala mo ang mga anak mo.. I love you.. Mine.. So much.. Hindi ako nag hesitate na yumuko at marahan kong dinampian ng halik ang lapida niya.. I felt a warm feeling on my heart and on my belly.. Mukhang nagpapaalam din ang mga anak ko sa kanya.. Mukhang alam nilang nandito kami sa puntod ng daddy nila.. Napatingin ako sa kamay na inabot ni jigs para alalayan akong tumayo mula sa pagkakaupo ko.. Inabot ko iyon at sinulyapan ko ulit ang puntod niya.. Bago kami .. Tumalikod at umalis sa lugar na ito... I felt my tears.. Gently falling down my face..

Goodbye...

Goodbye, mine..

I love you...

And i will come back...

==================================

Did i heard it right?

She's pregnant!!?? 

Buntis siya....

I felt my heart beats wildly in my chest...

 i felt a pang of guilt...

As i heard her lovely voice...

My eyes began to watered..

She's pregnant not with one baby...

But two...