Ozan dudaklarını Yaren'den ayırıp alnını ona yasladı. İkisininde gözleri kapalı salonun ortasında duruyorlardı. Yaşadıkları yoğun duyguların vücutlarına verdiği hisle mutlulardı.
Ozan onun bir şey söylemesini bekliyordu ama Yaren'den ses çıkmıyordu. Ozan gözlerini açıp ona baktı, saçlarını okşayarak geriye attı.
-Yaren bana bak güzelim.
Yaren, kendini rüyada gibi hissediyordu. Gözlerini açınca sanki uyanacak ve her şey yok olacaktı. Yıllardır bu anı hayal etmişti.
-Korkuyorum Ozan
-Neden?
-Bunun bir rüya olmasından
Ozan gülümseyip burnundan öptü.
-Rüya değil, aç gözlerini
Yaren yavaşça gözlerini açtı. Ozan ona gülümseyerek bakıyordu. Kollarını sevdiği adama dolayıp sıkıca sarıldı. Rüya değil gerçekti. Yıllardır tek taraflı duyduğu aşk karşılık görüyordu. Duaları kabul olmuştu. Oza
