The Player & The Pretender

KOLBOY

CHAPTER 6

 ARWIN'S POINT OF VIEW

Mahirap mamera sa mga babae ngunit madali sa mga nakakasalumuha kong mga bading na noon pa man ay alam kong gusto akong makuha. Wala akong karanasan sa ganoon ngunit mas matindi ang kagustuhan kong lumayo. Mauubusan ako ng oras kung sa pagiging crew lang ako aasa. Matagal ko ring pinag-isipan iyon. Sobrang hirap sa akin ang magpagamit lalo pa't kinikilabutan ako sa pandidiri. Marami akong naging fling na mga kaklaseng babae. Masaya kasi yung may girlfriend kang nag-aalaga, gumagawa ng assignment mo o magpakopya sa exam dahil nga tamad akong mag-aral. Papalit-palit din ako ng nobya. Dahil gwapo, madaling makahanap ng pamalit. Kung maarte na ayaw pahalik, payakap o mahirap ikama, break na agad. Fourth year high school ako nang unang makakama ng kaedad kong babae. Kinabahan man ngunit nang nandoon na't ramdam ko ang sarap at init ng lagusan sa paglabas-masok ng may kalakihan kong batuta ay alam kong dapat ini-enjoy ang ganoong bahagi ng buhay. Wala sa plano ang makabuntis. Turo ng katropa kong sanay sa ganoon, hugutin agad kung ramdam ang pagputok ng kaligayahan. Mahirap gawin iyon dahil kulang sa sarap ngunit kailangang gawin kaysa ang bumuhat ng responsibilidad na hindi pa kaya. Lalo nang may panghahawakan si Papa sa akin kung makaaksidente akong makabuntis. Lalo na akong hindi makaalis sa poder niya. Lalong walang mangyari sa aking pangarap. Panira lang ang babae sa plano kung aksidenteng makabuntis.

Dumating ang unang gabing nasabak ako sa isang desisyong hindi ko man lang pinangarap o ginusto pero dahil sa tawag ng pangangailangan ay kailangan kong pagdaanan. Tatlo. Kailangan ko nang tatlong bakla para makaalis ako sa poder ni Papa. Kapag sinuwerte kahit isa lang na malaki magbigay ay ayos na. Kailangan ko lang kasi ng pamasahe papuntang Manila, pocket money at pang-enrol. Didiskarte na lang ako ng dagdag kapag naroon na ako sa Manila.

Mahirap makipag-negotiate sa text ngunit dahil virgin sa bakla at guwapo, hindi ako palalamang sa isang naging teacher kong noon pa man ay alam kong laway na laway na sa akin. Kahit sa isang government employee na madalas akong nadadaanan sa harap ng aming bahay na walang pang-itaas na damit at humihinto pa siya para abutan ako kunyari ng miryenda ay pinatosko rin. Ang huli ay ang nakasalubong ko sa Mall na matikas na't kilos lalaking-lalaki na halata ring may sinasabi sa buhay. Marami pang nakaabang sa listahan ngunit tatlo lang ang kailangan ko para makubra ang perang kailangan ko. Kung hindi nila kaya ang presyo ko, may makokontak pa akong iba. Sa edad kong labim-pito noon, alam ko na kung sino ang baklang mapera at baklang nagpapa-impress lang para makamura. Maraming baklang ganoon, payaman ngunit wala naman. Mga baklang gumagamit ng impression para makahada.

Bukod sa bigay muna bago hubad, may kondisyon pa akong bawal halikan ako sa mukha o lawayan ang katawan. Doon lang sa alaga ko sila puwedeng tumutok. Take it or leave it! Matapang ako sa hamon na iyon dahil sa alam kong marami pang puwede kung ayaw nila sa patakaran ko. Kinakabahan ako nang una. Nahihiya akong pumasok sa hotel. Kailangan ko pang magsumbrero at magsuot ng jacket at itaas ang kuwelyo nito para matakpan ang kalahati ng aking mukha. Ni hindi ko magawang tignan sa mata ang magandang receptionist na pagsasabihan ko ng room number. Ngunit kailangan kong kapalan ang mukha ko para sa isang pangarap na malayong matutupad ko kung dito lang ako sa GenSan at hahayaang si Papa ang magpapatakbo ng aking buhay.

Pagpasok ko ay kaagad akong inakbayan ng teacher kong bakla. Kinilabutan ako sa naramdaman kong pandidiri ngunit nandoon na ako. Kailangan kong tapangan ang aking sikmura. Nang hinahaplos niya ang aking hita pataas sa aking kaselanan ay napapikit na lang ako.

"Bayad muna, sir," mahina ngunit makapangyarihan kong wika.

"Hindi ba puwedeng saka na lang?"

"Hindi puwede, sir. Usapan namang bayad muna hindi ba?" Tumayo na ako. Akmang aalis na lang kung hindi siya susunod sa usapan.

"Sige. Eto na nga!" Napakamot pa ito. “Hindi ka talaga pautak e. Parang hindi mo ako teacher ah.”

“Nasa hotel tayo, Sir. Wala na sa classroom.”

Binunot niya ang pitaka niya at pagkaabot niya ay binilang ko agad. Hinawakan ko iyon. Pinahiga niya ako sa malambot na kama. Pinabayaan ko lang siya. Inilagay ko ang nanginginig kong kamay sa aking noo habang hawak ang perang kabayaran ng ginagawa kong kababuyan sa aking katawan. Ayaw kong isiping bakla ang gumagawa no'n sa akin. Ramdam ko ang panginginig ng kamay niya habang tinatanggal niya ang sinturon ko. Bumunot ako ng malalim na hininga nang dahan-dahan niyang tinanggal ang butones ng aking pantalon at binaba ang aking zipper. Dumaan ang kamay niya sa malambot-lambot ko pang batuta. Hindi ko alam kung paano niya iyon mapapagalit. Sa babae ako sanay. Iyon ang sa tingin ko at pinaniniwalaan kong aangkin lang doon. Nang ibinaba niya ang aking pantalon kasunod ng aking puting brief ay alam kong mangyayari na ang kinatatakutan ko. Hindi ako nagbukas ng aking mga mata. Kailangan kong lunurin ng imahinasyon ko ng alaala ng mga babaeng naikama ko na. Makakatulong siguro iyon sa ginagawa ko ngayon. Hindi ako pumayag na hubarin pa niya ang damit ko. Batuta ko lang ang puwede niyang galawin at pagsawaan. Iyon lang ang nasa kasunduan. Wala siyang puwedeng gawin kundi ang isubo iyon. Walang halik, walang romansa. Hawak ko na ang bayad. Kung lalamangan niya ako, puwede na akong umalis. Hanggang sa naramdaman ko na lamang ang kakaibang sensasyon ng bibig niya sa aking alaga. Ibang hagod, ibang sarap. Ngunit pinapakiramdaman ko lang iyon. Ayaw kong tignan kung paano niya ginagawa iyon sa akin. May kiliti na kasamang kakaibang init. Ang lambot ng bibig at dila niya ang nagpadala sa akin sa kakaibang mundo ng sarap. Naisip kong puwede rin pala. Na hindi lang lagusan ng babae ang makapagbibigay sa akin ng sensasyong iyon. Hanggang sa napakagat na lang ako sa aking labi. Bumilis ang paglabas-masok at hindi ko na namamalayang napapamura ako sa kakaibang dating. Umunat ang aking mga paa. Sandaling tumigil ang t***k ng aking puso at sumabit ang aking paghinga. Kasunod na ng pagsambulat ng dagta.

Hindi ako makapaniwala. Hindi ko inaasahang may sarap din pala sa bibig ng bakla. Ngunit tapos na. Nakaraos na. Kumuha ako ng tissue at pinunasan ko ang kumalat na dagta sa aking makinis ngunit tinutubuan ng pinong buhok na aking puson. Naglagay din ako ng alcohol kahit pa dama ko ang kakaibang init nito sa kaselanan ko ay kailangan kong gawin. Mahirap na't baka may maiwan doong mikrobyo. Nang sigurado akong malinis na ay saka ko itinaas ang brief ko. Nakita kong may ginagawa siya sa sarili niya habang nakatitig sa alaga ko. Ngunit tapos na ako. Tapos na ang usapan. Kahit anong pigil ni Sir at pakiusap na sandali lang at siya rin daw muna ang dapat makaabot sa rurok ng sarap bago ko itago ang aking alaga ay hindi ko na siya pinagbigyan. Iyon na yun. Nakuha na niya ako. Nagawa ko na ang aming usapan.

Yung pangalawa na Government Employee, iba naman ang gusto. Nang una, akala ko hindi puwede. Ngunit dahil mas nilakihan niya ang bayad kailangan kong gawin ang pinagagawa niya sa akin. Kailangan ko siyang pasukin ngunit dapat may proteksiyon. Pikit-mata ko na namang ginawa iyon. Pakiramdam ko tuloy ako ang tumatrabaho. Ako ang nagpapagod. Ako ang kumakana. Pero totoong ako nga talaga ang nag-eeffort. Gusto ko sana yung tulad ng kay Sir na humiga lang at pumikit hawak ang bayad sa akin. Ngunit may kasikipan din naman pala siya. Habang tumatagal ay ramdam kong walang halos pinagkaiba ang ginagawa ko sa mga babaeng nakasiping ko. Ginawa kong parang babae si Government Employee. Doon ay sagad ang sarap. Hindi ko kailangang bunutin nang nagpupumiglas na ang dagta dahil sa takot na makabuntis. Nanatili sa loob hanggang narating ko ang tagumpay. Ngunit tulad ng nauna, pagkatapos kong magpaputok ay hudyat na din na tapos na ang kontrata. Kailangan ko nang umalis kaagad. Madiskarte lang siya dahil habang ginagawa ko iyon sa kaniya ay nilalaro na niya ang sarili niya. Mautak. Marunong! Sumabay sa akin kaya hindi siya talunan.

Yung pangatlong Businessman na nakasalubong ko lang sa Mall, iba ang trip. Gusto niya, lalaruin ko ang sarili ko sa harap niya. Habang pinapanood niya ako ay sinasabayan din niya ako sa pagsasariling sikap. Bukas ang ilaw. Kita ang maputi at makinis kong katawan. Ang maganda at lalaking-lalaki na hubog ng aking kahubdan na para bang nakahain lang sa kaniya ngunit hindi niya kinakain. Sa totoo lang nakadagdag ng pagkaasiwa sa akin ang halos pagluwa ng mata niyang nakatunghay sa akin. Ngunit pikit-mata kong ginawa ang gusto niya. Pareho naman kaming lalaki at ginagawa din naman nya sa sarili niya ang ginawa ko kaya ayos lang sa akin. Kailangan kong bilisan ang pagpapasaya sa aking sarili dahil sa totoo lang ay nakakaramdam pa rin talaga ako ng hiya na gawin iyon habang pinapanood ng ibang tao. Nauna pa yata siya sa akin. Kaya nang matapos ako, okey na din siya. Iba-iba nga talaga ang trip ng mga bakla. Ngunit sa akin, trip din lang ang nangyari. Trip na nagbigay sa akin ng perang magagamit sa pag-alis sa poder ni Papa.

Nang matapos ang lahat ng iyon at nagkaroon na ako ng sapat na pera para hanapin ang buhay na gusto ko, saka naman ako dumaan sa maraming agam-agam. Paano sila ni Mama? Paano nila ako mapapapatawad? Anong buhay ang susuungin ko sa Manila? Paano kung tama si Papa na wala akong marating sa ambisyon ko? Anong mukhang ihaharap ko sa kaniya kung babalik ako dito na walang-wala? Kaya lang paano ko malalaman ang tugon ng lahat ng agam-agam kong iyon kung hindi ko susubukan? Nagpasya akong takasan sila at simulang pagtrabahuan ang pagkamit sa aking pangarap.

Nang maramdaman ko ang hirap at lungkot ng nag-iisa, ang pagkabigong pumasok sa mga naunang University na gusto kong pasukan para maging Varsity, ang paubos ko nang baong pera ay lalong sumidhi ang galit ko sa tangang bata na iniligtas ko ang buhay noon. Naisip ko noon na dumadaan ako sa ganoong kakumplikadong buhay sa murang edad dahil lang sa hindi siya nag-iingat tumawid. Mababaw na kung mababaw ako at hindi din naman niya ako inobligang tulungan at sagipin siya noon pero kung nag-ingat lang siya, iba sana ang naging takbo ng buhay ko. Bakit gano'n? Ako ang tumulong pero ako pa rin yung dumaan ng matinding hirap.

Nag-aral ako, nagtatrabaho sa gabi at kailangan ko ding patunayan muna ang galing ko sa paglalaro ng basketball dahil nga hindi naman ako nagtapos ng High School na nakilala sa ganoong sports. Pinatigil ako ni Papa maglaro kaya kailangan kong magsimula sa wala at patunayan muna sa University ang galing ko bago ako tuluyang maging bahagi ng kanilang varsity at makamit ang scholarship. Sa panahong pagod ako sa pagiging crew para may pambayad sa tinitirhan kong siksikang kuwarto, sa tuwing kinukulang ako sa pambayad sa tuition fee at kailangan kong ibilad ang katawan ko sa mga bakla at mga matronang pabarya-barya lang ang bayad dahil madami naman din sa Manila ang katulad kong guwapong puwede nilang pamilian, doon lalong sumisidhi ang inis ko kay Brent.

"Tara p're!" Nagulat ako sa tapik ni Brent sa likod ko.

Naputol sandali ang pagbabalik tanaw ko sa masalimuot kong nakaraan. Hindi ko namalayan ang pagtabi niya sa akin sa mahabang bench na inupuan ko.

Tumayo ako. Parang walang narinig.

Tumayo rin siya kasunod ng pag-di-dribble niya sa bolang hawak.

Tumalikod ako. Ayaw kong muli siyang tignan pa.

"Hindi mo na ako naturuan no'n pero dahil idol kita, nagawa ko pa ring matuto sa sarili kong diskarte," pangungulit niya.

Hindi ako sumagot.

"Pare, catch!" ibinato niya ang hawak niyang bola sa akin. Mabilis ko iyong nasalo.

"Hanep p're! Bilis ah! 'Yan yung hinangaan ko sa'yo. Yung liksi mo!"

"O! Hayan! Catch!" buong lakas kong ipinukol ang bola sa kaniya pabalik.

Dahil hindi niya iyon napaghandaan ay tumama ang bola sa kaniyang dibdib.

"Wala ka pala eh! Dapat sa'yo sa mga liga ng barangay lang!" nang-aasar kong ngiti.

Nagsimula na akong maglakad palayo.

"P're, may galit ka ba sa akin? May nagawa ba ako?" tanong niya.

Tumigil ako sa paghakbang.

Hinarap ko siya.

Hindi ko alam kung kailangan na naming mag-usap sa naipong inis ko sa pagkakataon. Hindi man direktang sa kaniya ako magagalit ngunit dahil bahagi siya ng aksidenteng iyon na bumago sa buhay ko kaya hindi ko talaga kayang ibukod siya sa inis ko.

Ang hindi ko alam, ang muli niyang pagdating sa buhay ko ang lalong magdadala sa akin, sa amin ng hindi ko matatanggap na pagbabago!