"อย่า" เธอปรามเขาน้ำเสียงเบา แต่ร่างกายไม่รักดีกลับตอบสนองยามเมื่อเขาขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ ใบหน้าหวานเริ่มแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเสียงจากความต้องการของร่างกายดังออกมาตามจังหวะที่เขาขยับ วีก้าเลื่อนใบหน้าลงคลอเคลียแถวลำคอระหงของคนตัวเล็ก น้ำมนต์ครางเบาๆ ในลำคอ เธอกำลังเตลิด ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยดึงสติเธอที
เธอไม่รู้ว่าที่เขาทำอย่างนี้เพราะต้องการให้ความหวังเธอ เพราะเหงา หรือเพราะอยากโยนความผิดหวังที่ตัวเองได้รับจากเพื่อนของเธอมาที่เธอ เธอไม่รู้เลยจริงๆ วีก้ายังคลอเคลียแถวลำคอระหงของเธออยู่กลิ่นความหอมอ่อนๆ ของเธอ กลิ่นที่เขาได้กลิ่นมันประจำ และเขาก็ชอบมันมากๆ ด้วย มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายคล้ายกำลังจะหน้ามืดตามัว
ริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาลากผ่านตรงไหนก็จะทิ้งรอยจางๆ เอาไว้ตรงนั้น ไม่เว้นแม้แต่ลำคอจุดที่ผู้คนสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดาย เขาเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องของเขากับเธอมาลงเอ่ยอย่างนี้ได้ยัง
