อีกหนึ่งเดือนต่อมา
ตอนใกล้ค่ำ ที่กลางไร่ข้าวโพดของพ่อเลี้ยงพันไตรในจังหวัดน่าน
พันไตรกำลังยืนอยู่ใกล้ๆ กับรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีส้มคันใหญ่ของเขาที่จอดอยู่ท่ามกลางไร่ข้าวโพด ทอดสายตาจ้องมองเรือนร่างบอบบางคุ้นตาที่นั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้ามาถึงกลางไร่
“ดาว... ”
พันไตรสลัดศีรษะ ยกมือข้างหนึ่งขยี้ตา หากภาพตรงหน้าก็ไม่ได้พร่าเลือนเหมือนความฝันแต่อย่างใด
“พี่พัน... ”
หญิงสาวเรียกชื่อเขาขณะตรงรี่เข้ามาหา พันไตรก้าวยาวๆ จนเกือบจะกลายเป็นวิ่งออกไปรับ
ท่ามกลางลำแสงแดดสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำที่สาดย้อนมาจากทางด้านหลังของพี่เขย ทำให้เขาแลดูสง่าผ่าเผย รองเท้าบูทสีดำยาวเกือบถึงเข่ายิ่งส่งให้ร่างนั้นดูองอาจสมชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว แผงอกกว้างและปั้นไหล่ตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อยีนส์สีน้ำเงินคราม หมวกหนังปีกกว้างที่เขาสวมใส่อยู่บนศีรษะยิ่งเสริมส่งให้พันไตรดูคล้ายพระเอกในหนังคาวบอยฝรั่งยั
