ฉลามมาส่งฉันที่ร้านและดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมกลับไปง่ายๆ
“ไหนบอกว่าต้องกลับบ้านไง” ฉันยังไม่ได้ลงจากรถเพราะสงสัยเมื่ออีกคนบอกจะรอรับตอนเลิกงาน
“ไม่กลับแล้ว”
“ถ้าเป็นเรื่องวันนี้ดาบีโอเคจริงๆ”
“…โกหกหรือเปล่า”
“จริงๆ ก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไร แต่ไม่มีสิทธิ์หรอก”
“จะประชดให้ได้อะไร”
“ไม่ประชด รู้อยู่แล้วไงว่าฉลามเจ้าชู้”
“ก็ไม่ขนาดนั้น” สายตาคมคู่นั้นที่มองมาทำให้ฉันต้องนิ่งราวกับถูกมนต์สะกด “สำหรับฉันเธอเป็นที่หนึ่ง”
“อยากเป็นคนเดียวมากกว่า”
“……..” ฉลามพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เขาไม่ได้พูดอะไรต่อทำให้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน
“ไม่ต้องรอรับนะเดี๋ยวให้ดลไปส่ง” พอฉันพูดชื่อดลออกมาก็ถูกคนที่นั่งข้างๆ จ้องเขม็งอย่างหาเรื่องทันที
“จะอะไรกับมันนักหนา เธอให้มันไปส่งสามวันแล้วนะดาบี” จริงอย่างที่ฉลามว่า สามวันที่ผ่านมาฉันให้ดลไปส่งที่หอพักแทนการให้ฉลามมารับ แต่มันไม่ได้มีอะไรจริง
