“ทำไมทำหน้าเครียดอีกแล้ว”
“ส่งแล้วก็กลับสิคะ จะอยู่ทำไม บ้านไม่มีกลับเหรอ” ฉันถามพี่ตะวันที่ยังอยู่ในห้องของฉันไม่ยอมกลับสักที ฉันจะปรึกษากับพูเพราะตอนนี้ฉันไว้ใจใครไม่ได้เลย
“จะได้ช่วยกันหาทางออกไง”
“ฉันไม่รู้จะไว้ใจใครได้ ฉันจะไม่ยอมโดนหลอกอีกแล้ว” ตอนนี้รอบตัวก็มีแต่คนหลอกลวงแล้ว
“ฉันมีเหตุผลอะไรต้องหลอกเธอ ถ้าเรื่องนี้ยิ่งนาน พ่อฉันก็ยิ่งแย่ ตอนนี้คนที่บ้านกลัวว่าจะเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตก เพราะฉะนั้นเราจะต้องแก้สถานการณ์ พร้อมกับจัดการเรื่องนี้ให้จบไวๆ ฉันอยู่ข้างเธอ” มือใหญ่เอื้อมมาเพื่อจะจับหน้าของฉัน แต่ฉันถอยหลบ ฉันจะไม่หลงเชื่อคำพูดหวานๆของพี่หรอก พี่ใช้กับผู้หญิงมาจนชิน ตอนนี้ฉันเริ่มมีปัญหากับความเชื่อใจ
“จะไปรู้เหรอ กลับไปเถอะค่ะ” ฉันยังคงไล่พี่ตะวัน เพราะฉันจะคุยกับไอ้พู แต่นี่ก็ไม่ยอมไปสักที อะไรของเขาเนี่ยยยย ฉันดันให้พี่ตะวันออกจากห้อง แต่พี่ตะวันไม่ไป โอ้ยยยยย คน
