เพียะ!!
ฝ่ามือเล็กฟาดเข้าไปบนแก้มซีกขวาของเอ้ดเวิร์ดอย่างแรง ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความโกรธ ฉันกัดริมฝีปากแน่น เขาดูจงใจยั่วโมโหฉันและตอนนี้ฉันรู้สึกโกรธมากโกรธจนลมออกหูไปหมด เอ็ดเวิร์ดมีรูปพวกนั้นอากิระก็คงมีเหมือนกัน จะทำยังไงดี พวกเขาคิดจะใช้รูปถ่ายพวกนั้นมาบังคับข่มขู่ฉันใช่ไหม ทำไมอยากทำลายชีวิตฉันมากขนาดนี้ ชอบเหรอ? ไม่ใช่แน่ๆ ..สำหรับพวกเขามันก็เป็นเเค่ความใคร่และความเห็นแก่ตัวมากกว่า
" ฉันคิดว่านายจะมีเตุผลมากกว่าอากิระซะอีก ..แต่ฉันคงคิดผิด ะชพวกนายสองคนนี่มันเลวทั้งคู่ ไม่แตกต่างกันเลยสักนิด หลังจากนี้ไปช่วยหายไปจากชีวิตของฉันจะได้ไหม อย่ามายุ่งกับเพื่อนๆของฉันด้วย ไม่งั้นฉันจะ.."
" หึ จะทำอะไร? ร้องไห้แงๆไปฟ้องพ่อกับแม่หรือไง ฉันพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างนะ ไม่ใช่เด็กอายุสิบสี่เหมือนห้าปีก่อนแล้ว ถ้าให้เดา..พ่อแม่เธอก็คงชอบใจมากกว่าที่ได้ฉันเป็นลูกเขย..เพราะครอบครัวเราทั้งคู่ก็สนิท
