ไฟรักนักบิน

ต่อลมหายใจ

ตอนที่ 6

หนึ่งชั่วโมงต่อมาเขาทำแผลให้แอร์สาว และเอาน้ำพร้อมอาหารมาให้เธอดื่มกินจนอาการดีขึ้น

“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า เดินไหวไหม?

“เจ็บสะโพกนิดหน่อยค่ะ แต่พอเดินไหว”

“งั้นเราไปหาเสบียงกันมั้ย” หญิงสาวพยักหน้า เขาจึงประคองเธอเข้าไปในเครื่องเพื่อสำรวจหาอาหารและน้ำดื่มเพิ่ม ซึ่งนั่นก็ทำให้ทั้งสองต้องพบเจอกับอีกหลายศพที่กระเด็นเรี่ยราดอยู่บนพุ่มไม้เตี้ย ๆ ดูแล้วช่างน่าสยดสยอง

เทวินและณัชชาเห็นร่างของคนสองคนนอนทับกันอยู่ไม่มีส่วนไหนของร่างกายขาดออกจากกันจึงรีบพากันไปดู พอเข้าไปใกล้ก็เห็นสองร่างนั้นเปียกโชกไปด้วยเลือดทั้งตัวเช่นเดียวกัน เทวินดึงคนแรกขึ้นมาเขาเป็นผู้ชายผมสั้น แว่นตาที่สวมอยู่แตกไปข้างหนึ่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะช่วยกันตรวจดูชีพจรของร่างที่นอนอยู่จนพบว่าทั้งคู่ได้เสียชีวิตแล้ว

เดินตรงไปอีกไม่กี่ก้าว กัปตันกับแอร์สาวก็พบกับผู้หญิงสองคน ผู้หญิงเป็นแรกทั้งสองเดาว่าน่าจะเป็นสาวเอเชียเพราะดูจากลักษณะของผมที่ยาวดำขลับ เธอมีผ้าพันคอสีครีม ใบหน้าเปรอะไปด้วยโคลน ส่วนอีกคนเป็นสาวฝั่งยุโรปผมของเธอสีบรอนด์ ตามลำตัวมีแผลเลือดไหลย้อยไปทั่ว

เทวินและณัชชาตรวจดูชีพจรแล้วทั้งคู่ยังไม่ตาย จึงช่วยกันปลุกสองสาวที่นอนอยู่ให้รีบลุกขึ้น จนได้สอบถามเบื้องต้นก็ปรากฏว่าเธอทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน คนที่พูดภาษาไทยได้รีบบอกกับณัชชาให้ช่วยเหลือเพื่อนของเธอ

“ช่วยเพื่อนฉันด้วย...เธอเจ็บขามาก” เพื่อนของหล่อนที่เป็นสาวผมบรอนด์ เธอพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงที่แปลกพิลึก เสื้อผ้าของเธอขาดหมด มองเห็นทรวงอกขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากบราเซียสีดำ กัปตันหนุ่มพยายามหาเสื้อคลุมที่ตกอยู่บริเวณนั้นมาคลุมให้เธอ ก่อนจะเอายานวดทาให้หญิงสาวที่บริเวณแขนและทำแผลเบื้องต้นให้เธอ ส่วนบริเวณขาที่เธอบอกว่าเจ็บ เทวินจึงยื่นให้เพื่อนของเธอเป็นคนทาให้ เพราะเกรงว่าจะไม่เหมาะสมเนื่องจากว่าบริเวณนั้นมันคือโคนขาของเธอ เธอยิ้มให้เขาอย่างอาย ๆ ก่อนที่กัปตันหนุ่มจะหันหลังให้

ผู้หญิงสามผู้ชายหนึ่ง โชคดีว่าทุกคนนั้นเกือบจะเรียกได้ว่าไม่มีคนไหนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเลย นอกจากได้แผลคนละเล็กละน้อยและเจ็บปวดระบมไปตามลำตัว ทั้งหมดได้ไต่ถามสัญชาติและอาชีพรวมไปถึงชื่อเสียงเรียงนามของกันและกัน

คนแรกที่เทวินช่วยลากเธอออกมา เธอเป็นชาวไทยที่ไปประกอบอาชีพเต้นบัลเล่ต์ ส่วนเพื่อนของเธอสาวผมบรอนด์ก็มีอาชีพเดียวกัน เธอมีชื่อว่าคิมเบอลี่ย์ เวลล์ หล่อนบอกให้ทุกคนเรียกหล่อนว่า “คิม”

ส่วนผู้หญิงอีกคนเธอเป็นคนไทยที่มาทำงานอยู่ซีดนีย์เธอมีชื่อว่า นิชาภัทร เธอให้เรียกชื่อสั้นว่า “นิ” คิมเบอลี่ย์และนิชาภัทร สองเพื่อนซี้นั่งเครื่องบินจากซีดนีย์เพื่อจะไปลงกรุงเทพฯ นิชาภัทรจะพาเพื่อนไปท่องเที่ยวที่เมืองไทยในช่วงวันหยุดพักผ่อนนี้

ทั้งสี่คนเดินต่อมาอีกหน่อย ก็พบกับผู้รอดชีวิตอีกราย เขาเป็นฝรั่งเครายาวเชื้อชาติอังกฤษชื่อว่า สมิท แวนไฮม์ เขาบอกว่าเจ็บแน่นที่หน้าอก จากนั้นคิมเบอลี่ย์จึงอาสาที่จะทายาให้เขา

และคนสุดท้ายที่รอดชีวิต ก็เป็นหญิงสาวดูเหมือนว่าเธอจะมีประโยชน์ในกลุ่มมากที่สุด เพราะเธอบอกว่ามีอาชีพเป็นหมออยู่ที่ประเทศแคนนาดา เธอชื่อว่าแพทย์หญิงเอมิลี แวนแคมป์

เอมิลี แวนแคมป์ หมอสาวอายุยี่สิบแปดปี เธอบินมาอบรมที่กรุงโตเกียวเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา พออบรมเสร็จเธอตัดสินใจมาเที่ยวกรุงเทพฯ คุณหมอสาวช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ทุกคนได้ถูกต้องตามหลัก และยังจัดยาแก้อักเสบต่าง ๆ ที่เธอพอจะมีให้หลายคนได้ทานอีกด้วย และพวกยาต่าง ๆ ที่ณัชาหามาได้จึงลงมติให้เธอเป็นคนเก็บรักษาเอาไว้