สามชั่วโมงต่อมา
น้ำมนต์เดินเลียบริมหาดทราย ใช้เท้าเปล่าเดินย่ำลงไปในน้ำทะเล สองแขนเรียวไขว้ไว้ด้านหลัง เดินไปเรื่อยๆ ให้ลมทะเลพัดโกรกใส่ใบหน้าใส วันนี้เธอได้เจอวิสกี้น้องสาวของคนคนนั้น เธอล่ะกลัวเหลือเกินว่าเขาจะรู้ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ เธออุตส่าห์หลบหลีกมาได้ตั้งนาน แต่น้องของเขาก็บอกว่ามาเที่ยวกับเพื่อนๆ ก็คงไม่บอกพี่ชายของตัวเองหรอกมั้งว่าเจอเธอ
หญิงสาวเดินไปไกลขึ้นมาอีกหน่อยอย่างคิดไม่ตก ก่อนที่จะเดินออกมาจากริมน้ำแล้วเดินตรงไปยังเต็นท์ที่เธอเช่าอยู่ประจำซึ่งตรงนี้จะสะดวกมากเพราะว่าอยู่ตรงข้ามกับโรงแรมของเธอเลย อีกอย่างครินต์จะได้ตามมาถูกด้วยเพราะถ้าเพื่อนของน้องวิสกี้มาถึงครินต์ก็จะกลับมานั่งเล่นเป็นเพื่อนเธออีกครั้ง
"เหมือนเดิมมั้ยจ๊ะหนู" เมื่อเธอเดินมาแม่ค้าก็จำเธอได้เป็นอย่างดี รีบถามเธอขึ้นมาแบบนี้เพราะว่าเธอมักจะมานั่งตรงนี้อยู่เป็นประจำกระทั่งมีครินต์มานั่งร่วมด้วย
"ค่ะ"
"แล้ว
