“พี่ตะวันขา ดูนี่สิคะใบไม้สวย” ความประชดประชันเบอร์สุดนี่มันคืออะไร แค่ให้รักกันออกสื่อ มันประชดต้องเบอร์นี้เลยเหรอ แบบนี้เขาเรียกปัญญาอ่อน ผมดึงใบไม้ออกจากมือของเด็กน้อยที่เก็บจากพื้น
“ฮ่ะๆ พี่ตะวัน เวลาโดนบังคับผิงมันก็จะเป็นแบบนี้ ต่อต้านเบอร์สุด ผมจะต้องขอแยกทางก่อนนะ นัดหญิงกินข้าวไว้ อ่อ อันนี้อาจจะช่วยพี่ได้” คุณน้องชายกระซิบบางอย่างที่ทำให้ผมต้องมองหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่จรดเท้า มีความเป็นเด็กสูงมาก มากอย่างไม่น่าเชื่อ
“พี่พู!! รอนานไหมคะ” เสียงหญิงสาวที่คุ้นหูโบกมือให้เราไหวๆ นัดกับเอ่ออออออ มาริยะไว้เหรอ ไอ้หมอปีศาจมันยอมให้เมียเด็กนัดกับผู้ชายคนอื่นเหรอ!!!! ไอ้นี่มันหวงเมียจะตาย ผมที่กำลังจะแยกกับพูที่หน้าห้างสรรพสินค้า เพราะไม่อยากเจอใครบางคนที่จะอยู่ไม่ห่างเมียเด็กของตัวเอง แต่กลับโดนมือเล็กๆของพัชชาดึงเอาไว้
สองคนนี้เป็นใครนะเหรอ เด็กหญิงตัวเล็กนี่คือมาริยะ เธอเป็นแฟนของหมอ
