“พี่ขอโทษที่เผลอรุนแรงไปบ้าง... แต่อยากให้รู้ว่าทั้งหมดที่ทำลงไปก็เพราะความรักที่มีต่อเอ็งล้วนๆ”
“กลับไปอยู่กับพี่เถอะนะ... ”
“พี่มาเสียเวลาตื๊อฉันทำไม... มีผู้หญิงมากมายอยากได้พี่เป็นผัว... ทำไมไม่เอาล่ะ”
“ไม่ต้องมายัดเยียดผู้หญิงคนอื่นให้พี่... สาบานแล้วไงว่าชีวิตนี้พี่จะเอาเอ็งคนเดียว”
พันไตรไม่ใช่ผู้ชายที่จะเปลี่ยนใจง่ายๆ
“แบบนี้ไม่รู้จะเรียกว่าฉันโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่”
“ต้องเรียว่าโชคดีสิ”
เขารีบตอบ
“พี่หิวไหม”
“หิวสิ... เอ็งดูดเรี่ยวแรงพี่ไปหมดแล้ว... เดี๋ยวพี่โทรสั่งอาหารขึ้นมาให้ อยากกินอะไรล่ะ... ว่ามาเลย”
“ไม่เอา... ไม่กินในนี้ ออกไปกินข้างนอกกันเถอะ ฉันอยากกินข้าวต้มหรือไม่ก็ก๋วยเตี๋ยวข้างทาง”
“ไม่มีปัญหา... อะไรก็ได้ทั้งนั้น”
ในเวลาต่อมา
“หิวมากไหม?”
พี่เขยถามด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ... ก็พี่พันหื่นสุดๆ ทำจนฉันหมดแรง”
หล่อนเหลือบมองหน้าเขาด้วยสายตาเข
