คอนโดใบพลู
ผู้ชายร่างสูงในชุดยูนิฟอร์มมหาลัยเอกชนชื่อดังที่ยืนหันหลังพิงประตูห้องทำให้เท้าที่กำลังก้าวออกไปหยุดชะงักทันที เห็นแค่ด้านหลังฉันยังรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร วันนี้..มันช่างเป็นวันซวยของฉันจริงๆ รู้สึกเหนื่อยเดินไปที่จะหนีไปไหนแล้ว ร่างกายก็อยากนอนหลับพักผ่อนเต็มที ฉันตัดสินใจเดินตรงไปห้องของตัวเองที่มีอากิระยืนทำหน้ายักษ์หงุดหงิดใส่ ผมของอากิระไม่ได้เป็นสีบรอนซ์ซีดแล้ว เขาย้อมกลับมาเป็นสีน้ำตาลเข้มตามสีผมเดิมของเขา ผมสีนี้ทำให้อากิระดูหล่อมากขึ้นกว่าเดิมอีก ฉันสำรวจสายตามองดูผมและใบหน้าของเขาอยู่ครู่หนึ่งและดูเหมือนอากิระจะรู้ตัว เขายิ้มออกมาและนั่นก็ทำให้ฉันเบือนหน้าหนีทันที หัวใจกระตุกและเต้นเเรงขึ้นจนฉันรู้สึกแปลกๆ
ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายรีบแตะคีย์การ์ดที่หน้าประตูห้องเพื่อจะเปิดประตูเข้าไปด้านใน เหนื่อยและขี้เกียจจะทำสงครามน้ำลายกับเขาอีกคน
" กลับมาช้าจัง เธอเล
