สองวันแล้วสินะที่เธอหนีมาพักที่นี่อยู่คนเดียว เธอตื่นขึ้นมาคนเดียว เธอนอนหลับข้ามคืนเพียงคนเดียว เมื่อวันแรกที่มาถึงเธอปิดการติดต่อจากคนอื่นแต่ดันลืมลงรายละเอียดการลงทะเบียนเรียนออนไลน์นิดหน่อย มีเมลส่งมาหาเธอในช่วงที่เธอกำลังเดินทางมาว่าเธอกรอกข้อมูลไม่ครบเธอจึงต้องจัดการกรอกข้อมูลลงไปให้ครบ เห็นพี่วีก้าโทรหาเธอเป็นยี่สิบสามสิบสาย เธอเลือกเมินเฉยแม้หัวใจจะสั่น แม้มือของเธอจะสั่นอยากจะรับสายของเขาใจแทบขาด
น้ำมนต์เลือกที่จะทิ้งโทรศัพท์มือถือเอาไว้ที่ห้องพักแล้วหยิบเอาไอแพดกับกล้องของเธอติดไปด้วยก่อนที่จะไปหาที่นั่งทำงาน และปล่อยอารมณ์ไปตามสายน้ำ เกลียวคลื่น และแสงแดด เธอนั่งทำงานอยู่ริมหาดตั้งแต่มาถึง และกว่าจะกลับก็ค่ำเลยทีเดียว เมื่อมาถึงห้องพักแล้วน้ำมนต์เห็นแบตโทรศัพท์ของเธอหมดไปเธอก็เอามาชาร์ตแต่ปิดเครื่องเอาไว้ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากรับฟัง ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น
วันนี้ครบสองวันแล้ว
