เล่ห์ตะวัน

EP.5 : เพื่อนรัก Nc++

“ มึง วันก่อนเมาไม่รู้เรื่องเลยว่ะ กลับไงวะ ไอ้ต้นไปส่งเหรอ จำไม่ได้สักอย่าง เมาเป็นหมา เฮ้ออออออ เลิกงานแล้วได้มาช้อปปิ้งแบบนี้มันดีจริงๆ แล้วนี่มึงต้องพกบอดี้การ์ดไปทุกที่เลยเหรอ” ฉันกับโรสที่นัดเจอกันหลังเลิกงาน เรื่องที่ผับวันนั้นนะแหละ มันทำให้ฉันคิดว่าฉันควรจะมี

“กูอาจจะชอบมีแก๊งลูกเป็ด ทำไมวันนี้ถึงเข้า ดอลเช่อ่า ปกติมึงไม่ชอบลายดอกเลยนิ ไหนบอกมันเชย” ฉันถามโรสที่ไม่ชอบลายดอก แต่กลับเลือกกระเป๋าแบรนด์ที่ดอกซู่ซ่าเด่นชัดมาก

“ซื้อเป็นของขวัญให้ผู้ กูไม่ได้รวยเลือกได้แบบมึงนะ ถึงจะสวยแซ่บก็เถอะนะ แต่บอกกูนี่เปย์หนักมากกกก” โรสไล้มือไปกระเป๋าเป้ลายดอก เข้าใจเลือกสวยดีเหมือนกันนะเนี่ย

“มึงก็พูดไป มึงกว่ากูจะเช่าคอนโดให้ต้นดีไหมวะ แบบว่าอยู่ที่เดียวกับกูแต่คนละชั้น ค่าเช่าอาจจะให้ต้นออกเอง แต่แรกเข้ากูจ่ายให้ก่อน ห้องที่ตันอยู่ไม่ไหวว่ะ ครั้งที่แล้วไปหาต้นที่ห้อง ป๊ากูนั้น เกือบเป่ากบาลต้นไปแล้ว แสงเลเซอร์สีแดงฟิ้ววววจ่อกบาล ไม่ไหว ไม่มีความปลอดภัยเลย” ฉันเล่าเหตุการณ์นาทีระทึกให้โรสเพื่อนสนิทฟัง

“มึงมันไม่ผิดต่อพี่ตะวันเหรอวะ มึงจะเป็นซ้อใหญ่เนี่ย”

“ใช่ที่ไหน มันเป็นแค่ข้อตกลงต่างหาก กูไม่ได่คิดอะไรกับพี่เค้า พี่เค้าก็สาวเพียบ มึงสบายใจได้ไม่มีอะไรในก่อไผ่แน่นอน เหมือนมึงกับต้นไง เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ก็ไม่ได้มีอะไร พี่ตะวันยังบอกเลย ให้ใจเย็นก่อนแล้วค่อยโทรไปคุยกัน มึงว่ากูควรซื้อไปให้ต้นบ้างดีไหม” คำถามของฉันทำให้โรสยิ้มออกมา แล้วตอบกลับมาสั้นๆ แค่.......

“อืม”

คำตอบของเพื่อนสาวทำให้ฉันหยิบกระเป๋าสตางค์ของผู้ชายสีน้ำตาลพิมพ์นูนลายดอก ไปจ่ายเงิน ถือเป็นของขวัญขอโทษที่ทำให้รู้สึกไม่ดีก็แล้วกัน ฮิฮิ

.

.

วันนี้หลังจากเลิกงานต้นมาเจอเราที่ห้าง สีหน้าของต้นเศร้ามาก ข่าวร้ายจากต้นคือ ต้นโดนไล่ออกจากงานเพราะครอบครัวของฉันอีกแล้ว แบบนี้ป๊าทำเกินไป ใช้อำนาจไล่ต้นออกจากงานได้ยังไง นี่มันอนาคตของคนคนหนึ่งเลยนะ เพราะอะไรกัน!!! ป๊าไม่เคยไม่มีเหตุผลแบบนี้ แบบนี้มันเกินไปมากแล้วนะ

“ฉันจะไปคุยกับป๊าให้รู้เรื่อง!!!!!”

“ไม่ต้องหรอกมึง พ่อมึงจะหาว่าต้นฟ้องพาลเกลียดใหญ่โตอีก ถ้ายังไม่มีงาน แกไปทำงานกับฉันก็ได้ต้น ยังไงบริษัทฉันก็ใหญ่อยู่ อำนาจพ่อนังผิงมันเข้ามาบีบให้ไล่ออกอีกไม่ได้หรอก กูจะได้ดูกิ๊กให้มึงด้วยไงผิง” โรสหันมายิ้มให้ฉันสลับกับต้น มันเลยทำให้ฉันกับต้นต้องมองหน้ากัน

“เป็นความคิดที่ดี ฝากด้วยนะเพื่อนรัก” ฉันมองหน้าของต้นอีกครั้ง จะง้อยังไงดี จะยื่นกระเป๋าตังให้เลยมันก็ยังไงอยู่โรสก็อยู่ตรงนี้ หายโกรธรึยังนะ อาการที่ไม่หวานเหมือนปกติ มันทำให้รู้สึกว่าต้นยังโกรธแต่ทำตัวปกติ ก็สมควรแหละ ฉันทิ้งให้เค้ากลับบ้านกับโรส

“อะไรกันสองคนนี้ จะเอาแต่งมองกันอีกนานไหม ไป!!! กินข้าว รอแกอ่าอีต้น ฉันหิวจะแย่แล้ว” โรสกอดคอเราทั้งคู่ที่ไม่พูดจาอะไรกันสักคำ เดินไปตามทางของห้างโดยมีตัวเธออยู่ตรงกลาง

เรากินข้าว เดินช้อปปิ้ง แล้วต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน ฉันให้บอดี้การ์ดแวะส่งต้นที่ห้องเช่า ถึงได้วนรถกลับบ้านโดยที่เจฟก็ไม่ได้ว่าอะไร ป๊ากำลังวางแผนจะทำอะไรกันแน่นะ ไล่ต้นออกจากงานแบบนี้กะบีบให้ฉันเลิกนะสิ จะอะไรได้ ประสบการณ์ที่ผ่านมันทำให้ฉันรู้ว่าถ้าฉันต่อต้านชัดเจน ฉันจะโดนทำโทษยังไง แต่ถ้าฉันยอม ป๊าก็จะได้ใจ แล้วทำแบบนี้อีกเรื่อยไป

.

.

เมื่อกลับมาถึงคอนโดของตัวเอง ม้า ป๊า พู ครบเลย มาทำไมอะ ฉันมองการมาของคนเป็นแม่ที่มาแบบไม่ได้นัดกันก่อน มีอะไรรึเปล่า แล้วนี่มากันนานรึยังไง

“คืนนี้แกต้องเก็บเสื้อผ้าไปนอนที่บ้านพี่ตะวัน เพราะพรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าทำบุญพร้อมพี่เค้าเลย มันต้องมีงานบุญแล้วแกตื่นสายนอนที่นี่ไม่ทันแน่ ตรงนี้มันไกลจากพี่เค้าไกลโขอยู่” ป๊าฉันพูดด้วยหน้านิ่งๆ พร้อมกับม้าที่จัดกระเป๋าให้ฉันแล้ว ทำงานกับเป็นทีมจริงๆ ผัวเมียคู่นี้

“ค่ะ หนูยอมทำตามที่ป๊าสั่งค่ะ แต่ป๊าช่วยบอกเหตุผลที่บีบให้บริษัทเล็กๆไล่ต้นออกจากงานได้ไหมคะ” คำถามของฉันทำให้คนเป็นน้องชาย ยกมือขึ้นมา

“ป๊าไม่เกี่ยว ฉันเอง มันเป็นบริษัทของเพื่อนฉัน มันเสือกให้สัมภาษณ์ว่า โดนขอให้ออกจากงานเนื่องจากคบหาลูกสาวเจ้าของบริษัทเก่า เหตุผลทุเรศแบบนี้ได้เหรอวะ แกควรจะบอกแฟนแกนู่น ว่าเลิกอ้างสถานะแฟนโง่ๆนี่ได้แล้ว พรุ่งนี้นี้แกจะหมั้นอยู่แล้ว แกยังออกไปเจอมันมาอยู่เลย” คำตอบของไอ้พูทำให้ฉันตกใจ เพราะฉันเข้าใจว่ามันเป็นการดิสเครดิตบริษัทของฉันไม่น้อย

“เอ้ยยยย มากไปเปล่าวะพู แกจะโกรธอะไร แกมีผู้หญิงเยอะแยะฉันก็ช่วยแกตลอด นี่แฟนคนแรกฉันนะ” เออดี ทะเลาะกันโชว์ป๊าม้ามันซะเลย

“แต่ฉันไม่เอาใจลงไปเล่น แต่แกมันเอาใจลงไปเล่นไง แล้วแกจะรู้ ว่าไอ้ต้นเหี้ยมันไม่ใช่คนดีสักนิด แกหลงแฟนจนหูหนวกตาบอดไปหมดแล้ว ฉันอยู่กับแก ติดกับแกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กยันโต ฉันรู้ว่าแกอ่ะ แคร์คนอื่นขนาดไหน แต่ถ้าแคร์มากไปจนไม่สนตัวเองมันเรียกว่าโง่นะเว้ย”

“แรงไปไหมวะ แล้วทีแกไปชอบผู้หญิงที่เค้ามีแฟนแล้วแบบมาริยะ ฉันก็ยังช่วย” เออ เถียงไม่ออกละสิ

“พอ!!!! ไปผิง ไปนอนบ้านพี่ตะวัน จะมาทะเลาะกันทำไม ปกติแกสองคนรักกันจะตาย ไปคิดดูดีๆปัญหามันเกิดจากอะไร ห่างๆกันสักวันไปเลยไป” ม้าฉันดันหลังของฉันออกจากคอนโด ก่อนที่เราสองคนจะพ่นไฟอารมณ์ พ่นคำพูด พ่นสิ่งที่จะทำให้เราต่างรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้

ตะวันฉาย Say ::

ผมรู้อยู่แล้วว่าตัวภาระจะมา แต่ไม่นึกว่าจะมาแบบหน้าเป็นตูดแบบนี้ พี่ลูน่ากับแม่ผมต้อนรับพัชชาดีมาก ซึ่งผมเองก็ต้องมาเล่นละครเป็นดีใจที่เธอ แม้ในใจของผมนั้นจะอยากไปนอนอ่านหนังสือเงียบๆในห้องมากกว่า แต่ก็ต้องมาวุ่นวายกับคนที่ตอนหน้าหงิกเป็นตูด

“ไป นุุ่มนิ่ม เอากระเป๋าคุณผิงไปเก็บที่ห้อง” พี่ลูน่าจัดห้องของภาระให้อยู่ข้างห้องของผม การจับคู่ระดับสิบ ของที่บ้านเราทั้งคู่นี่มันยังไง เฮ้ออออ ไม่เล่นด้วยดีกว่า ขึ้นห้องไปอ่านหนังสือ ต่างคนต่างอยู่

“พี่ตะวันคะ ฉันอยากจะไปทักทายคุณตาซันค่ะ” คำขอจากพัชชา ทำให้ผู้ใหญ่ต่างมองหน้ากันแล้วดันภาระมาให้ผมอีกแล้ว ให้ตายเถอะ!!!!! คนอื่นไม่ได้เหรอ!!!! ทำไมต้องพี่ตะวัน ผมไปเป็นพี่เธอตอนไหน

“ไอ้ตะวัน พาน้องไปสิ” คำสั่งของแม่ทำให้ผมต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้เลย

ผมพาพัชชาไปที่ห้องนอนของพ่อและแม่ ซึ่งตอนนี้พ่อของผมท่านก็นอนอ่านหนังสืออยู่ ผมเลยต้องเคาะประตูตามมารยาทเพื่อบอกถึงการมาของเรา พอเปิดประตูเข้ามาในห้องคนตัวเล็กก็วิ่งไปกอดพ่อผมเลย เล่นละครเก่ง

“คิดถึงค่ะคุณตา คืนนี้หนูจะมาค้างที่นี่ รบกวนด้วยนะคะ คุณตาสบายดีนะคะ” รอยยิ้มหวานของเด็กสาวทำให้พ่อของผมยิ้มตามจนแก้มปริ ต่อให้เป็นการเล่นละคร แต่แบบนี้มันก็ไม่ได้แย่ ผมเดินไปนั่งข้างๆเธอ มันยิ่งทำให้พ่อผมยิ้มขึ้นไปอีก แล้วกอดเราทั้งคู่เอาไว้

“พรุ่งนี้จะหมั้นกันแล้วนะ ตะวันต้องไห้เกียรติน้องมากๆนะ หนูเองก็ดื้อให้น้อยๆลง ตาหนูบ่นประจำเลยว่าหลานสาวดื้อเงียบ โตมาเฮ้อสวยเหมือนแม่เลย ต่อไปมีอะไรให้พี่เค้าช่วยได้ทุกเรื่องเลย” ประโยคของพ่อที่กอดผมอยู่มันทำให้ผมสะอึก อย่าเพิ่มภาระให้ผมได้ไหมครับ

“ค่ะ” แล้วเธอไปรับคำทำไม แค่นี้ฉันก็จะแย่แล้ว ผมทำตาดุให้อีกคนที่อยู่ในอ้อมกอดของพ่อผม ความทะเล้นของเธอคือเธอแลบลิ้นใส่ผมเฉยเลย เดี๋ยวตีปากให้ซะเลย

“เกรงใจบ้างก็ดี”

“ทุกวันนี้หนูก็เกรงใจพี่แล้วนะ”

“อ้วกใส่ฉันตอนเมา นี่เรียกว่าเกรงใจแล้วรึไง ทำตัวดีๆบ้าง” ผมพูดเบาๆเหมือนสงครามเล็กๆในอ้อมกอดของพ่อผม

“ต่อไปนี้หนูจะเชื่อฟังพี่ตะวันขา ดีไหมคะ ใจดีกับหนูหน่อย” คนที่พูดทำหน้าเล่นหูเล่นตาใส่ผม คิดว่าน่ารักเหรอ!!!! แต่ใกล้จังเลย มันก็น่ารักดี เธอแต่งหน้าแบบคนที่รู้จักใบหน้าของตัวเองเป็นอย่างดี เพราะมันไม่ได้ดูมาก หรือน้อยจนเกินไป ทุกอย่างบนใบหน้าของเธอมันดูพอดี จมูกเล็กๆที่รับกับปากเล็กๆ สายตาที่ซุกซน ที่ผมรู้สึกถึงรอยยิ้มที่ยิ้มออกมาจากตา ปากที่ขยับเพื่อแกล้งผมนั้นมันทำให้ผมมมมมม ผมมมมมม

“พี่ตะวันคะ พี่มองฉัน จนฉันเขินแล้ว” มือเล็กๆเอื้อมมาปิดตาผม ผมถึงได้รู้ตัวว่าเผลอมองเธอจนเกินงาม แล้วพ่อจะกอดเราแบบนี้อีกนานไหม แล้วนี่เธอจะปิดตาฉันอีกนานไหมเนี่ย มือเธอเย็นจังเลย

“เอามือออกไปเลยไป พ่อครับ พ่อกอดผมจนหายใจไม่ออกแล้ว” ผมต้องพูดให้พ่อของผมปล่อยเราสักที แบบนี้มันจะใกล้กันจนเกินงาม

“ไอ้นี่โตแล้วกอดไม่ได้ เด็กๆฉันเนี่ยต้องอุ้มแกตลอด ไอ้ลูกคนนี้!!!!”

“หนูนวดให้ดีกว่า ตั้งแต่ที่คุณตาหนูเสีย หนูก็ไม่ได้นวดให้ใครอีกเลยค่ะ รู้อะไรไหมคะคุณตาซัน หนูเนี่ยมือวางอันดับหนึ่งเลยนะ ไม่เชื่อคุณตาดูนะ” ผมมองคนที่จัดแจงให้พ่อผมนอนดีๆ แล้วนวดที่ขาให้ท่านเบาๆ

แบบนี้มันก็ ไม่ได้แย่หรอกมั้ง ผมถอยมานั่งที่ปลายเตียง มองดูคนตัวเล็กบีบนวดขาให้พ่อของผม มันจะดีกว่านี้ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ละครบทหนึ่งที่เราตกลงกันไว้ พูดมากใช้ได้เลยนะ แต่ปกติหน้าที่นี้เป็นของข้าว แต่ตอนนี้ข้าวแต่งงานไปอยู่บ้านสามีบ้าง มาที่นี่บ้าง พ่อผมคงจะคิดถึงไม่น้อยเลย ผมหันไปมองหน้าห้องที่มีกองเชียร์ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ เชียร์อะไร เชียร์ไม่ขึ้นหรอก

“พูดมาก ขี้โม้” ผมประชดประชันใส่คนที่บอกว่าตัวเองนวดดีไม่หยุด

“ดีกว่าไม่มีคนคุยด้วย แล้วฉันก็ไม่ได้โม้ ไม่เชื่อเอามือมานี่” แล้วมือเล็กๆก็กระชากมือของผมมาบีบ กดไปตามจุดที่ใช้งานบ่อยๆ มันดีอย่างที่เธอว่า ดวงตากลมโตเหมือนลูกแมว ที่จ้องมาที่ผม เพื่อถามว่ามันดีไหม เอ่อ มันก็ มันก็ดี แต่ก็ไม่เห็นจะเหมือนที่คุยโม้เลย

“งั้นๆ ไม่เห็นมันเหมือนที่โม้เลย ชิ” ผมดึงมือคืนจากมือของ การกระผมทำให้เด็กน้อยเบะปากใส่ผม อยากเอามือไปปาดปากเธอจัง เธอเป็นคนที่ทำปากเบะได้น่าหมั่นไส้มาก

อีกด้าน

“ขอโทษนะที่งอแงเมื่อวันก่อน ก็พอใจเราเป็นเพื่อน กระเป๋าอันนี้ชอบรึเปล่า” กระเป๋าเป้หนัง ใบหรู ถูกส่งถึงมือชายหนุ่ม ที่รับมันด้วยรอยยิ้ม

“โรสเป็นเพื่อนสนิทของต้นนะ ต้นจะโกรธได้ยังไง ใบเท่าไหร่เนี่ย แพง ไม่ต้องซื้อแล้ว เพิ่งซื้อ ipad ให้ต้น แค่นี้ก็ครึ่งแสนแล้ว” ต้นเปิดดูกระเป๋าด้วยความตื่นเต้น แต่ที่ทำให้ต้นรู้สึกดีกว่า คือสลิปของราคา 62,000.- ตัวเลขที่ทำให้ต้นต้องดึงโรสเข้ามากอด

“2 ปีแล้วนะต้น ที่เรามีอะไรกัน โรสไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว แต่ก็ไม่กล้าบอกผิง กลัวมันจะเสียใจ แต่บางทีโรสก็น้อยใจนะ มาก่อน แต่ไม่มีสิทธิ์อะไรเลย มันเป็นความสัมพันธ์ของเพื่อนแบบไหนอ่าต้น โรสไม่เข้าใจ มันแปลว่าโรสต้องยอมผิงไปเรื่อยๆเหรอ หรือโรสควรหายไปจากต้นเลย นี่ผิงยังบอกจะเช่าคอนโดให้ต้นอยู่ แบบนี้มันยิ่งชัดเจนแล้ว ว่าผิงมันก็ชอบต้นมากๆ” คำถามของโรส ทำให้ต้นต้องคว้าเอวของหญิงสาวเอาไว้

“แต่ต้นขาดโรสไม่ได้นะ โลกของต้นต้องมีโรส เพื่อนแบบที่ทั้งหึงและหวง ตอนที่อยู่ที่ร้านจัสมิน ที่ไอ้เลวนั่นมันจับก้นของโรส ต้นทนไม่ได้ อย่าให้ใครจับง่ายๆสิ ต้นหวงนะ ทำไมโรสต้องยอมผิง โรสมาก่อน ต้นก็รักโรสไม่น้อยไปกว่าผิงสักหน่อย เห็นไหม ตอนนี้ต้นก็ยังมานอนที่คอนโดกับโรสเลย” ชายหนุ่มเริ่มคลอเคลียคอระหงของหญิงสาว มือก็บีบเคล้นที่เต้างามอย่างหนักหน่วง แต่กลับถูกมือของโรสห้ามเอาไว้

“ต้นหยุดก่อน ต้นนอนกับผิงรึยัง ถ้านอนกันแล้วโรสจะถอย”

“ยัง ไม่เคยจูบ ไม่เคยกอด เพราะต้นอยากทำแค่กับโรสนะ” ริมฝีปากร้ายช่วงชิงริมฝีปากสีแดงสดบดเบียดอย่างดูดดื่ม ความต้องการจากผู้หญิงอีกคนที่ให้เค้าไม่ได้เลย มันทำให้ต้นต้องหาที่ลงแม้ในใจจะคิดถึงใบหน้าของผู้หญิงอีกคน ที่ใหม่กว่า สดกว่า

“อ๊าาาา ต้น ทำไมวันนี้รีบร้อนจัง”

“ต้นเก็บมานานอะ ช่วงนี้โรสงอนต้นตลอด วันนี้ต้นจะทบต้นทบดอกเลย” เสื้อผ้าราคาแพงที่โรสใส่อยู่ ถูกปลดเปลื้องด้วยมือชายคนที่เธอรัก

“อ๊า โรสรักต้นนะ” หญิงสาวกอดรับสัมผัสจากชายหนุ่ม แม้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดอาจจะมีจริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่เพราะเธอรักเขามากมายเหลือเกิน รักจนยอมอยู่ในสถานะคู่นอนมานาน

“จ๊ะ รู้แล้ว รู้ตั้งนานแล้วว่าโรสรักต้นที่สุด” ฝามือใหญ่คว้าเต้าอวบหวานเข้าปาก แล้วดูดเฟ้นอย่างกระหายทั้งสองข้างสลับไปมา

“อ๊าาาา ต้น ฉันเสียว” เสียงครางทำให้ต้นยิ่งฟัดอกอวบขาวละมุนหนักขึ้น ความหนักหน่วงทำให้จรวดที่นอนแน่นิ่งพองผยองจนแน่นเต็มกางเกง

“เมียจ๋า ต้นไม่ไหว ลงไปอมให้หน่อย” คำขอของต้นทำให้โรสรีบพยายามถอดเข็มขัดแล้วรูดกางเกงลงจนของแข็งที่อยู่ข้างในดีดเข้ากับหน้าท้องจนดังปัก! ปากสีแดงสดครอบลงหัวเห็ดที่พอโดนปากแดงๆก็ดิ้นน้อยๆอยู่ในปากของโรส

“อ๊อก อื้มมม อ๊อก ดีไหมคะ อื้มมม จ๊วบบ”

“อ่าาาาาา ดี เก่งมากที่รัก อ่าาาา ซี้ดดดดด โอ้ววววว พอแล้วโรสเดี๋ยวแตก คลานขึ้นเตียงแล้วอ้าขารอได้เลย ต้นใส่ถุงก่อน”

เมื่อต้นใส่ชุดเตรียมออกศึกเสร็จ ก็นาบตัวเข้าหว่างขาของหญิงสาวทันที ของแข็งที่เข้าช่องทางรักได้ไม่ยากนัก มันทำให้ต้นพยายามรีบสาวเอว เพื่อเรียกร้องความเสียวจากหญิงสาวตรงหน้า สะโพกสอบทำงานอย่างหนักหน่วงตามความปรารถนา ในหัวก็จินตนาการถึงหน้าผู้หญิงอีกคนที่ใหม่กว่า และเค้ายังไม่เคยได้เชยชม

“อ่าาาาาา เสียว ซี้ดดดดดด อ่าาา เสียวจังวะ”

“ต้นคึกจังเลย อ้าาาา อ้าาาาา ที่รัก ต้นนนนน เสียวจัง”

“รักต้นไหมคะ” การจินตนาการภาพตรงหน้าเป็นผู้หญิงอีกคน มันทำให้เขารู้สึกคึกคัก กว่าที่เคยเป็นมากนัก สวรรค์ของการร่วมรักมาไวกว่าที่เคยเป็น

“ต้นนน โอ้วววว ถ้าเร็ว ซี้ดดดดด ถ้าเร็วแบบนี้ อ่าาาาาา ซี้ดดดดดดด เสร็จ ต้น” สะโพกที่กดลงมาอย่างหนักหน่วงทำให้ต้นต้องกระแทกหนักขึ้นจนเกิดเสียงดังตับ ตับ ดังระงมไปทั่วห้อง

“อ้าาาาาา เสร็จ!!!!! ซี้ดดดดดด อ่าาาา” ร่างหนาล้มทับลงมาอย่างหมดแรง แล้วมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างหลงใหล

“โรสมีความสุขจังเลย ค้างกับโรสใช้ไหมคืนนี้”

“คร้าบบบบ เดี๋ยวต้นจัดให้ทั้งคืนเลย ให้พรุ่งนี้ขาเดินไม่ไหวดีไหมครับบอส”

Rrrrrrrrr Rrrrrrrrr Rrrrrrrrrr เสียงโทรศัพท์ที่ดังของต้น ทำให้ต้นต้องรีบดันตัวเองขึ้นมาจากร่างของหญิงสาว เพื่อไปรับโทรศัพท์ ความร้าวรานของโรสคือผู้หญิงคนนั้นที่โทรมาคือเพื่อนของเธอ ต้นออกไปคุยโทรศัพท์หน้าระเบียง มันทำให้โรสรีบคว้า ผ้าขนหนูออกไปแอบฟัง

“ค่ะ ต้นอยู่ห้องค่ะ ต้นไม่โกรธ ไม่เห็นต้องซื้อมาขอโทษเลย วันหลังไม่เอานะ ต้นไม่เป็นอะไร แค่อาจจะเจ็บหน่อย พรุ่งนี้แฟนที่น่ารักต้องหมั้นเพื่อครอบครัว ผิงจะยังรักต้นคนเดียวใช่รึเปล่า”

ความร้าวรานในใจมันกลั่นออกมาเป็นน้ำตา แต่ไม่อาจจะสะอื้นออกเสียงมาได้ ทำได้เพียงเอามือปิดปากของตัวเอง ไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา

“ชวนโรสไปด้วยดีไหม ไปถ่ายแบบที่ทะเลเอง เนอะ ผิงจะได้ไม่เหงา เวลาเราจู๋จี๋กันมันจะได้....อยากจูบเธอจังเลย อยากกอดรู้ไหม ทุกวันนี้แทบไม่เหมือนแฟนกันเลย”

ประโยคหวานที่ต้นใช้พูดกับเธอ แต่ก็พูดกับผู้หญิงอีกคนเช่นกัน ความเจ็บปวดทำให้ร่างบางทรุดลงกับพื้นจนหลังกระแทกกับประตูกระจกของระเบียง ทำให้คนที่คุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกระเบียงรู้ตัว แล้วเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้ม

“ต้นจะโทรไปชวนโรสให้ ผิงรักเพื่อนขนาดนี้ เพื่อนไปอยู่แล้ว ต้นก็รักโรสนะ โรสเป็นเพื่อนของต้นเหมือนกัน” ประโยคที่ชัดเจนแต่แววตาของต้นนั้นชโลมหัวใจที่เจ็บปวดให้มีแรงขึ้นอีก รีมฝีปากคุยโทรศัพท์ไป พร้อมกับจุ๊บที่ริมฝีปากของโรสไปด้วย

“จ้า งั้นแค่นี้นะผิง ฝันดีนะครับ”

หลังจากวางสายต้นเห็นแววตาของโรสก็รู้แล้วว่าเธอเจ็บ ทำให้ต้นเริ่มเล้าโลมหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง

“ต้นรักโรสนะ”