หลายวันผ่านไป
ฉันทำเรื่องคืนห้องและย้ายกลับมาอยู่บ้านแล้วค่ะ หนึ่งปีเต็มที่อยู่คนเดียวได้เรียนรู้อะไรเยอะเลยแถมยังแอบไปเที่ยวบ่อยด้วย
“เรียนเป็นยังไงบ้าง” เสียงเพลงเอ่ยก่อนจะนั่งลงตรงข้ามฉัน
“เรื่อย ๆ ยากแต่ก็ไม่แย่ แล้วเธอล่ะ”
“สนุกดีแต่กิจกรรมโคตรเยอะ”
“พอกันแหละแต่ฉันเหนื่อยจนชินแล้วไง”
“ก็แน่สิทำงานมาตั้งนานแล้วนี่”
“ไม่ได้หรอกใช้เงินเก่งต้องหาเงินเก่งด้วย ว่าแต่คืนนี้ไป...”
“ไม่ไปครับ” นั่นแหละค่ะ เสียงสวรรค์ดังมาแต่ไกล “ไว้รอพี่หยุดก่อนนะเมาเละเทะใครจะดูแล”
“หนูดูแลตัวเองได้พี่หวงเมียก็บอกมาเถอะ”
“ทั้งสองคนนั่นแหละ แต่ถ้าพูดไม่ฟังจะลองแอบไปก็ได้นะ”
“คิกคิก ขอบคุณที่ชี้ทางนะคะ”
“ประชด!”
... : ฮ่า ๆ
ช่วงเย็นฉันออกมาตลาดกับแม่ค่ะก็ซื้อของกินกันตามประสา
“แม่จะไปดูเสื้อผ้าสักหน่อย”
“งั้นเจอกันที่รถนะคะหนูจะไปหาของกินทางโน้น”
“โอเค”
แยกกับแม่ฉันก็เดินดูนั่นดูนี่ไป
