When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“พี่ตะวันขา ดูนี่สิคะใบไม้สวย” ความประชดประชันเบอร์สุดนี่มันคืออะไร แค่ให้รักกันออกสื่อ มันประชดต้องเบอร์นี้เลยเหรอ แบบนี้เขาเรียกปัญญาอ่อน ผมดึงใบไม้ออกจากมือของเด็กน้อยที่เก็บจากพื้น “ฮ่ะๆ พี่ตะวัน เวลาโดนบังคับผิงมันก็จะเป็นแบบนี้ ต่อต้านเบอร์สุด ผมจะต้องขอแยกทางก่อนนะ นัดหญิงกินข้าวไว้ อ่อ อันนี้อาจจะช่วยพี่ได้” คุณน้องชายกระซิบบางอย่างที่ทำให้ผมต้องมองหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่จรดเท้า มีความเป็นเด็กสูงมาก มากอย่างไม่น่าเชื่อ “พี่พู!! รอนานไหมคะ” เสียงหญิงสาวที่คุ้นหูโบกมือให้เราไหวๆ นัดกับเอ่ออออออ มาริยะไว้เหรอ ไอ้หมอปีศาจมันยอมให้เมียเด็กนัดกับผู้ชายคนอื่นเหรอ!!!! ไอ้นี่มันหวงเมียจะตาย ผมที่กำลังจะแยกกับพูที่หน้าห้างสรรพสินค้า เพราะไม่อยากเจอใครบางคนที่จะอยู่ไม่ห่างเมียเด็กของตัวเอง แต่กลับโดนมือเล็กๆของพัชชาดึงเอาไว้ สองคนนี้เป็นใครนะเหรอ เด็กหญิงตัวเล็กนี่คือมาริยะ เธอเป็นแฟนของหมอ