ครืด~ ครืด~ ครืด~
เสียงโทรศัพท์มือถือของวีก้าดังขึ้นมาในตอนที่เขาเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง น้ำมนต์ยังคงนอนเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขาอยู่โดยที่วีก้ายังตระกองกอดน้ำมนต์เอาไว้ไม่ยอมห่าง หันเอี้ยวตัวไปที่ด้านข้างแล้วหยิบเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่กำลังส่งเสียงรบกวนอยู่
"อืออออ~"
น้ำมนต์ครางขึ้นมาในลำคอเพราะกำลังถูกรบกวนด้วยเสียงอะไรบางอย่าง วีก้ารีบกดปุ่มด้านข้างของโทรศัพท์เพื่อที่จะกดหยุดเสียงเอาไว้ช่วยคราวแล้วใช้อีกมือที่โอบกอดคนตัวเล็กเอาไว้ตบเบาๆ ที่ไหล่มนของเธอ กล่อมให้เธอนอนหลับต่อ วีก้ากดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นเลขาของตัวเองโทรเข้ามา
"ว่าไง" พูดกระซิบ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้งว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว
(บอสครับ) เลขาหนุ่มที่เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทของเขาอีกคนเอ่ยขึ้นมาก่อนจะถอดหายใจเบาๆ เพราะคิดเอาไว้ว่าโทรมาเวลานี้จะต้องถูกบอสของเขาด่าแน่ๆ
"มีอะ
