โรงพยาบาลเอกชน แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
"แค่กๆ แค่กๆ "
"พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้พักผ่อนเยอะๆ น่ะ มัวแต่อ่านนิยายสงสัยพี่ต้องมาเก็บลงกล่องให้หมดแล้วมั้ง" พี่วีก้าบ่นเธอตั้งแต่อยู่ในสายจนมาถึงห้องพักของเธอจนนั่งมาบนรถ แล้วตอนนี้เธอนั่งวีลแชร์อยู่เขาก็ยังไม่หยุดบ่นเธอเลย
ก็เธอเร่งปิดต้นฉบับแต่แอบโกหกเขาว่าอ่านนิยายจนดึกดื่นหลายคืนติดก็เลยโดนเขาบ่นเอาน่ะสิ เขาเนี่ยชอบทำตัวเหมือนพี่ชายเธอทุกทีเลยคนก็ยิ่งไม่อยากจะเข้าใกล้อยู่ ยิ่งใกล้ใจก็ยิ่งหวั่นไหวนะรู้บ้างไหมเนี่ยพ่อเจ้าประคุณรุนช่อง
"แค่กๆ แค่กๆ เลิกบ่นมนต์ได้แล้วค่ะ แค่กๆ "
"เสียงก็จะไม่มียังจะเถียงพี่อีกนะครับ ถ้าพี่ไม่โทรไป ไม่ไปบังคับให้มาหาหมอน้องมนต์จะมามั้ยครับเนี่ย"
"เลิกบ่นมนต์ได้แล้วได้มั้ยคะ มนต์ผิดไปแล้วค่ะ มนต์ปวดหัวด้วย" เอี้ยวตัวไปคว้าแขนของเขาเอาไว้แล้วใช้ใบหน้าน่ารักของเธอถูกับแขนแข็งแรงของเขาอย่างคนที่กำลังพยายามจะอ้อน อ
