BAD HEART 7 อย่าทำ 1/2

1399 Words

ตึกตึก ครืดดด ครืดดด ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปยังใต้ตึกคณะของตัวเองก็รู้สึกได้ถึงเสียงโทรศัพท์ของตัวเองที่สั่นขึ้นมาไม่หยุด ฉันจึงก้มลงหยิบขึ้นมาดู P’Som ติ้ด! “ค่ะ พี่ส้ม” (น้องวี ขอโทษที่โทรมารบกวนนะคะ หนูเรียนอยู่รึเปล่า) “ไม่เลยค่ะ วีเพิ่งถึงมหาลัยเอง พี่ส้มมีอะไรรึเปล่าคะ” (พอดีวันนี้พ่อพี่ไม่สบาย พี่เลยจะมาขอสลับเวรปิดร้านกับหนู วีสะดวกไหม) “วันนี้เหรอคะ” (ใช่จ้ะ) “ได้ค่ะ เดี๋ยวเราสลับกันก็ได้ แต่พี่ส้มอย่าลืมไปแจ้งบอกพี่ปราบนะคะ” (จ้ะ เดี๋ยวพี่บอกพี่ปราบเอง) “โอเคค่ะ ยังไงไลน์มาบอกวีนะคะ” (จ้า ขอบคุณนะน้องวี) “ค่าา” แล้วปลายสายก็กดวางสายไป โดยฉันเองก็เดินเข้าไปยังใต้ตึกด้วยท่าทีปกติ “วี! ทางนี้ ๆ ๆ” เสียงน้ำขิงตะโกนเรียกฉันดังขึ้น ทำให้ฉันหันไปตามเสียง แต่แล้วก็น้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าน้ำขิงนั้นกำลังนั่งอยู่กับพวกใคร “สะ...สวัสดีค่ะ” ฉันก้มหัวทักทายพี่ขุนกับพี่คินที่นั่งอยู่ ก่อนจะหันไปยังคนตัวสูงอีกคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ “สวัสดีค่ะพี่ดิน” ฉันมักจะทำแบบนี้อยู่ตลอด ทักทุกคนปกติก่อน แล้วก็ปิดท้ายด้วยพี่ดินแบบนี้ทุกครั้ง “...” ใบหน้าหล่อก็นั่งเงียบไม่สนใจ “นั่งก่อนสิ” พี่คินเอ่ยบอก ทำให้ฉันมองหน้าพี่เขาพร้อมกับทำท่าจะนั่งลงยังด้านข้างพี่ดิน แต่... พึ่บ! อยู่ ๆ มือหนาของพี่เขาก็หยิบชีตไปวางไว้ด้านข้างเพื่อจงใจไม่ให้ฉันนั่ง “...” ฉันก็ยืนนิ่งไปทันทีด้วยความรู้สึกบางอย่าง “มานั่งข้างพี่สิ” เสียงพี่คินเอ่ยบอกฉันด้วยความใจดี “ค่ะ” ฉันก็ฝืนยิ้มตอบกลับไป ก่อนจะเดินไปนั่งตามที่พี่เขาบอก “แล้วนี่เรารู้รึเปล่า ว่าวันนี้เสรีจิตอาสาเรียนที่คณะเรา” พี่คินถามฉัน “เอ่อ ไม่ทราบเลยค่ะ รู้แค่ว่าน้ำขิงนัดมาเจอใต้ตึก” ฉันตอบออกไป จริง ๆ เกือบจะมาสายแล้วด้วยซ้ำ เพราะเมื่อคืนฉันปิดร้านดึกทำให้วันนี้มึน ๆ ไม่ค่อยได้นอน “อืม งั้นก็รู้ไว้นะ” แล้วพี่คินก็ส่งยิ้มใจดีมาให้ฉัน ทำให้ฉันยิ้มตอบพี่เขากลับไป “อาจารย์เข้าห้องละ ไปเลยปะ” พี่ขุนถามขึ้น และใช่...วันนี้ฉันต้องเรียนกับพวกพี่เขาในวิชาเสรีจิตอาสาที่ลงไว้ “อืม” พี่ดินตอบพร้อมกับหยิบชีตลุกขึ้นเดินออกไปจากโต๊ะไป “...” ฉันก็นั่งมองตามแผ่นหลังกว้าง “มันก็แบบนี้...” “...ถอดใจรึยัง” เสียงทุ้มของคนด้านข้างถามฉัน “ยังค่ะ” “หึ หนักแน่นดีนี่” พี่คินยิ้มบอกฉัน ก่อนที่เราสองคนจะพากันเดินขึ้นไปยังห้องเรียน @ในห้อง ขณะที่ฉันกับพวกพี่ขุนกำลังเดินเข้าไปยังห้องเรียนนั้นก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงใบหน้าคุ้นเคยคนหนึ่งกำลังยืนคุยกับพี่ดินอยู่ เธอก็คือผู้หญิงคนนั้นไง ที่เคยทักพี่ดินวันนั้นแต่โดนเขาไล่ “ดิน เรียนเซคเดียวกันจริง ๆ ด้วย” “...” พี่ดินก็นั่งนิ่งไม่สนใจ “ตรงนี้มีคนนั่งรึเปล่า ถ้าไม่มี...” “มีแล้วค่ะ” น้ำขิงที่ยืนอยู่ข้างฉันตะโกนตอบกลับไปแทน ทำให้ใบหน้าสวยของผู้หญิงคนนั้นหันมามองยังพวกเรา “ที่ตรงนั้น...” “...เพื่อนฉันนั่งค่ะ” “...” ฉันหันไปทำหน้าเหวอใส่ยังน้ำขิงที่ชี้นิ้วมายังฉันอยู่ทันที “จริงเหรอ” ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าถามฉัน “เอ่อ...” “จริง ฉันเป็นคนจองให้น้องเอง” พี่ขุนรีบเอ่ยช่วยเพื่อให้คำพูดของน้ำขิงมีน้ำหนักมากยิ่งขึ้น “อ่อ” รุ่นพี่คนนั้นก็ทำหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทีปกติ แต่ก็ไม่วายลอบมองหน้าฉันหน่อย ๆ “ฟู่ว” ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจหลังจากที่พี่เขาเดินออกไป บอกตามตรง...ฉันเป็นคนไม่ค่อยชอบเวลามีเรื่องอะไรกับใครสักเท่าไหร่ ฉันชอบอยู่เงียบ ๆ ง่าย ๆ มากกว่า “ดีนะเป็นคนพูดง่าย” พี่คินเอ่ย “จริงค่ะ” ฉันเองก็พยักหน้าตอบกลับไปอย่างเห็นด้วย “ไปนั่งสิ” พี่คินบอกฉัน “คะ?” “ข้างไอ้ดินไง...” “...เป็นที่ของเราแล้วไม่ใช่เหรอ” “...” ฉันก็ยืนเม้มปากไปกับคำพูดของพี่คิน “หึ” พี่เขาก็ยิ้มเดินไปนั่งยังที่ข้างพี่ดินอีกด้าน โดยฉันเองก็ตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งด้านข้างคนตัวสูงเช่นกัน พึ่บ “ขอนั่งด้วยนะคะ” ฉันส่งยิ้มบอกอีกคนออกไป “...” แต่พี่เขาก็นั่งนิ่งไม่สนใจ ซึ่งฉันเองก็เริ่มจะชินอยู่บ้างแล้วแหละกับท่าทีพวกนี้ “เอาล่ะนักศึกษาทุกคน อย่าลืมเซ็นในเช็กชื่อนะคะ” เสียงอาจารย์เอ่ยบอก ก่อนที่จะเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับโครงการจิตอาสา “ปีนี้เราได้รุ่นพี่ปีสี่มาช่วยหลายคนเลย ยังไงหากใครมีอะไรแนะนำสามารถบอกลงในกลุ่มไลน์ที่อาจารย์ตั้งไว้ได้เลยนะ” “ค่าา” นักศึกษาก็ตอบรับกลับไป “เอ่อ แล้วอย่าลืมรายงาน” “คะ? รายงานอะไรคะอาจารย์” รุ่นพี่ปีสามคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น “นี่อาจารย์ยังไม่ได้บอกพวกเราเหรอ” “ยังค่า” “โอเค งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวถือโอกาสพูดตรงนี้เลยแล้ว วันนี้มาเรียนกันครบไหมเอ่ย” “ขาดสองคนค่ะ” “อะ งั้นเดี๋ยวอาจารย์บอกตรงนี้แล้วจะไลน์ลงในกลุ่มอีกที เรื่องรายงานนะคะ เป็นรายงานกลุ่ม จะมีด้วยกันสองรอบ ซึ่งก็คือรอบก่อนเราไปร่วมทำจิตอาสา แล้วก็หลังจากที่เราทำจิตอาสาเสร็จ” “เป็นรายงานแบบไหนเหรอครับ อาจารย์” “ก็แค่แนวการปฏิบัติงานก่อนไป การวางแผนจะทำ แล้วก็ประวัติเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสถานที่ที่เราจะไป” “แล้วตกลง เราจะไปที่ไหนเหรอครับ” “ขุนพล บอกน้อง ๆ เลยค่ะ” อาจารย์หันมาพูดกับพี่ขุน “ครับ ตอนนี้นะครับยังไม่ได้มีการตกลงว่าจะไปที่ไหน จึงอยากจะให้ทุกคนใช้วิธีการโหวตมากกว่าครับ เนื่องจากมีหลายโรงเรียนเลยที่ต้องการความช่วยเหลือจากโครงการของเรา” พี่ขุนตอบ “แล้วเราต้องไปลงมือทำจริง ๆ ไหมคะอาจารย์” รุ่นพี่คนหนึ่งถามขึ้น “ไปทำจริงค่ะ ทุกคนต้องไปนะคะ มันสำคัญมากต่อคะแนนแล้วก็ทุกอย่างเลยค่ะ...” อาจารย์ตอบ ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ขุน “...เรื่องการโหวต อาจารย์ว่าอาจารย์ได้ไอเดียอะไรบางอย่าง” “อะไรเหรอครับ?” พี่ขุนถามออกไป โดยทุกคนก็มองไปยังอาจารย์ที่ยืนอยู่ “เรื่องรายงานนะคะ อาจารย์จะขอเพิ่มเป็นให้ทุกกลุ่มเสนอชื่อโรงเรียนที่คิดว่าเข้าข่ายของโครงการของเรามากที่สุด รวมถึงเขียนประวัติและสิ่งต่าง ๆ ที่เราต้องเข้าไปช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือหน้าที่อะไรก็แล้วแต่ ทำมาให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากกลุ่มไหนทำออกมาได้ดีที่สุด อาจารย์ให้ยี่สิบคะแนนเต็ม ก่อนไปลงมือทำค่ะ” “ยี่สิบคะแนนดิบเลยเหรอ...บลา ๆ ๆ” แล้วเหล่านักศึกษาก็ต่างพูดคุยเกี่ยวกับคะแนนแล้วก็รายงานที่ได้รับมอบหมาย “จับกลุ่มกันเองได้เลยนะคะ กลุ่มหนึ่งไม่ควรเกินห้าคนค่ะ” พูดจบ อาจารย์ก็นั่งลงอ่านเอกสารตรงหน้า กลุ่มละไม่เกินห้าคนงั้นเหรอ... “งั้นกลุ่มเราก็ครบแล้ว” เสียงพี่คินเอ่ยออกมา ทำให้ฉันหันไปมองหน้าพี่เขา ก่อนจะได้ยินพี่เขาพูดต่อกับพี่ขุน “มีฉัน แก ไอ้ดิน น้องน้ำขิง แล้วก็น้องวี ครบแล้ว” ฉะ...ฉันด้วยงั้นหรอ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more