ผมก้าวขายาวๆ เพื่อเข้าหาร่างของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ก่อนจะคว้าแขนของเธอมาจับเอาไว้ แล้วลากให้เดินออกมาจากตรงนั้นด้วยกัน
'มัชฌิมา' แสดงสีหน้าแปลกใจ เพราะปกติ ผมไม่เคยแสดงความประเจิดประเจ้อในที่ทำงานสักเท่าไหร่ เอาเข้าจริงๆ ผมแทบจะไม่ยุ่งกับเธอด้วยซ้ำไป เหตุผล ก็เพราะผมไม่อยากให้ใครต่อใครรู้ไง ว่าเราเป็นอะไรกัน
ผมยัดถุงบางอย่างใส่มือของเธออย่างไว พร้อมกับกวาดสายตาออกไปรอบๆ แล้วหันกลับมาหยุดมองที่หน้าเธออีกครั้ง
"กินๆไป!"
ผมรีบบอก เมื่อเห็นว่าเธอหยิบบางอย่างที่อยู่ในถุงออกมาดู มัชฌิมาไม่ตอบอะไร เธอเก็บแผงยาที่ผมให้ ใส่ถุงเอาไว้อย่างเดิม
"ฉันไม่ชอบกินยา.."
"แล้วจะปล่อยให้ตัวเองท้องรึไงวะ!"
"ก็ถ้าไม่อยากให้ท้องก็ควรเลิกทำแบบนั้นถูกไหมคะ"
ยัยบ้านั่นแสดงสีหน้าท้าทาย เธอดันกายตัวเองออกห่าง แล้วทำในสิ่งที่ผมไม่พอใจ นั่นก็คือทิ้งถุงยาที่ผมซื้อให้ ลงไปในถังขยะอย่างไม่ใยดี..
อวดเก่งมากนัก
