ไฟรักนักบิน

ตกที่สูง

ตอนที่ 4

กัปตันหนุ่มรู้สึกตัวว่าไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมายนัก เขาก็ค่อย ๆ ขยับตัว และพยายามปลดสายรัดออกพอตรงไหล่หลุดออกมาได้จึงปลดไปตรงขา แล้วเทวินก็เอะใจขึ้นมา“ทะเล.... เรากำลังจะลงไปในทะเล” กัปตันหนุ่มตะโกนบอกผู้ช่วยไปยังงั้นเอง โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินหรือเปล่า แอร์บัสเคราะห์ร้ายพุ่งเข้าหาเงาทะมึนข้างหน้าอย่างไม่ยอมบ่ายเบี่ยงและหลบแต่อย่างใด วินาทีนั้นเขาโยกคันบังคับไปข้างหน้าและเลือกเป็นยอดเขาแทนและมันก็สามารถบังคับได้ ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือน้ำชนเมื่อไหร่ ก็มีแต่ตายกับตาย แต่อย่างน้อยเขาก็ขอเลือกตายบนดินดีกว่าในน้ำ

วูบหนึ่งผ่านไป...กัปตันหนุ่มลืมตา...ไม่รู้ว่าเมื่อสักครู่ผ่านมาได้ยังไง แต่มันตอนนี้เครื่องกำลังรี่เข้าหาเนินเขาอีกลูกหนึ่งแทน เขาจ้องดูใจแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกอกเสียให้ได้ เขารีบประคองเครื่องหลบภูเขาลูกนั้น แต่เมื่อเขาบินต่ำเอามาก ๆ มันก็ไปไม่รอดอยู่ดี เลยจำใจต้องหาที่จอดเหมาะ ๆ อย่างจำเป็น

โครม!!!!...

ปีกของเครื่องชนเข้ากับอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ก่อนจะหมุนไปมา กัปตันหนุ่มมีความรู้สึกเหมือนใครตบหน้า อย่างแรงติด ๆ กัน ก่อนจะถูกเหวี่ยงติดไปอยู่กับส่วนหัวของเครื่องที่หักสะบั้นจากลำตัวของเครื่อง ชั่วโมงมหาภัยเกิดขึ้นกลางสายฝนที่ซัดลงมาอย่างทารุณ

เขามองไปเห็นผู้ช่วยที่นั่งทางด้านขวาที่ยังนั่งก้มหน้าอยู่

“ผู้ช่วยคิม คุณเป็นอะไรมั้ย!!” กัปตันหนุ่มไม่ได้ยินเสียงตอบจากผู้ช่วยของเขาก่อนจะรีบประคองใบหน้าของผู้ช่วยขึ้น จากนั้นเลือดสด ๆ เป็นเมือกก็พรั่งพรูออกมาจากปากและจมูกของผู้ช่วย ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องและสายฟ้าแลบแปลบ นัยน์ตาของเขาเบิกโพลงก่อนที่กัปตันหนุ่มจะรีบจับชีพจรของผู้ช่วย ก่อนจะพบว่า...หัวใจของคิมได้หยุดเต้นไปแล้ว!!!!

กัปตันหนุ่มรีบปีนออกจากเครื่อง เขาเห็นไฟที่กำลังโหมไหม้อยู่บริเวณหาง แข่งกะสายฝนที่สาดซัดลงมาเหมือนอยากจะดับไฟที่มันกำลังลุกอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่มีใครเดินหรือวิ่งให้เห็น เขาเดาเอาว่าผู้โดยสารเกือบทั้งลำคงเสียชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว

เขาปวดหัวหนึบ ๆ ก่อนจะยกท่อนแขนขึ้นเช็ดน้ำอะไรบางอย่างที่ศีรษะ พอฟ้าแลบอีกหนเขามองเห็นมันอย่างถนัด เลือด!!!...เลือดสด ๆ ไหลย้อยลงมาจากศีรษะของเขา และก็ไม่รู้ว่าไปโดนอะไรมา เขาทั้งเหนื่อยทั้งและหมดแรงก่อนจะเดินไปหลบฝนยังใต้โคนไม้เขาไม่กลัวแม้กระทั่งฟ้าจะผ่าแล้วในตอนนี้ เขาหมดแรง ก่อนจะฟุบหลับลงไปด้วยความเหนื่อยอ่อน