ตอนเย็น ที่บ้านเช่าของสปัน
เป็นวันแรกในรอบสามอาทิตย์ที่ทุกคนในครอบครัวรื่นวารีย์ได้อยู่พร้อมหน้ากันที่บ้าน ทุกคนนั่งกินข้าวพร้อมกัน สปันไม่อยากให้คนชอบฉวยโอกาสโทร.มาวุ่นวายจึงเลือกที่จะปิดเครื่องไปเสีย ถ้าพรุ่งนี้หรือวันไหนที่เขาถามก็จะอ้างว่าแบตหมด และเธอก็เข้านอนไปแล้ว
สปันไม่ได้สนใจโทรศัพท์อีก เธอกำลังนั่งกินข้าวเย็นกับครอบครัวอย่างมีความสุข บนโต๊ะอาหารมีกับข้าวที่เป็นของโปรดทุกคน มารดากับเธอเข้าครัวช่วยกันปรุง ทำให้อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะแห่งความสุข
“ปัน พ่อคิดว่าอาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะกลับน่านแล้วนะลูก” คนเป็นพ่อพูดขึ้นหลังจากกินข้าวไปได้สองสามคำ
“คุณพ่อคุณแม่จะกลับแล้วหรือคะ ปันคงคิดถึงแย่เลย อย่าเพิ่งกลับไม่ได้หรือคะ”
“พ่อกับแม่คุยกันแล้วจ้ะ เป็นห่วงร้านกับที่บ้านด้วย ลงมากรุงเทพฯ เป็นเดือนแล้ว ไม่รู้ที่บ้านเป็นยังไงบ้าง” ที่บ้านจังหวัดน่านนอกจากจะเป็นบ้านเกิดแล้ว มาร
